Theaterschrijfster Juicy IJsselmuiden: ‘Wij gooien niet met tomaten, wel met muziek’

Juicy IJsselmuiden: 'La Tomatina verbeeldt het punt waarop je niet meer weet waarom je ruzie maakt.' © .
Els Van Steenberghe
Els Van Steenberghe Els Van Steenberghe is theaterrecensent.

In Deze Grote Tomatenoorlog denken Juicy IJsselmuiden (°1993, Amsterdam) en Charlotte Van den Broeck (°1991, Turnhout) na over het ideaalbeeld van de liefde.

U schreef het stuk met Charlotte Van den Broeck, die al twee sterke dichtbundels – Kameleon en Nachtroer – heeft gepubliceerd. Hoe ging dat in zijn werk?

Juicy IJsselmuiden: Charlotte en ik ontmoetten elkaar in de opleiding Woordkunst van het Koninklijk Conservatorium in Antwerpen. We wonen in één huis. In januari besloten we, samen met acteur Tijmen Govaerts, ons eerste toneelstuk te schrijven, een stuk over het ideaalbeeld van de liefde en hoe dat mee evolueert met de samenleving. Het was zoeken en wroeten naar een manier om samen te schrijven. Die manier bestond bij Charlotte en mij uiteindelijk uit véél manieren – van chatten vanuit andere ruimtes tot aan tafel discussiëren over elke regel – maar het was fijn samenwerken omdat we elkaar zo goed kennen.

De tekst bestaat uit drie delen. In het eerste deel settelen de twee hoofdpersonages – ze heten ‘Hij’ en ‘Zij’ – zich in een huis en werken in de tuin tot die weer ‘in staat is om te bloeien’. Alles gaat goed tot in het tweede deel de vrouw de man verlaat. In het derde deel keert de vrouw terug en onderzoeken ze of er iets is overgebleven van hun liefde. Tijmen en ik vertolken het koppel. Het is géén autobiografisch stuk. Maar Hij en Zij worstelen wél met datgene waar onze generatie mee kampt: keuzestress op elk vlak in het leven.

Hij en Zij worstelen met datgene waar onze generatie mee kampt: keuzestress op elk vlak in het leven

Wanneer de man verlaten wordt, zegt hij dit: ‘De tuin helt al over in een voorjaar / er is veel te doen / het is tijd om de dode wintertakken te breken / ik heb dorst / gezoem / hortend en stotend gezoem / een zeurderige trilling / de siddering van missen / hee, kleine bij, ben je verdwaald?’ Wie schreef dat?

IJsselmuiden: Wij! (lacht) Charlottes pen is poëtisch, de mijne is concreet. Die pennen haken in elkaar in dit stuk. In dit fragment staat de man wat verloren in de tuin. Die tuin is een metafoor voor hun relatie. De liefde onderhouden is als tuinieren: soms zit het tegen en sta je te schoffelen in de regen, maar het bloeien van de bloemen maakt het toch de moeite waard.

Gooien jullie met zelfgekweekte tomaten?

IJsselmuiden: Nee. De titel ontstond nadat we beelden hadden gezien van La Tomatina, het jaarlijkse tomatenfestival in het Spaanse dorp Buñol, waar de inwoners elkaar met tomaten bekogelen. Het is een zooitje, iedereen lijkt toegetakeld maar niemand heeft pijn. Zo’n tomatengevecht verbeeldt het punt waarop strijden belangrijker wordt dan datgene waarvoor je strijdt. Op relationeel vlak is dat het punt waarop je niet meer weet waarom je ruzie maakt.

Wij gooien niet met tomaten, wel met muziek. Woolvs, de jazzband van Casper Van De Velde en Willem Malfliet, brengt songs die voor dit stuk zijn gecomponeerd. Hun muziek vormt, samen met een plastic sluier, het enige decor. Het wordt sober, traag toneel. Want het theater is – naast de opnamestudio, ik maak ook podcasts – een van de weinige ruimtes waar traagheid en stilte nog mogen bestaan. Zulke plekken ontbreken vandaag. Daarom maak ik theater, met Charlotte en Tijmen. We hopen na dit debuut nog vaker samen te werken.

Deze Grote Tomatenoorlog is op 9 november 2017 te zien in Theater Zuidpool (uitverkocht) en op 19 januari 2018 in cultuurcentrum De Warande in Turnhout.

Meer info: www.zuidpool.be en www.warande.be.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content