In Wallonië is de vaccinatiebereidheid kleiner dan in Vlaanderen. ‘Mensen hier hebben zich de laatste jaren door de politiek niet beschermd gevoeld’, zegt Sofie Merckx, PVDA-Kamerlid en arts bij Geneeskunde voor het Volk in Marcinelle.
Afgelopen maandag begon in Wallonië officieel fase 2 van de vaccinatiecampagne tegen corona, de fase waarin na de 65-plussers en de risicopatiënten het grote publiek aan de beurt is. Officieel, want officieus was die fase in heel wat provincies en gemeenten al van start gegaan. In de provincie Luxemburg worden zelfs dertigers al uitgenodigd voor een prik.
Begin deze week had ruim 45 procent van de Waalse bevolking ouder dan 18 minimaal een eerste prik gekregen, in Vlaanderen schommelt dat cijfer rond de 42 procent. Wel had in Wallonië maar 84 procent van de 65-plussers al zeker één prik gehad, tegenover 98 procent van de 65-plussers in Vlaanderen. Een jongere bevolking in combinatie met een lagere vaccinatiebereidheid, verklaart waarom Wallonië een week vroeger dan Vlaanderen de brede bevolking gaat inenten.
In de vaccinatiegraad van de 65-plussers in Wallonië zie je een duidelijke sociaal-economische factor.
Deze week beschikt Wallonië over 200.000 dosissen, tegen het eind van de maand worden dat er 400.000 per week. De grote uitdaging wordt dan ook: genoeg bereidwillige armen vinden. Ruim een op de drie Walen die nog niet zijn gevaccineerd, is dat volgens enquêtes immers ook niet van plan. ‘In Wallonië zijn er meer mensen met twijfels dan in Vlaanderen’, bevestigt PVDA/PTB-politica Sofie Merckx, die huisarts is in een arme volksbuurt van Marcinelle, nabij Charleroi. ‘In de vaccinatiegraad van de 65-plussers in Wallonië zie je een duidelijke sociaal-economische factor. Hoe lager het inkomensniveau, hoe lager de vaccinatiegraad. In gemeenten als Charleroi, Luik, Farciennes of Châtelet, waar de levensstandaard laag is, schommelt het aantal gevaccineerde 65-plussers rond de 70 procent. In gemeenten in Waals-Brabant kun je daar gemakkelijk 10 à 15 procent bijtellen.’
Uit de laatste motivatiebarometer van de UCL, ULB en de UGent blijkt dat wantrouwen in de politiek en de instituties een vruchtbare bodem vormt voor vaccintwijfel. ‘Mensen hier hebben zich de laatste jaren door de politiek niet beschermd gevoeld’, stelt Merckx. ‘En dus wantrouwen ze officiële boodschappen. Ik weet niet hoeveel Vlamingen het Agentschap Zorg en Gezondheid kennen, maar AViQ, het Waalse agentschap dat de vaccinaties organiseert, is bij veel Walen onbekend. Een oproepingsbrief met een code volstaat dan echt niet om die mensen te overtuigen. Het vergt veel werk op het terrein om het coronavaccin tot bij de twijfelaars te krijgen. Misschien speelt dat ook een rol: in Vlaanderen staat de eerstelijnszorg sterker. Wij hebben al onze patiënten een extra brief gestuurd, zodat de informatie over het vaccin komt van iemand die ze kennen en vertrouwen. Want als een minister de Walen oproept om zich te laten inenten, werkt dat bij degenen die sowieso weinig fiducie hebben in de politiek, eerder contraproductief.’
