Vijfjarige wordt opgelicht: ‘Hij beseft nu dat er ook slechte mensen bestaan’

Miel. Later wil hij de politiecommissaris van zijn dorp Spalbeek worden. © Saskia Vanderstichele
Stijn Tormans

Miel Thoelen is vijf en heeft een politiepet. Toch werd hij in november opgelicht door een tweedehandsverkoper. En dan gebeurde er iets merkwaardigs.

Kleine helden

Stijn Tormans zocht in het diepe Vlaanderen verhalen om te koesteren.

Miel is nog klein, maar droomt al groots: later wil hij de politiecommissaris van zijn dorp Spalbeek worden. In de klas oefent hij alvast met zijn vriendjes. Ze spelen dan politie en boef. Miel staat altijd aan de kant van de wet. Ook thuis werkt hij naarstig aan zijn grote droom: met Lego bouwt hij de grote wereld na. Goedkoop zijn die blokjes niet. Zeker niet die van het politiecommissariaat dat hij wil oprichten.

’80 euro kostte dat’, zegt Miels moeder, Sara Vanaenrode. ‘Mijn man Tim en ik vonden dat hij ervoor moest sparen, zodat hij de waarde van geld leerde kennen. Elke week zou Miel 1 euro zakgeld krijgen. Als hij mee het gras maaide of de afwas deed, kreeg hij nog een paar centen extra.’

Wat ik meegemaakt heb, mama, dat is niet fijn. Maar kindjes die doodgaan, dat is nog veel erger

Miel bleek een fantastische spaarder, maar na weken sparen werd hij toch wat ongeduldig. Op de site 2dehands.be zag Sara dat iemand die zichzelf ‘boerenkinkel’ noemde hetzelfde politiecommissariaat aanbood voor minder geld. Miel en Sara deden een bod van 45 euro en wonnen. Miel in de zevende hemel. ‘Maar je hebt nog maar 30 euro gespaard’, zo temperde Sara zijn enthousiasme. Miel kent zijn pappenheimers: hij weet dat zijn mama voor de bank werkt en vroeg of hij geen lening kon krijgen bij haar. Zoveel jeugdige branie, daar kon ze niet tegenop.

18 november moest Miels grote dag worden: hij had genoeg gespaard voor zijn politiecommissariaat. ‘Om kwart voor zeven kwam hij mij wakker maken’, zegt Sara. ‘Zozeer keek hij uit naar het pak, dat al weken ongeopend in de kelder stond.’

Miel maakte het open… en vond niets. Een lege doos. ‘Hij was ontroostbaar’, zegt Sara. ‘Eerst dacht ik nog dat het een vergissing was, maar niet dus. We waren opgelicht door die boerenkinkel.’

Miel en zijn mama gingen naar het grote politiecommissariaat, om aangifte te doen. ‘Gaat die boef nu ook in de gevangenis?’ vroeg Miel aan de politie. De flikken moesten hem ontgoochelen, maar beloofden wel dat ze boerenkinkel zouden opsporen.

De volgende dag postte Sara de avonturen van Miel op Facebook. En een foto van zijn ontgoochelde ogen. Daar was iedereen weerloos tegen. ‘Er kwam heel veel reactie. Miels buurjongen wilde zelfs 5 euro afstaan van zijn zakgeld, anderen overlaadden ons met Lego… Ontzettend lief. Maar we konden die Lego zelf ook wel betalen. We wilden Miel alleen leren dat je soms moet werken voor dingen, een les voor het leven.’

Onverwachts heeft hij er nu nog een levensles bijgekregen. ‘Miel beseft nu dat er boerenkinkels rondlopen in de wereld, maar ook fantastische mensen. Uiteindelijk hebben we beslist om de Lego aan de school te schenken en het geld aan een goed doel. Ik vroeg Miel of hij een voorkeur had. “Mama,” antwoordde hij. “wat ik meegemaakt heb, is niet fijn. Maar kindjes die doodgaan, dat is nog veel erger.”‘

We wilden Miel alleen leren dat je soms moet werken voor dingen, een les voor het leven

Hij kan het weten. Een paar jaar geleden is Miels broertje Fons overleden, drie dagen na zijn geboorte. ‘We hebben toen enorm veel gehad aan het Berrefonds’, zegt Sara. ‘Zij geven een herinneringsdoos en nazorg aan ouders van kinderen die net voor of na de geboorte gestorven zijn. We wilden iets terugdoen.’ Het Berrefonds kreeg 100 euro, en Miel zijn politiecommissariaat. Hij moet het wel delen met zijn twee broers. ‘Dat is de regel in ons gezin’, vertelt papa Tim. ‘De eerste dag is het privébezit. Daarna is het van iedereen.’

‘Tot Miel op een dag weg was met mijn dagcrème’, lacht Sara. “Ah ja,” zei hij, “jullie hadden toch gezegd dat alles na één dag van iedereen is?”‘

Intussen droomt Miel lustig verder. Hij spaart nu voor een politiecommissariaat dat op water kan drijven: om de boeven op te sluiten die kunnen zwemmen. Een mens komt wat tegen in die grote wereld, dat weet Miel nu al.

Partner Content