De 25-jarige Brusselaar, Europees kampioen in de klasse tot 100 kilogram, is de zevende Belg sinds 1980 die goud verovert.
Toma Nikiforov treedt in de voetsporen van Robert van de Walle, Johan Laats, Harry Van Barneveld, Daan De Cooman, Dirk Van Tichelt en de genaturaliseerde Nederlander Elco van der Geest. Na zijn brons in 2015 (Bakoe) en zilver in 2016 (Kazan, verlies tegen de Nederlander HenkGrol) moest de Belgische judoka tot dit jaar in Tel Aviv wachten om op het hoogste schavotje te kunnen plaatsnemen. Het leidde bij de zoon van de Bulgaarse oud-topjudoka Nikolay zelfs tot tranen. ‘Het was de perfecte dag’, zo weerklonk het nadien emotioneel bij de topatleet uit Schaarbeek, die judo combineert met een functie bij het Belgische leger. ‘Ik keek naar mijn ouders op de eerste rij. En ik dacht aan mijn broer. Daardoor begon ik te wenen. Omdat ik heel goed weet hoe fier ze op mij zijn. Om dit te bereiken, zie je af en moet je soms eens bloeden.’
Om goud te halen, zwoegde Nikiforov zich bij de zwaargewichten in de eerste ronde voorbij de Italiaan Giuliano Loporchio. Dan moest hij veel geduld hebben tegenover de Litouwer Karolis Bauza, terwijl in de kwartfinales met de Rus Niiaz Bilalov de man wachtte die hem in oktober vorig jaar nog versloeg in de eindstrijd van Abu Dhabi, na een twijfelachtige scheidsrechterlijke beslissing. ‘In die kamp toonde ik mijn beste niveau’, verklaarde Nikiforov. ‘Hij was verrast door mijn durf. Want ik plaatste precies de beweging die ik had voorzien met mijn coach Damiano Martinuzzi. Hij zal ze zich nog lang herinneren. Want Bilalov was precies niet hersteld, aangezien de Rus nadien de kamp om brons ook verloor van de Israëli PeterPaltchik.’
Daniel Mukete, nummer 50 op de wereldranglijst, bleek in de halve finales geen geschenk. Want de Wit-Rus had net gestunt met de uitschakeling van de Georgiër Varlam Liparteliani, momenteel de beste ter wereld. ‘Die partij was een primeur in competitie, want tot dusver vochten we enkel op training’, stelde Nikiforov. ‘Maar opnieuw haalde ik het door mijn sereniteit.’
Op het einde van zijn succesparcours moest onze landgenoot afrekenen met de Fransman Cyrille Maret. Uiteindelijk was het met een ippon dat Nikiforov zijn opponent, vicekampioen vorig jaar en brons op de OS van 2016 in Rio de Janeiro, van de eindzege hield. ‘Mijn aanvallende ingesteldheid loonde. Je kan je niet voorstellen wat er door me heen ging nadat hij afklopte om aan te geven dat hij de strijd opgaf.’
Coach Martinuzzi, die ook de Marokkaans-Tunesische Brusselaar Sami Chouchi in de -81 kg aan zilver hielp, kreeg nog maar eens de bevestiging dat zijn poulain Nikiforov op grote afspraken vol voor winst mag gaan. Het WK in Bakoe (september) wordt een volgende doel.
Ook Cédric Taymans, technisch directeur van de Franstalige vleugel, glunderde. ‘Toma is een echte kampioen. Judo zit in zijn bloed. Een puur en authentiek talent, maar ook nog wat een kind. Daarom moet je hem goed omkaderen.’
