Vereffening Arco treft het hart van de Christelijke arbeidersbeweging

De vereffening van deelvennootschappen van Arco, de holding van ACW, treft de christelijke arbeidersbeweging in het hart.

Ruim 600.000 vennoten of zogenaamde coöperanten hebben een aandeel in het kapitaal van Arco, de holding van de christelijke arbeidersbeweging ACW. Het gaat hier om individuele spaarders, kleinere lokale groeperingen, vzw’s, sportclubs zelfs, maar ook scholen, kerkgemeenschappen, ziekenhuizen en lokale ACW- en CM-afdelingen.

Alleen de individuele spaarders genieten een waarborg die pas zal worden betaald wanneer de vereffening achter de rug is en die kan nog een drietal jaar aanslepen.

De verenigingen en vzw’s, zoals die lokale ACW- of CM-afdelingen, verliezen onherroepelijk hun spaargeld. In totaal komt de vereffening voor Arco neer op een verlies van zo’n 2,5 miljard euro.
Om dat verlies zoveel mogelijk te beperken stuurt Arco aan op een vrijwillige vereffening van 3 coöperatieve deelvennootschappen – al gaat het hier om de toekomst van Arco in zijn geheel. Op die manier kunnen de waardevolste stukken in de beleggingsportefeuille tegen een maximale prijs kunnen worden verkocht. In die portefeuille zitten aandelen zowel in energiespeler Elia als ook in Ethias, ook al zwaar gehavend door de bankencrisis.

Arco werd tot deze vereffing gedwongen doordat het drie leningen aan Dexia, Kredietbank en ING niet kon terugbetalen.
De verwevenheid van Arco met Dexia is dan weer historisch en gaat terug naar de fusie in 2001 van Dexia met Artesia Banking Corporation, met daarin ACW-retailbank Bacob en verzekeraar DVV.
Een gevolg van die oude band is ook dat de meeste, zo niet alle Arco-cooperanten minstens één rekening bij Dexia hebben. Die verwevenheid bracht overigens met zich dat de afgelopen weken en dagen in de kringen rond Arco de vrees leefde dat die coöperanten en verenigingen, uit frustratie om de geleden schade, hun Dexia-rekeningen zouden afsluiten. Wat zou neerkomen op een feitelijke bankrun.

Het geld van Arco is het spaargeld van de beweging, wordt in Arco-kringen benadrukt. Ingewijden beweren dat de christelijke arbeidersbeweging, vakbonden, mutualiteit en andere organisaties, naast Arco over voldoende werkingsmiddelen beschikt om de werking en dienstverlening te verzekeren.

Ooit bestempelde Rik Branson, architect van deze financiële structuur, de Groep Arco als een ‘rekruteerder van kapitalen in brede bevolkingslagen’ voor maatschappelijke projecten. Want Arco is/was dan weer de belangrijkste sponsor van organisaties als Wereldsolidariteit, Welzijnszorg en Pax Christi. Voor die organisaties betekent het wegvallen van de financiële steun van Arco – Arcopar had zelfs een apart budget voor armoedebestrijding – een onherstelbaar verlies.

Doch veel erger voor de christelijke arbeidersbeweging is het verlies van moreel gezag als gevolg van dit Arco/Dexia-debacle. En dit uitgerekend op een moment dat, als gevolg van de banken- en de schuldencrisis en onder Europese druk, de toekomst van de verzorgingsstaat op de helling staat.

Rik Van Cauwelaert