Steek de kachels maar aan

De opvangcrisis in het asielbeleid piekt opnieuw. De winter nadert immers snel.

Bijna een jaar geleden riep premier Yves Leterme (CD&V) de bevolking op om in de barre winterperiode een warm hart te tonen en asielzoekers op te vangen. Binnenkort mag hij die oproep opnieuw lanceren, want de koude is terug en de opvangcrisis deint verder uit. Het aantal asielzoekers – onder wie ook gezinnen met kinderen – dat geen dak boven het hoofd heeft, wordt op dit ogenblik geraamd op 6000.

Die sociale schande is het product van een non-beleid waaraan maar geen einde komt. Na een harde politieke strijd in de regering tussen links en rechts, inclusief een personeelswissel op de betrokken departementen, werden onder de vorige premier Herman Van Rompuy (CD&V) afspraken over een nieuwe regularisatiecampagne gemaakt, maar die zal pas tegen eind 2011 helemaal afgerond zijn. De wettelijke vertaling van een akkoord om op het vlak van gezinshereniging, schijnhuwelijken en nationaliteitsverwerving strengere regels te hanteren, werd gestuit door vervroegde verkiezingen. De achterliggende criteriadiscussie is intussen in het parlement doorgesijpeld tot in de commissie Naturalisatie en dreigt daar de behandeling van 16.000 dossiers te blokkeren.

In combinatie met een verstrakte opstelling ter zake in de buurlanden zorgt de afwezigheid van een coherent en consequent asiel- en migratiebeleid er mee voor dat de instroom van asielzoekers in ons land toeneemt. Daar helpen ook geen ministeriële ontradingsmissies naar de Balkan tegen. Het gevolg is dat de achterstand bij de behandeling van de aanvragen door het Commissariaat-Generaal voor de Vluchtelingen en Staatlozen evenredig toeneemt en dat het Federale Agentschap voor de Opvang van Asielzoekers (dat sinds het voorjaar zonder eindverantwoordelijke zit) al lang niet meer weet van welk hout pijlen te maken. Goed 19.000 structurele opvangplaatsen, 1200 hotelbedden en ruim 8000 plaatsen in gemeentelijke en stedelijke opvanginitiatieven volstaan duidelijk niet.

Voor een deel ook omdat ze ontslagnemend is, doet de regering dan maar mee met het dweilen met de kraan open. Voor een versnelling van de procedures is de aanwerving van een honderdtal extra mensen aangekondigd, maar dat neemt tijd in beslag. Staatssecretaris voor Maatschappelijke Integratie Philippe Courard (PS) bedelt ondertussen bij het leger voor meer plaatsen in oude kazernes en probeert de OCMW’s tot meer opvang aan te zetten. Maar dat die bijkomende capaciteit er niet meteen zal zijn, is een zekerheid.

Daarbij heeft Courard wel een punt met zijn stelling dat het ten gronde gaat over ‘een asiel- en migratiecrisis, die om een geïntegreerd beleid vraagt’. Alleen kaart hij dat inzicht beter ook bij zijn eigen partij aan, want de verantwoordelijkheid van de PS voor het uitblijven van een transparante en efficiënte aanpak is bijzonder groot.

Een nieuwe regering krijgt de hele asiel- en migratiekwestie dan ook onvermijdelijk op haar bord. Tot dan zal de bevolking de kachels zelf mogen aansteken. Het inhumane alternatief zijn duizenden mensen, die zonder eten en bestaansmiddelen, bibberend moeten overleven op straat.

Patrick Martens