Verder dan de stok

Het Koninklijk Ballet van Vlaanderen wil zich op 16 december in een hoorzitting in het Vlaams Parlement verdedigen. Geen gemakkelijke klus, voorwaar.

Chantal Pauwels, zakelijk leidster van het Koninklijk Ballet van Vlaanderen, voelt zich onheus behandeld. Zowel de internationale visitatiecommissie die moest oordelen over de artistieke kwaliteiten van haar huis als de administratie die het zakelijk beleid doorlichtte, waren ronduit negatief. De citaten uit hun adviezen zijn snoeihard. ‘De huidige zakelijke leiding (…) vervult te weinig een onafhankelijke rol van goede huisvader.’ Of nog: ‘De commissie adviseert de overheid om via (haar vertegenwoordigers in) de raad van bestuur duidelijke budgettaire eindverantwoordelijkheden in het organogram in te bouwen en een regelmatige, strenge budgetopvolging op te leggen.’

De administratie gebruikt zelfs uitroeptekens: ‘Het is duidelijk dat het KBvV voor de financiële aspecten van zijn werking nog een zeer lange weg heeft af te werken! Op basis van het voorliggend beleidsplan kan alleszins niet worden geconcludeerd dat de herstructurering op financieel-beheersmatig vlak reeds haar vruchten afwerpt, wel integendeel!’

Pauwels roept verzachtende omstandigheden in. Ze liet haar instelling grondig doorlichten door een extern bureau. Dat concludeerde dat er acht mensen moesten afvloeien. Omdat die allemaal syndicale bescherming genoten, duurde dat een hele tijd. Het arbeidshof hief de bescherming pas voor de zomer van 2010 op. De besparing die deze sanering oplevert, kon dus nog niet worden opgenomen in de plannen die werden voorgelegd aan de overheid. Volgens Pauwels is het ballet met deze besparing rendabel, op voorwaarde dat er gratis mag worden gespeeld in de Vlaamse Opera.

En er is meer, zo blijkt. De raad van bestuur is verdeeld en de vorige afgevaardigde bestuurder – cultuurspecialist Roger Claeys (CD&V) – is regeringscommissaris bij het ballet. Volgens het ene kamp steekt hij nog stokken in de wielen van Pauwels. Zijn medestanders beweren dan weer dat hij het ballet voor veel erger heeft behoed.

Ondertussen wordt het ballet – het enige klassieke dansgezelschap van België – gegijzeld door de flamboyante Kathryn Bennetts. Die had een contract tot eind 2012 en wil dat niet verlengen als er geen extra geld komt. Het internationale succes van het Ballet van Vlaanderen staat of valt met de positie van Bennetts. Zij heeft de exclusieve uitvoeringsrechten op het werk van William Forsythe. Dat doet deuren open gaan van New York tot Milaan. Als zij vertrekt, zitten ze op ’t Eilandje in Antwerpen zonder repertoire.

Bennetts heeft het Ballet van Vlaanderen ‘gered’, hoor je weleens. Het is maar hoe je het bekijkt. Vroeger had het gezelschap een wat vermolmde reputatie, maar bediende het in alle cultuurcentra vele tienduizenden fans van De Notenkraker of Het Zwanenmeer. Bennetts wil niet spelen in de regio, tenzij in grote zalen zoals de Vlaamse Opera, deSingel of het Concertgebouw. Maar daar zijn de ‘hedendaagsen’ zoals Anne Teresa De Keersmaeker kind aan huis. Bovendien moet het ballet daar forse huurprijzen betalen. Resultaat is dat het ballet verlies maakt wanneer het in Vlaanderen optreedt. Volgens Pauwels zijn de internationale tournees wel winstgevend, maar daar twijfelt de administratie aan.

Voor Bennetts maakt het niet uit. Als zij haar zin niet krijgt, kan ze elders in de wereld met Forsythe mooi weer spelen. Wellicht neemt ze in haar zog de beste dansers van het gezelschap mee naar het buitenland.

Het moet niet gemakkelijk zijn om een instelling als het Ballet van Vlaanderen (met vastbenoemde werknemers, veel cliëntelisme en bestuursleden die als enigen in de sector nog zitpenningen krijgen) te hervormen. Wanneer je dan uitsluitend afhankelijk bent van een artistieke leiding die veel verder wil springen dan de stok lang is, is dat een onmogelijke opdracht. Zeker in tijdens van besparingen.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content