‘Trump moet niet afgerekend worden op zijn mooie praatjes, maar op zijn beleid’

‘Wie wint de verkiezingen in de VS? Een rebelse president of een uitdager van het establishment?’ vraagt Vlaams Belang-voorzitter Tom Van Grieken zich af in aanloop naar de presidentsverkiezingen in de Verenigde Staten.

Op 4 november staan alle ogen gericht op de Verenigde Staten. Begint Donald J. Trump dan aan een tweede termijn of Joe Biden aan zijn eerste? Het Witte Huis ligt in vogelvlucht nog steeds op 6.220 km van de Belgische Kamer van Volksvertegenwoordigers, maar de invloed op Europa is toch niet te onderschatten.

Het is daarom zeker nuttig om de situatie in de VS van nader te bekijken, voor de verandering eens door een “rechtse bril”.

Kaarten liggen goed voor Biden?

Biden doet het momenteel goed in de peilingen, maar dat was bij Hillary Clinton vier jaar geleden ook het geval. Als we ons louter baseren op de campagnebudgetten en -uitgaven, dan zou je kunnen vermoeden dat Biden en zijn running mate volgende week een overwinning vieren. Joe Biden kan daarbij rekenen op het verenigen van de anti-Trump stemmen. Bidens aanhangers vinden elkaar in hun aversie voor president Trump.

Trump moet niet afgerekend worden op zijn mooie praatjes, maar op zijn beleid.

De situatie in de VS doet in die zin wat denken aan de Franse presidentsverkiezingen van 2002, toen het in de tweede ronde ging tussen de centrum(rechtse) kandidaat Jacques Chirac en de rechts-nationalistische Jean-Marie Le Pen. Om te tonen dat ze slechts met de grootste tegenzin voor Jacques Chirac stemmen, gingen vele linkse kiezers met een wasknijper op de neus naar de stembus. De beelden van de verkiezingsmeetings van Joe Biden en Kamala Harris kunnen verschillen erg van de rally’s die we van Trump te zien krijgen. Het kan aan de coronamaatregelen liggen, maar het lijkt er voorlopig niet op dat de hype die vier jaar geleden rond Hillary gecreëerd is, deze keer herhaald wordt.

Corona wordt bepalende factor

Als Trump vandaag een zwakke flank heeft, is het een probleem waarmee de hele wereld geconfronteerd wordt: de coronapandemie. De aanpak en communicatie daarover in de VS roepen heel wat vragen op. Maar dat wil niet zeggen dat het verhaal al geschreven is.

Tijdens de eerste coronagolf won in bijna heel de wereld het zittend staatshoofd aan steun. Rally around the flag, heet dat dan. Of dat in de VS ook het geval zal zijn is twijfelachtig: als de cijfers echt zeer slecht zijn dan wint de oppositie in de peilingen. Men moet daarvoor niet verder dan België kijken.

Brengt Biden wel echte verandering?

Men moet het Biden echter nageven: als tegenkandidaat van een zittende president toch de establishmentkandidaat zijn, is niet iedereen gegeven. Maar dat is wel wat Biden is: de kandidaat van hetzelfde linksliberale establishment dat zich vier jaar geleden als een blok achter Hillary Clinton schaarde.

Biden, die op zijn 77ste nog een gooi doet naar het presidentschap, is gepokt en gemazeld in Washington DC. Van 1973 tot 2009 was hij onafgebroken senator, waarna hij ook nog eens acht jaar diende als vicepresident onder Obama. Dat zo iemand dan plots voor verandering zou gaan zorgen, is weinig geloofwaardig. Dat werd pijnlijk duidelijk in het laatste debat tussen de twee kandidaten: Biden werd door Trump in een hoek gedreven en moest zelfs afstand nemen van bepaalde aspecten van het immigratiebeleid van Obama.

Trump: atypische stijl, maar wel met resultaten

Trump is alomtegenwoordig op sociale media en niet weg te slaan van een passerende camera. Luidruchtig, brutaal en grofgebekt. De stijl van Trump is de mijne niet. Maar een politicus moet niet afgerekend worden op zijn mooie praatjes, maar op zijn beleid. Trump deed iets wat veel politici hem niet nadoen: hij heeft geprobeerd zijn beloftes daadwerkelijk in beleid om te zetten.

Toegegeven, dat was soms met vallen en opstaan. Neem nu zijn buitenlands beleid. Aan de ene kant bereikte hij een nieuwe mijlpaal in de gesprekken met Noord-Korea. Het zou een goede zaak zijn als hij zijn werk in dezen verder kan zetten, aangezien het land een destabiliserende factor op het wereldtoneel blijft. Aan de andere kant zette hij de hypocriete houding van de VS tegenover bijvoorbeeld Saoedi-Arabië verder.

Niet onbelangrijk is bovendien het feit dat Donald Trump de eerste president van de Verenigde Staten is in veertig jaar die in zijn eerste termijn in het Witte Huis geen echte nieuwe oorlog is begonnen én de Amerikaanse militaire interventies in de wereld verminderde. Ter vergelijking: tijdens het presidentschap van zijn voorganger Obama, dropten de VS in 2016 alleen al gemiddeld 72 bommen per dag in 7 landen.

Ook opvallend en onderbelicht: het ging onder Trump best goed in de Verenigde Staten. De cijfers spraken voor zich. Voor de coronacrisis was er een historisch lage werkloosheid. Ook de beurzen zijn onder het presidentschap van Donald Trump enorm gestegen. Op het internationale economische toneel liet hij zijn tanden zien: America First was zijn devies. De enige oorlog die Donald Trump startte, was een handelsoorlog met China.

Zijn beloofde wall raakte dan misschien niet helemaal af, tot grote frustratie van supporters van het eerste uur zoals Ann Coulter, maar aan de grens met Mexico wordt er momenteel volop gebouwd. Daarnaast dreef Trump ook de strijd tegen illegale migratie op, wat op heel wat applaus van zijn achterban kon rekenen.

Law and order

Een ander verkiezingsthema zal onmiskenbaar law and order zijn. De beelden gingen de wereld rond: gewelddadige rellen in belangrijke Amerikaanse steden, onder meer onder de vlag van de #BlackLivesMatter-beweging. Belangrijke noot daarbij is dat het vooral Democratisch bestuurde steden zijn die getroffen werden, iets dat Trump niet nalaat om te benadrukken.

In het kielzog van deze rellen weerklonk ook de slogan om de politie op droog zaad te zetten: Defund the police. Hoewel Biden het onderwerp zoveel mogelijk omzeilt, zijn er wel elementen in zijn partij die heel wat verder gaan en een duidelijk standpunt innemen tegen de politie. Trump plaatst zich complexloos op de lijn van law and order en dus aan de kant van de politie. Politievakbonden – traditioneel Democratisch – roepen deze keer zelfs expliciet op om voor Trump te stemmen.

Stemmen per post kunnen zorgen voor chaos

Een ding is duidelijk: de verkiezingsuitslag is nog niet in steen gebeiteld. Het zal misschien zelfs niet duidelijk zijn op 4 november, want al bijna 65 miljoen kiezers brachten hun stem uit, de meeste per post. Dit zijn er zo’n 18 miljoen meer dan tijdens de verkiezingen van 2016. Al die allicht overwegend Democratische stemmen moeten ook nog tijdig geteld geraken.

Het niet ondenkbaar dat Donald Trump op verkiezingsdag – ongeduldig – de verkiezingsoverwinning al claimt, nog voor alle stemmen per post geteld zijn. Wat zal er gebeuren als die stemmen dan het resultaat uiteindelijk toch doen overslaan naar de Democratische partij? Die vraag valt nu onmogelijk te beantwoorden.

De Verenigde Staten zijn vandaag verdeelder dan ooit. Dat zullen ze na de verkiezingsuitslag nog steeds zijn. Aan de nieuwe president om dan orde op zaken te stellen. Als ik een Amerikaan was, zou ik dan uiteraard kiezen voor een president die staat voor law and order, een streng immigratiebeleid en vooral minder oorlog in de wereld. Dan worden niet alleen zij, maar ook wij er beter van.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content