THEATER ~ Vorst-Forest door Compagnie Cecilia en KVS

Eigenlijk wordt er niets gezegd. En toch heeft dit stuk veel te zeggen. Bewegingstheater wordt de nieuwe hype…

Titus De Voogdt had een idee. Johan Heldenbergh zag dat het goed was. Arne Sierens vond dat ook en bij KVS waren ze van hetzelfde gedacht. De twee acteurs van Companie Cecilia lieten zich niet pramen en gingen aan de slag. Vorst-Forest (****) is de vrucht van hun arbeid en dat mag je letterlijk nemen. Hun lijf is de tekst geworden.

Stielbedervers of een schitterend gebrek
Is een acteur zijn stiel beu als hij een bom onder de relatie tussen tekst en theater legt?
Titus De Voogdt maakte een radicale keuze en verlaat de platgetreden paden: “We zijn gewend voorstellingen te maken met veel parler, veel opkomend en aflopend volk en veel satellietpersonages. Als Johan iets alleen maakt, dan zijn het politiek geëngageerde stukken, waarin hij een mening kwijt wil. Ik wou niet in herhaling vallen en zonder Arne toch een ‘Sierens’ maken. Omdat ik al vijftien jaar bij Arne speel, schuilt daarin een reëel gevaar. We zitten in dezelfde stal en voor mij is het een automatisme geworden om vanuit dat speelkader iets te maken.

Daarom zochten we naar een beperking. Door de tekst te schrappen, hebben we onszelf verplicht géén politiek theater te maken en ook géén Arniaanse voorstelling.”

Alles begint bij een goed idee
Het idee dat aan Vorst ten grondslag ligt, is dat twee mannen met een enkelband elkaar niet meer mogen ontmoeten. Ze overtreden de wet en zoeken mekaar toch op. Voor de makers was dat een Interessant uitgangspunt. Aan die voorsituatie is een tijdsbeperking gekoppeld. Binnen het uur moeten ze met elkaar klaar zijn, want daarna komt de politie aankloppen. Dat geeft de voorstelling meteen vaart.

En of het vooruit gaat
Met zeer veel oog voor detail werd een atelier nagebouwd. Een prefab gasbeton achterwand met persleiding, een verfmengapparaat, een sectionale poort, laspost, lavabo, bureel , stapelruimte,… vormen de hyperrealistische aankleding voor een industriële look.

Een uitgeblust personage, Olivier, (Titus De Voogdt) sloft door die setting, van dichtbij gevolgd door een mysterieus personage in een zwart pak en met een sneaker aan de voet (Zouzou Ben Chika). Iemands alter ego? Een hersenschim? Voorlopig hebben we er het raden naar, want de woordeloze interactie geeft niets weg. Een jonge frisse meid (Lotte Vandersteene) loopt even door het decor. De man in het pak geilt op haar.

Als een kerel met yeti-allures (Johan Heldenbergh) arriveert, gaan de poppen aan het dansen. Olivier en de nieuwkomer tonen hun enkelband en beginnen mekaar uit te dagen. Ze verdelen het territorium en proberen elkaar te overtroeven door steeds straffere toeren uit te halen. Het meisje weigert de geschenken en bloemen die de grote man haar aanbiedt. Ze moet die papa van haar duidelijk niet meer.

Versnelling achteruit
Dan komt er een knik in het tijdsverloop en de actie wordt verplaatst naar een chronologisch vroeger tijdsmoment. Dat gebeurt heel subtiel door een feestje te simuleren ter gelegenheid van de nieuw aangekochte verfmenger.

Stilaan wordt duidelijk dat de zwarte outfit een begrafenispak is, waarom de twee een enkelband dragen en dat frêle jonge meisjes niet altijd even onschuldig zijn als ze ogen.
Het einde is heel spectaculair en onvoorspelbaar. De Voogdt: “Voor mij is het einde echt open. Mensen maken allemaal hun eigen versie. Ze doen maar. De ene ziet een happy end , anderen vinden het tragisch aflopen. Ik wil er geen stempel op drukken. Het is bewust onaf gelaten. Dat laatste beeld is straf. Persoonlijk vind ik het een hoopvol einde en hoop doet leven.” Meer verklappen we lekker niet.

Woordeloos maakt sprakeloos
Vorst boeit, vermaakt en intrigeert van begin tot einde. Het is theater met inhoud zonder boodschapperig te zijn.

De spelers zijn aangewezen op pure lichaamsexpressie en mimiek. Hun acrobatische toeren zijn adembenemend en bezorgen het publiek een op-het-puntje-van-de-stoel ervaring.
Het circustheatergehalte is zeer hoog. De esbattementen van De Voogdt en Heldenbergh zijn hilarisch, de gimmicks fijn gevonden, worden niet uitgemolken en de timing is perfect (met dank aan Koen Demeyere voor de technische hoogstandjes). Wat het duo hier neerzet, komt heel dicht bij wat de gebroeders Ronaldo in hun theaterniche tot kunst hebben verheven.
Toch is het niet helemaal stomme ambacht. Vorst is een erg muzikale voorstelling met al die Italiaanse liedjes die worden gezongen. Op www.youtube.com (Vorstsingalong) staat een voorproefje.

Meer Titus, minder Cecilia?Deze productie zal ongetwijfeld voor volle zalen spelen en een ijkpunt betekenen in de samenwerking tussen de twee Compagnie Cecilia-acteurs. Betekent dit dat Cecilia in de toekomst in mindere mate de vaste stek zal zijn?

De Voogdt: “Niet zozeer. Deze voorstelling is een coproductie van KVS en Compagnie Cecilia, zij het zonder Arne. Ik speel in veel van Arnes stukken, maar doe ook dingen daar buiten. Ik speel in de Compagnie omdat ik graag met Arne samenwerk en dat zal in de toekomst zo blijven. Over twee weken beginnen we samen te repeteren aan De Pijnders, onze nieuwe voorstelling. Dat stemt mij zeer gelukkig, want ik wil niet steeds de stress van de maker voelen. Ook wil ik nog met vele anderen samenwerken. Je moet je kruisbestuiven.
Bottom line: ik wil een voorstelling maken als ik een goed idee heb. Als ik die niet heb, dan speel ik wel in die van iemand anders. Ik wil niet zomaar iets maken en daarna een idee verzinnen. Zo is Vorst ontstaan: vanuit een goed idee. Maar er was geen geld bij Compagnie Cecilia, dus ging ik het elders zoeken.”

www.kvs.be

www.compagnie-cecilia.be