Hotel Goris

Goris, het kruispunt van de wegen tussen Yerevan, Iran en Nagorno-Karabach, is te groot voor een dorp, en te kalm voor een stad. Met een regelmatig stratenplan van brede lanen, pleinen en parken, is Goris een open stad, zonder een echt centrum. Iedereen lijkt elkaar te kennen. Mensen slaan praatjes in het midden van de straat. De voetpaden zijn te glad, en er is toch amper verkeer.

Aan de rand van de rivier Vararik, met zicht op het “Cappadocie van Armenie”, hebben vier gezinnen hun intrek genomen boven een in onbruik geraakte theaterzaal. Nona en Sona, twee sympathieke zussen, die ik bij een vorig bezoek aan Goris ontmoette, wonen er in een huis dat cultuur en interesse in de wereld verraadt. Er staat een piano in de huiskamer en veel boeken in de kast. Nona begint volgend jaar haar studies economie aan de universiteit. “Eindelijk naar Yerevan!”, roept ze enthousiast. “Hier in Goris zijn de cafe’s op een hand te tellen, en houdt iedereen elkaar in het oog.”

Naast het officiele onderwijs, volgt Nona extra wiskunde en Engels bij een prive-leraar. “Iedereen die naar de unief wil, doet dat. De ingangsexamens zijn niet van de poes.”

Hoewel het uitzicht over de bergen magnifiek is, is Hotel Goris geen plek voor een romantisch nachtje. Zowat de helft van de kamers heeft geen ramen, het gelijkvloers staat leeg, de trappenhal is donker en kil. Hotel Goris is een mastodont van vergane Sovjet-glorie. Er overnachten is mogelijk, al lijkt me dat in de winter geen goed idee.

Op de vijfde verdieping leven Armeense inwijkelingen uit Azerbeidjan, die in 1988 op de vlucht sloegen na anti-Armeense geweld in Sumgait en Baku. Bijna twintig jaar later wonen ze nog steeds in de kleine, stinkende kamers van het aftakelende hotel. Dwalend door de duistere gangen, worden we al snel binnen geroepen. Geen tolk, geen verhalen. Maar misschien vertellen foto’s hier meer. Vier portretten.

“Een rijke man heeft de ganse blok opgekocht”, weet Nadia, die naast Hotel Goris een Bed and Breakfast heeft. “De kamers worden gerenoveerd en apart doorverkocht. De bewoners zullen geleidelijk aan worden geherhuisvest elders in de stad.”

Meteen het weinig roemrijke einde van Hotel Goris. Niemand zal er rouwig om zijn.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content