Amerikaanse wetenschappers hebben alle kraters op het Maanoppervlak in kaart gebracht. Daaruit blijkt dat onze satelliet een moeilijke jeugd heeft gehad.
Met behulp van instrumenten aan boord van Nasa’s Lunar Reconnaissance Orbiter scanden wetenschappers van de Brown University in Providence in de staat Rhode Island het Maanoppervlak af op zoek naar kraters met een breedte van minstens 20 km breed.
Uit de foto’s die naar de Aarde werden teruggestuurd, blijkt dat de Maan 5.185 grote kraters telt die over een periode van enkele miljarden jaren veroorzaakt zijn door de inslag van verschillende kometen en planetoïden.
De oudste gebieden van de Maan blijken meer kraters te hebben dan de jongere gebieden. De onderzoekers leiden daaruit af dat de Maan met grotere inslagen te maken had dan later in haar bestaan. Waarom de inslagen van grote brokstukken plots ophielden, is niet duidelijk.
Een mogelijk verklaring is dat er minder brokstukken uit de planetoïdengordel werden geslagen eens de planeten Jupiter en Saturnus – de planeten met de grootste massa en de grootste aantrekkingskrachten – zich in hun omloopbanen geïnstalleerd hadden.
“We gingen ervan uit dat de planetoïdengordel gedurende 3,5 miljard jaar op gelijkmatige basis projectielen afvuurde, maar nu we teruggaan in de geschiedenis van ons zonnestelsel blijken de dingen plots anders te zijn”, zegt een van de onderzoekers. “Deze kaart moet ons meer inzicht bieden.”
De studie werd gepubliceerd in het magazine Science.
