Het was met een triomfantelijk lachje dat minister van Justitie Marc Verwilghen (VLD) op 19 maart in de Commissie Justitie van de Kamer antwoordde op een vraag van volksvertegenwoordiger Geert Bourgeois (N-VA, maar in het verslag nog altijd als VU&ID aangeduid).
Bourgeois had de minister geïnterpelleerd over het gevolg dat hij verleende aan ‘de beweerde onregelmatigheden bij het gunnen van een overheidsopdracht’. Het ging met name over de rol van Noël Slangen, de ineens heel stil geworden communicatieadviseur van premier Guy Verhofstadt (ook VLD), in wat bekend is geraakt als de zaak Ecoconsult.
Bourgeois nam ruim zijn tijd om het geheugen van de minister op te frissen. Slangens bedrijf was kandidaat voor een overheidsopdracht en dat bleek niet conform de wet. Onder meer het feit dat de opdracht werd geschrapt nadat Slangen & Partners niet als beste kandidaat uit een evaluatie was gekomen, had de aandacht op deze zaak getrokken.
Na twee maanden stelde Bourgeois vast dat deze affaire de publieke opinie nog altijd beroert: ‘De mensen vergeten niet zo vlug als de media.’ Vervolgens wou hij weten of de minister stappen had ondernomen om via zijn positief injunctierecht de zaak bij de strafrechtelijke autoriteiten aanhangig te maken.
Verwilghen en Slangen zijn niet de beste vrienden, nadat Slangen eind vorig jaar in enkele interviews had gezegd dat Verwilghen buiten de politiek gelukkiger zou zijn dan erin. Kwatongen beweren dat Verwilghen begin dit jaar monkelend de rel rond Slangen zelf volgde.
Desondanks ondernam hij niets in dit dossier. Zijn antwoord aan Bourgeois was kort en duidelijk: ‘Ik dacht dat het u bekend was dat de onderzoeksrechter te Brussel een gerechtelijk strafonderzoek heeft gevoerd naar aanleiding van de gunning van de overheidsopdracht aan de NV Noël Slangen & Partners. Van de procureur-generaal te Brussel heb ik vernomen dat de onderzoeksrechter het dossier inmiddels heeft meegedeeld aan de procureur des Konings met het oog op de regeling van de procedure in de raadkamer… Ik was dus niet verplicht gebruik te maken van mijn positief injunctierecht.’
Navraag bij het parket te Brussel leert echter dat er geen onderzoek naar de recente praktijken van Slangen werd gevoerd. Wel is de doorverwijzing op komst in het kader van het oude dossier Kelchtermans/Vrysen/Slangen, waarin onderzocht werd of Slangen valsheid in geschrifte had gepleegd door kleine ‘concurrenten’ te betalen – 10.000 frank (250 euro) per keer – om een door Slangen zelf opgestelde nepofferte voor een overheidsopdracht (in casu voor oud-minister Theo Kelchtermans, CD&V) onder hun naam in te sturen. Waardoor Slangen uiteraard makkelijker aan de bewuste opdracht kon komen.
Het enige wat het parket voorlopig over deze (zeer geheimzinnig gehouden) zaak kwijt wou, was dat er van buitenaf ‘sterk was aangedrongen op een buitenvervolgingstelling, maar dat men daar niet op was willen ingaan’.
Dirk Draulans
