De nieuwe biografie van Toon Hermans van Jacques Klöters is niet helemaal naar de zin van Toons laatste manager, de Kempische zakenman en uitgever Herman Van Hove.
“Toon Hermans was in alles een perfectionist, en eiste dezelfde overgave van de mensen die met hem samenwerkten.” Dat zegt de Kempische zakenman en uitgever Herman Van Hove deze week in Knack.
Van Hove was de laatste manager van Hermans, en werd ook een persoonlijke vriend. Aanleiding voor het gesprek is de publicatie van de lijvige Toon Hermansbiografie van Jacques Klöters. Een boek waar Van Hove niet onverdeeld gelukkig mee is. “Geen probleem dat hij de Hermansmythe wilde doorprikken, maar het evenwicht is wat zoek.”
Van Hove was een groot bewonderaar van Hermans, die voor het eerst met hem samenwerkte als uitgever van een boek over diens schilderwerk. Het klikte tussen de nuchtere Van Hove en zijn idool, en tot zijn eigen verbazing werd hij tot diens manager gebombardeerd. “Hij heeft het me niet gevraagd, hij heeft het me gezegd.” Een contract was er nooit, alleen een mondelinge overeenkomst die bestond uit drie regels. Met als cruciale derde artikel: “Toon en Herman zijn vrienden en zullen elkaar niet belazeren.”
Johan Anthierens
In het interview gaat Van Hove uitgebreid in op zijn relatie met de uit Limburg afkomstige artiest. “Hermans kon meedogenloos zijn, vooral voor zichzelf”, zegt hij. Daarnaast laat hij zijn licht schijnen op de bijzondere vriendschap tussen Hermans en de Vlaamse journalist Johan Anthierens. “Johan en Toon konden het geweldig goed met elkaar vinden. ‘Ik wil geen enkele journalist meer zien’, zei Toon laat in zijn leven. ‘Alleen Anthierens nog.’ Op een heel verrassende manier bleken ze over een hoop dingen hetzelfde te denken”, aldus nog Herman Van Hove, die begin jaren ’80 ook het satirische weekblad De Zwijger uitgaf, waarvan Anthierens hoofdredacteur was.
Van Hove leidt nog steeds de Stichting Toon Hermans, die de artistieke nalatenschap beheert. “Toon moet ook één van de weinige grote artiesten zijn die niet bij leven alles heeft geregeld voor zijn artistieke nalatenschap. Hij wilde niet praten over het moment dat hij er niet meer zou zijn, hij wilde zélf blijven.”
(THO)
