‘Franstalige cafébazen die op televisie komen zeggen dat ze naar Vlaanderen willen verhuizen, begrijpen niet hoe een federale staat werkt’, zegt journalist Michel Henrion.
In verschillende Waalse steden werd vorige week gedemonstreerd tegen de coronamaatregelen. Onder meer in de Waalse hoofdstad Namen verzamelde de horeca- en de evenementensector, met boze slogans tegen ‘incompetente politici’ en de zogenaamde slachters van de horeca, of horecassasins. Brouwers goten hun vaten bier die de houdbaarheidsdatum hebben overschreden in de Samber. En toch, zegt journalist en communicatiespecialist Michel Henrion, is niet dat handvol manifestaties van de voorbije week verrassend, maar juist ‘de afwezigheid van massaal straatprotest.’
‘En misschien mag dat ook verontrustend heten’, observeert Henrion. ‘Daardoor kan de verkeerde indruk ontstaan dat er geen onderliggend probleem van volkswoede is.’ Dat er toch wel iets gaande is, komt tot uiting op de sociale media, aldus Henrion, waar tegenstanders van de coronamaatregelen heftig tekeergaan, zowel in Wallonië als in Vlaanderen. ‘Haat jegens politici en experts wordt er soms verheerlijkt. Mogelijk vormen de sociale media op dit moment een surrogaat voor fysieke manifestaties.’
Haat jegens politici en experts wordt er soms verheerlijkt.
In Wallonië ging vorige week veel aandacht naar een Facebookfilmpje van de Luikse tatoeëerster Aurelie, die in tranen lucht geeft aan haar radeloosheid, omdat ze haar salon opnieuw moet sluiten. Het filmpje werd in een paar dagen tijd één miljoen keer bekeken. Waalse en Brusselse horeca-uitbaters kijken ook jaloers naar hun Vlaamse collega’s, die door de Vlaamse regering meer zouden worden ondersteund. ‘In de Franstalige televisiejournaals komen heel wat restauranthouders en cafébazen voorbij die zeggen: “Als ik zou kunnen, verhuisde ik mijn zaak liever vandaag dan morgen naar Vlaanderen, want de coronapremies liggen er hoger.” Maar dat is weer typisch voor een groep Franstaligen die nog steeds niet vat wat een federale staat is, en wat het federalisme inhoudt.’
Los daarvan lijken de (kleine) zelfstandigen in Franstalig België in deze coronacrisis de inzet van scherpe partijpolitieke profileringsdrang. MR-voorzitter Georges-Louis Bouchez wil zichzelf tot weldoener van de kappers kronen, PTB-kopstuk Raoul Hedebouw laat met trots weten dat steeds meer Waalse zelfstandigen zich bij zijn partij aansluiten. ‘In de economisch achtergestelde delen in Wallonië hebben veel mensen die nergens een baan vinden een winkeltje geopend. Dat brengt niet veel op, maar net genoeg om te kunnen leven. Die mensen probeert de PTB, die alle maatschappelijke ongenoegen wil binnenhalen, natuurlijk aan te spreken, ook al vormen zelfstandige ondernemers nu niet echt haar natuurlijke achterban’, besluit Henrion. ‘Bij de MR vechten Bouchez en zijn interne rivaal Denis Ducarme dan weer een heuse machtsstrijd uit, via een opbod rond kleine zelfstandigen.’
