Hypocrisie ten top

Het in de wielersport verankerde bedrog is niet te bannen. De bekentenis van Floyd Landis onderstreept dat alleen maar.

Hoe hypocriet zit de wielerwereld eigenlijk in elkaar? Eerst ontkende Floyd Landis dat hij in de Tour van 2006 doping gebruikte en ondernam zelfs gerechtelijke stappen toen zijn zege werd afgenomen. Nu bekende hij systematisch dopinggebruik en sleurt in zijn val Lance Armstrong en Johan Bruyneel mee. Zogenaamd om zijn geweten te zuiveren.

Zou er iemand zijn die dat soort onzin gelooft? Steeds weer verstaat de wielersport de kunst om zijn geloofwaardigheid aan te tasten. Op ieder dopingverhaal volgen leugens en gespeelde verontwaardiging. Dat zal nu niet anders zijn nadat Landis een nieuwe bom gooide.

Wielrenners, zo zei de Oostenrijker Bernard Kohl vorig jaar nog, kunnen zich alleen staande houden als ze twee gezichten hebben. Het is van toepassing op het hele milieu.

Het in de wielersport verankerde bedrog is niet te bannen, liegen is uitgegroeid tot een tweede natuur. De bekentenis van Floyd Landis onderstreept dat alleen maar.

Dat de Amerikaan jaarlijks 90.000 dollar investeerde in prestatiebevorderende middelen, voedt nog maar eens het verhaal dat de wielersport is uitgegroeid tot een farmaceutische show die steeds meer van zijn credibiliteit verliest.

Een utopie is het al lang om te hopen op een ander bewustzijn.