Theatermaker Adriaan Van Aken nam afscheid van zijn auto – met een trip langs de Autoroute du Soleil.
Hoe kwam u op het idee om uw auto van de hand te doen?
Van Aken: Ik hang niet de voorbeeldige, moreel superieure kunstenaar uit. Ik ben een verhalenverteller. Een verhaal kan je doen geloven in de schoonheid of de noodzaak van iets. Mijn vrouw voerde sterke argumenten aan, maar aanvankelijk was ik gechoqueerd. Ik houd van rijden op snelwegen, enkel in het gezelschap van goede muziek. Ik houd van de niemandslanden die snelwegparkings zijn. Maar je kunt evengoed in een Cambio even wegvluchten, besef ik nu.
Ook enkele klimaatboeken hebben me overtuigd: David Wallace-Wells’ pessimistische Onbewoonbare aarde en het positievere Hoe gaan we dit uitleggen van Jelmer Mommers. En ik las De autonauten van de kosmosnelweg (1983), een boek van Julio Cortázar en zijn lief Carol Dunlop over hun trip van Parijs naar Marseille. Ze stopten bij elke snelwegparking en hadden een speels maar streng reglement: twee parkings per dag doen, op elke tweede parking van de dag overnachten, de snelweg nooit verlaten. Hun doel? Checken of Marseille echt bestond. (lacht) Het boek ademt een fijne melancholie.
Wat was úw doel?
Van Aken: Marseille staat bekend om de morsige autohandel. Dus werd het plan: de auto daar verkopen na een lange afscheidsrit in de bandensporen van Cortázar en Dunlop.
Ik vertrok op 1 september 2020 en was vier weken onderweg. Om de twintig kilometer is er een parking. Wim De Jaegher en kunstenares Sara Bomans verbouwden mijn wagen. Er kwamen gele gordijntjes voor de ramen, er was een bed en een uitklapbaar tafeltje plus opnameapparatuur voor een podcast. Op elke parking opende ik de koffer en wachtte tot er iemand langskwam voor een babbeltje.
Wat was het mooiste moment?
Van Aken: De laatste avond van de eerste week, denk ik. Ik overnachtte in een motel, de auto stond vlak bij het slaapkamerraam. Ik had, net als Cortázar en Dunlop, een fles whisky mee. Ik schonk whisky in de tandenpoetsbeker en liet de wagen naar me pinken. We waren alleen, dronken en tevreden. (lacht)
U schreef een dagboek en hield een podcast bij. Wat brengt de voorstelling?
Van Aken: Het is ‘geënsceneerde audio’. Er is licht, er is warme ‘autorijmuziek’ van Rudy Trouvé en Sarah Bomans maakte maquettes. Ik doe alles om de luisterervaring te versterken en de verbeelding te prikkelen.
Mist u uw zilvergrijze buddy?
Adriaan Van Aken: Nee. Ik geniet van het combineren van de alternatieven. Via deelauto’s, deelfietsen en deelsteps raak ik overal. Ik rijd vaak mee met anderen. Ik heb nu geld om een hotelkamer te boeken en pas ’s anderendaags naar huis te keren. Mijn leven kreeg een nieuwe dynamiek. Buren boden hun auto aan ‘voor als het nodig is’. Dat ligt aan de fijne buurt maar ook aan een schuldgevoel. Veel mensen kunnen zonder auto.
Afscheid van een auto van Het nieuwstedelijk gaat op 21 augustus in première op Zomerslag in Winterslag en reist tot 16 maart 2022 door Vlaanderen. Het reisdagboek en bijbehorende tekeningen van Sarah Bomans worden gebundeld in een tekstboekje. Alle info: nieuwstedelijk.be
