Olympique Marseille: de wederopbouw van een bastion

© BELGAIMAGE

In het tweede seizoen – het eerste volledige – sinds de komst van de Amerikaanse overnemer Franck McCourt heeft Olympique Marseille zijn Europese klasse teruggevonden. Een terugblik op de bouw van een even stevig als ambitieus project.

Met de buitenkant van de voet etaleert Dimitri Payet al zijn klasse en bevrijdt hij een heel volk. Na een één-tweetje met Florian Thauvin stuurt de Franse international Olympique Marseille naar de halve finales van de Europa League. 4-2. De mannen van Rudi Garcia houden stand en dienen de genadeslag toe via de Japanner Hiroki Sakai. Leipzig mag terug naar huis.

Veertien jaar na datum ( zie kader) zit l’OM weer bij de beste vier in een Europese competitie en kolkt Le Vélodrome als nooit tevoren. 12 april 2018 staat met rood aangekruist bij het bestuur van het hemelsblauw-witte huis. Een kerndatum en referentiematch voor het OM Champions Project, dat sinds oktober 2016 wordt uitgerold.

In die tijd wordt de club overgenomen door Franck McCourt. De Amerikaan stelt een voor het grote publiek onbekende aan als voorzitter, de bijna vijftigjarige mediamagnaat Jacques-Henri Eyraud. Die benoemt Andoni Zubizarreta, overgekomen van Barça, tot sportief directeur. Na een eerste overgangsseizoen, waarin Marseille niettemin als vijfde eindigt, geeft de huidige campagne gestalte aan de uitgesproken en weloverwogen ambitie: de club opnieuw uitbouwen tot een sterk bastion van het Franse en Europese voetbal.

Tot begin dit seizoen liet Marseille gemakkelijk de schouders hangen als het op achterstand kwam. Dat is niet meer het geval.

De geboorte van een groep

27 augustus 2017, het Stade Louis II. Uittredend kampioen Monaco laat de netten van Marseille zes keer trillen. De vernedering heeft veel weg van een tennismatch: 6-1. Kort daarna, op 10 september, delft OM opnieuw het onderspit, thuis tegen Rennes (1-3). Twee tegenslagen die dan wel spot en kritiek mogen wekken, maar ook een elektroshock teweegbrengen in de spelerskern van Olympique. Een groep wordt geboren en Marseille toont zich drie maanden onoverwinnelijk, tot 17 december en de nederlaag tegen Lyon (2-0), de belangrijkste podiumconcurrent.

Acht maanden later stellen de supporters van Marseille zich tevreden met de herwonnen concurrentiekracht, hoewel de Europa League nu nog slechts de enige weg naar een trofee is. Na 33 speeldagen in de competitie prijkt Marseille ‘slechts’ op de vierde plaats, met 66 punten, evenveel als de rivalen van Lyon. Maar nog nooit telde een team net naast het podium zoveel punten in dit stadium van de competitie.

Voor de fundamenten van het project koos het bestuur van Olympique ervoor eerst toe te geven aan de hartenkreten. Een werkwijze die doet denken aan die van Bruno Venanzi aan de oevers van de Maas. Zo worden Dimitri Payet (januari 2017) en Steve Mandanda (juli 2017) teruggehaald, terwijl Valère Germain, zoon van Bruno, lokaal icoon en verwoed fan van de club sinds zijn geboorte, de Rots van Monaco inruilt voor de Oude Haven van Marseille (zomer 2017).

Het duo Eyraud-Zubizarreta legt ook vooral Franse spelers of spelers uit de Ligue 1 onder contract: Morgan Sanson (januari 2017), Adil Rami (juli 2017), Jordan Amavi (augustus 2017). Iedereen draagt zijn steentje bij en weet waar het instituut OM voor staat. In juli voegt Luiz Gustavo zich bij de groep. Over de Braziliaanse international, die langs Bayern München passeerde en bij zijn komst op scepsis onthaald wordt, raakt iedereen het geleidelijk eens. Op zijn bijna 31e brengt hij ervaring en spelinzicht bij en blinkt hij uit in alle compartimenten.

‘Het doet er weinig toe waar hij speelt, het belangrijkste is dat hij op het veld staat’, verzekert Rudi Garcia voor de kwartfinale in Leipzig. Zowel in de heen- als de terugmatch wordt Gustavo, gewoonlijk verdedigende middenvelder, centraal in de verdediging opgesteld. De man die zich steeds beter in het Frans uitdrukt, werpt zich op als patron, om uit te groeien tot een van de gezichten van het project. Na de eerste match tegen de Duitsers (1-0-nederlaag) blaast Payet in dezelfde richting als zijn coach: ‘We zouden hem ook in doel kunnen zetten, hij zou ook goed zijn…’

In de kwartfinales staat de Braziliaan de jonge Boubacar Kamara bij in de defensie. Dat achttienjarige wonderkind, een zuiver product van het opleidingscentrum, grijpt zijn kans zodra hij die krijgt. De ondertekening van zijn eerste profcontract, een feuilleton dat eind mei 2017 werd afgesloten, vormt een van de eerste grote uitdagingen voor het duo Eyraud-Zubizaretta: de eigen talenten houden en ontwikkelen. Daartoe heeft Eyraud ook zijn eigen Steven Gerrard gevonden, in de persoon van Maxime Lopez, de 20-jarige revelatie van vorig seizoen. De regio bulkt van de goudklompjes en de voorzitter wil niet dat ze door zijn vingers glippen, zoals bij zijn voorgangers.

Slimme communicatie

2 november. Op bezoek bij het Portugese Guimarães heeft Patrice Evra een woordenwisseling met zijn supporters. De discussie eindigt met een high-kick van de ex-kapitein van Manchester United, die daarmee een streep trekt door zijn verhaal bij Olympique, dat enkele maanden eerder, in januari 2017, begonnen was. In de mediastorm blijft Jacques-Henri Eyraud (JHE) oorverdovend stil. Om acht dagen later, op 10 november, een officieel communiqué te verspreiden: ‘In onderling overleg hebben Marseille en Patrice Evra besloten om hun samenwerking te beëindigen. Het contract van de speler wordt met onmiddellijke ingang ontbonden.’

JHE geeft een sterk signaal. Er wordt niet geraakt aan het instituut. Wat iemands cv ook is, zijn aura, zijn palmares. Eyraud verklaart niettemin ’triest’ te zijn, zowel voor Evra, die ‘het onherstelbare’ heeft begaan en sindsdien opnieuw aan de bak kon bij West Ham, als voor zijn supporters, gestigmatiseerd door een minderheid. Met slimme communicatie blust hij de brand en vermijdt hij vooral een lange juridische procedure die zich tegen zijn club had kunnen keren.

Sinds zijn komst spant de baas van Turf Editions zich in om de emotionele band tussen club, spelers en publiek te versterken. Na het vertrek van Marcelo Bielsa, de Argentijnse trainer die tot augustus 2015 het vuur van Le Vélodrome had aangewakkerd, onderhield OM een zeer gecompliceerde relatie met zijn supporters. Een haat-liefdeverhouding belichaamd door Vincent Labrune, de voormalige voorzitter. Op een aprilavond in 2016 stonden de South Winners, een historische groep ultra’s van Marseille, op muziek van Benny Hill met spandoeken te zwaaien met daarop geiten gehuld in het hemelsblauw-witte shirt.

JHE heeft voor zichzelf dan ook een missie: de harten van de fans heroveren. Momenteel is zijn opdracht veeleer geslaagd, aangezien de stad, de regio en een groot deel van het land nog nazinderen van de jongste Europese prestaties van de club. Zijn communicatiestrategie ontplooit hij verder op Twitter, waar hij gedoseerd en met hashtags als #TousOlympiens foto’s post van zijn bezoekjes aan scholen of aan de brandweermannen om de hoek.

Bijna begraven

Sinds de renovatie van het stadion voor Euro 2016 kost het Marseille moeite om zijn tribunes te laten vollopen. Maar tegen Leipzig vertoont Le Vélodrome een stralend gezicht. Een kolkende sfeer die we zouden moeten terugzien bij de ontvangst van de Oostenrijkers van Salzburg. Tot begin dit seizoen liet Marseille gemakkelijk de schouders hangen als het op achterstand kwam, met name thuis. Dat is niet meer het geval. In 33 competitiespeeldagen behaalde OM dertien punten in money time.

De wedstrijd tegen Troyes, in het zog van de 5-2-triomf in de Europa League, is een van de recentste voorbeelden. Na twee keer op achterstand te zijn gekomen, buigt Marseille vier minuten voor tijd de score om in een 2-3-overwinning, dankzij Florian Thauvin. ‘Ik weet niet hoe ik het moet uitleggen, maar het mentale speelt een grote rol’, verklaart de held van de avond. ‘Heerlijk. Een groot resultaat met een ploeg die talent heeft en een enorm karakter’, vult Rudi Garcia aan. Temeer omdat zijn team het ook haalde dankzij de gelijkmakers van Clinton Njie en Kostas Mitroglou, spelers die al bijna begraven waren.

Het team, nog steeds in verlegenheid tegen de ‘groten’ (nederlagen tegen PSG, Lyon, Monaco), wordt niettemin verder gedragen door Thauvin en Payet, opnieuw op scherp voor het WK. De man van Réunion ontdekt zichzelf ook als leider. ‘We hebben onszelf in nesten gewerkt. We speelden een waanzinnige wedstrijd donderdag en we vergeten in drie dagen de fundamenten. We vergeten eenvoudig te spelen, in ploeg te spelen, we vergeten alles’, gromt hij in Troyes, met de kapiteinsband om de arm, in afwezigheid van Steve Mandanda. ‘We winnen, maar we mogen een kaars gaan branden in de kerk.’ Spijt komt nooit te laat.

Rudi Garcia wil ook graag juichen tegen RB Salzburg.
Rudi Garcia wil ook graag juichen tegen RB Salzburg.© BELGAIMAGE

Speling van het lot

Van 2004 is het geleden dat l’OM nog eens kon doorstoten tot de halve finales in een Europese competitie (de Intertoto Cup niet meegerekend). Dat jaar schakelt Marseille – met een geweldige Didier Drogba – Newcastle uit in de halve finales van de UEFA Cup, om in de finale op Valencia te stoten. Sindsdien geraakte de enige Franse winnaar van de Champions League (1993) niet meer verder dan de kwartfinales, in 2012 tegen Bayern.

Nu ze in genade hersteld lijkt, zou de Zuid-Franse club nog aan populariteit moeten winnen. Volgens La Provence zou het toeschouwersrecord van tegen Leipzig (61.882) donderdag moeten sneuvelen. Niet slecht voor een team dat zijn seizoen in juli was begonnen in de voorrondes met een dubbele confrontatie tegen Oostende (4-2, 0-0).

De tegenstrever, RB Salzburg, schakelde Dortmund en Lazio uit en haalde het eerder, thuis, tegen Marseille in de poulefase (1-0). De mannen van Rudi Garcia zullen hun mooiste partituur mogen opdiepen als ze willen doorstoten tot de finale, die gespeeld wordt bij de rivalen van Lyon. Een mooie speling van het lot.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content