De mediaberoering rond het huwelijk van prins William en Kate Middleton is niks in vergelijking met de commotie rond het huwelijk tussen Prins Charles en Lady Di.
De trouwpartij tussen prins William en Kate Middleton is een internationaal media-evenement van de eerste orde. Daarom zenden de drie Vlaamse televisiestations de huwelijksplechtigheid rechtstreeks uit.
Toch is de mediaberoering rond deze trouwerij van de eeuw – tot dusver tenminste – maar een schijntje van de journalistieke stampei veroorzaakt door het huwelijk van Williams vader, prins Charles, met zijn moeder, Diana Frances Spencer.
In het nummer van 29 juli 1981, dag van de trouw van Charles en Diana in St Paul’s Cathedral, één van de laatste grote bijeenkomsten van de Europese Gotha, verscheen in Knack een achtergrondverhaal van de hand van Frank De Moor.
Want ook voor de Knacklezers was het huwelijk van Charles en Diana een aangename verpozing. Want het waren toch wel benarde tijden. Dirk Tieleman zat in die dagen in Teheran om de Iraanse revolutie op het rechte spoor te houden. In België stond de regering van Mark Eyskens onder druk van de financiële markten – toen al! Er was sprake van een nakende devaluatie van de Belgische frank die in februari 1982 daadwerkelijk zou volgen.
Frans Verleyen rangeerde het regeringswerk van Mark Eyskens onder ‘politieke fraude’ en schreef: ‘Het kabinet Eyskens zou uit zijn lijden verlost moeten worden door het genadeschot van verkiezingen.’ Wat later zou Eykens’ kabinet door zijn eigen CVP worden weggezet.
In het Verenigd Koninkrijk was Margaret Thatcher premier, vastbesloten de economische neergang van het land te stoppen. Het huwelijk van Charles en Diana was voor de Britten even een rustpauze in haar politieke hak- en breekwerk.
De stamboom van Lady Di en Genghis Khan
Frank De Moor had voor de trouwplechtigheid in Londen zijn huiswerk gemaakt. Voor de moderichtlijnen werd de 19de-eeuwse aartsdandy George Brummell erbij gehaald. De amoureuze escapades van Charles werden geduid. Knack nam de stamboom van Diana, toen al door iedereen minzaam Lady Di genoemd, onder de loep. En dat was geen kleine opdracht. Want die stamboom had wortels die tot Genghis Khan reikten. De Moor meende ook te weten dat Diana nog maagd was – een zeer gewaagde stelling, zou later blijken.
Volgens De Moor kwam de ceremonie erop neer dat Lady Diana ‘naar een bijna barbaarse traditie eerder publiek werd geofferd, dan wel getrouwd; ook al belooft zij voor het eerst in de geschiedenis van het Britse vorstenhuis geen “gehoorzaamheid” aan haar echtgenoot.’
Maar goed ook, want die belofte zou Di, samen met die van de huwelijkstrouw, tijdens de jaren die volgden toch vele malen hebben gebroken. Terwijl prins Charles – het mag gezegd – al die tijd hondstrouw bleef aan zijn maîtresse Camilla Parker Bowles die, nadat Prinses Di eind augustus 1997 in Parijs verongelukte, almaar vaker in beeld kwam en in 2005 met hem trouwde.
Wie van meet af geen goed oog had in dat huwelijk van Charles en Di, was Johan Anthierens. Van hem de vraag : ‘Waarom wordt een klein miljard mensen gemobiliseerd, omdat een Engelse jongen met lange neus en wapperende oren met een rozig lief rund van een meisje trouwt, niets meer dan dat?’
‘Engeland is een economisch kadaver,’ schreef Anthierens na het huwelijk. ‘ Men heeft dat geraamte met hermelijn omhangen en de voltallige Britse natie, heeft in kinderlijke opgetogenheid “o!” geroepen.’ En hij herinnerde aan de uitspraak van prins Philip, vader van Charles, over de werklozen. ‘Ik snap het niet meer, enkele jaren geleden drong iedereen aan op meer vrije tijd en nu ze alle tijd hebben, jammeren ze om werk.’
William en Kate
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier