Vrouwen zouden wat meer moeten werken

Vrouwen zouden wat meer moeten werken en mannen wat minder. Eerlijk is eerlijk.

Zorg ervoor dat je altijd financieel onafhankelijk bent. Hoeveel moeders hebben dat de voorbije twintig, dertig jaar niet tegen hun opgroeiende dochters gezegd? Omdat ze hopen dat hun kind een geschikte studie zal kiezen en daarna een goedbetaalde job zal vinden die ze nog graag doet ook. Maar ook omdat die moeders eigenlijk best ongerust zijn.

Het is uit dezelfde bezorgdheid dat minister van Werk Monica De Coninck (SP.A) eerder deze week verklaarde dat alle vrouwen voltijds aan de slag moeten. Of toch zoveel mogelijk vrouwen. ‘Waar bemoeit ze zich mee?’ zult u misschien zeggen. ‘Zij is toch mijn moeder niet?’ Nee, maar ze heeft wel een punt.

Anno 2012 werken Belgische vrouwen nog heel vaak deeltijds, of onderbreken ze hun loopbaan regelmatig door bijvoorbeeld ouderschapsverlof of tijdskrediet op te nemen. Meestal doen ze dat om het huishouden meer in handen te nemen, er te zijn voor de kinderen en – als het meezit – af en toe een paar uurtjes voor zichzelf te hebben. Gevolg: ze maken weinig kans op promotie en bouwen geen volwaardig pensioen op. Ondanks hun baan zijn ze op financieel vlak dus toch nog afhankelijk van hun partner.

Nu vinden de meesten daar geen graten in. ‘Wij hebben duidelijke afspraken’, klinkt het dan. Dat mevrouw minder werkt, niet zoveel verdient en meer huishoudelijke taken op zich neemt, wordt ruimschoots gecompenseerd door de voltijdse, goedbetaalde job van meneer, die dan wel veel minder tijd overhoudt voor de afwas en de boodschappen. Moet kunnen in een volwassen relatie. Alleen lopen meer dan de helft van die relaties uiteindelijk op de klippen. En dan zit mevrouw daar met een dead end job, een laag inkomen en het vooruitzicht van een zeer bescheiden pensioen. Weer voltijds gaan werken wordt nog veel moeilijker, omdat ze dan echt helemaal alleen moet opdraaien voor de kinderen en het huishouden.

Dat geldt natuurlijk dubbel voor vrouwen die helemaal zijn gestopt met werken. Ook zij hebben ooit duidelijke afspraken over de taakverdeling gemaakt, ook zij hebben er jaren lang voor gezorgd dat er eten op tafel stond en schone kleren in de kast lagen, maar voor hen is het nog moeilijker om de draad op de arbeidsmarkt weer op te nemen. Huishoudelijk werk staat bij de meeste werkgevers nu eenmaal niet hoog aangeschreven. Gevolg: na hun scheiding worden ze grotendeels afhankelijk van het onderhoudsgeld dat hun ex-partner elke maand overmaakt. Als ze daar al recht op hebben. Geen toeval dus dat alleenstaande moeders 40 procent kans maken om in armoede terecht te komen.

Moeten tweeverdieners veiligheidshalve dan maar op hun tanden bijten en met hun gezin en jobs jongleren tot de burn-out toeslaat? Natuurlijk niet. Niemand ontkent dat gezinnen soms nood hebben aan een adempauze. Dat is ook de reden waarom het tijdskrediet destijds in het leven is geroepen, en afgelopen week werd nog bekendgemaakt dat het betaald ouderschapsverlof van drie naar vier maanden wordt uitgebreid. Alleen is het nooit de bedoeling geweest dat het overgrote deel van de gebruikers van die systemen vrouwen zouden zijn. Net degenen die op de arbeidsmarkt al meer risico lopen om aan de kleverige vloer te blijven plakken of tegen het glazen plafond aan te botsen.

Dus wil Monica De Coninck dat mannen hun carrière in de toekomst wat vaker onderbreken en vrouwen wat minder. Niet simpel: nogal wat vrouwen vinden dat niemand in staat is om het huishouden zo goed te runnen als zij, en vele mannen vrezen echt dat hun bedrijf in elkaar zal storten als ze te lang afwezig zijn. Misschien moeten moeders dus ook maar eens nadenken over de raadgevingen die ze hun opgroeiende zonen meegeven.

Ann Peuteman