Als tweede op de West-Vlaamse Open VLD-lijst staat de Brugse schepen Mercedes Van Volcem in de schaduw van Bart Tommelein. Maar aan opvallende promotiestunts durft ze zich niet te wagen.
‘Wij vrouwen moeten een beetje voor el- kaar opkomen, hè’, lacht Mercedes Van Volcem. Ze overhandigt een piepjonge verkoopster een van haar glanzende verkiezingsfolders. Het is zaterdagochtend. Markt in Oostende. Terwijl de rest van het campagneteam onder begeleiding van een toeterende fanfare de aandacht van de passanten trekt, stapt Van Volcem in de Adolf Buylstraat de ene winkel na de andere binnen. ‘Het is lastig campagnevoeren aan de kust’, zegt ze. ‘Zeker tijdens zo’n verlengd weekend vind je hier vooral toeristen, en die kunnen niet op me stemmen.’
Dan voegt ze zich weer bij de rest van de blauwe stoet, die wordt aangevoerd door lijsttrekker Bart Tommelein. ‘ Wien is die sjone madam met eur brune botjes?‘ vraagt een blozende Oostendenaar als hij Van Volcem ziet. ‘Zit die ook al in de politiek?’ En dan stapt hij op Tommelein af om hem een net iets te harde schouderklop te geven. ‘De sfeer is veel beter dan tijdens de campagne van 2007’, constateert de lijsttrekker tevreden. ‘Toen leek iedereen tegen de Open VLD te zijn. Dat is nu toch anders.’
De liberalen komen samen op het Wapenplein om honderden witte ballonnen op te laten. ‘Een hart voor mensen’ staat op het kaartje te lezen dat aan elke ballon hangt. Daarmee willen de Open VLD’ers mensen warm maken om na hun dood hun organen af te staan. ‘Zo zie je maar: ook liberalen kunnen sociaal zijn’, grijnst Tommelein. In Oostende is hij thuis, en hij is er duidelijk behoorlijk populair. Van Volcem, die schepen is in Brugge, is buiten haar eigen stad veel minder bekend. Ze heeft een gestileerde folder laten drukken om zich voor te stellen en verspreidt opvallende affiches, die haar al een optreden in Man bijt hond hebben opgeleverd. ‘Mediaoptredens zouden natuurlijk een veel groter effect hebben, maar een Brugse schepen haalt hoogstens de regionale pagina’s van De Standaard. Alleen de lijsttrekker wordt uitgenodigd voor de verkiezingsshows op televisie’, zucht ze. Vrienden hebben haar dan ook aangeraden meer moeite te doen om eruit te springen. Haar broer, bijvoorbeeld, kwam op het idee om Van Volcem in formule 1-outfit de markt op te sturen, helemaal in de sfeer van haar campagneslogan ‘Een vrouw in versnelling.’ Maar dat ziet ze totaal niet zitten. ‘Zotte stunts zijn niet aan mij besteed’, zegt ze. ‘Als jonge blonde vrouw moet je al meer je best doen om je te bewijzen. De voorbije twee jaar heb ik als schepen sérieux opgebouwd, en dat wil ik niet op de helling zetten door nu op de verkeerde manier op te vallen.’
Straks moet ze nog naar Blankenberge, om kiezers te spotten tussen de toeristen. En daarna naar De Haan. ‘Maar eigenlijk sta ik te popelen om de komende week in Brugge campagne te voeren’, zegt ze. ‘Want ik wil vooral naar het Vlaams Parlement om iets voor mijn stad en mijn regio te doen. Dat zou mijn positie ook enorm versterken met het oog op de gemeenteraadsverkiezingen van 2012.’ In Brugge kennen de mensen haar ondertussen, en weten ze dat ze zich niet laat doen. Bovendien heeft Van Volcem amper concurrentie van Brugse kandidaten bij de andere partijen. ‘Maar met de Brugse stemmen alleen kom ik er natuurlijk niet’, bedenkt ze. ‘Ik wil mijn partij bewijzen dat het een goede keuze was om mij de tweede plaats te geven. En dus moet ik in de hele provincie zoveel mogelijk voorkeurstemmen binnenhalen.’
Bij een speelgoedkraam staart een peuter gebiologeerd naar een bassin water met springende plastic kikkers. Zijn vader neemt een foldertje van Van Volcem in ontvangst. ‘Die kan het wel goed zeggen, hè. Dat ziet er een madam uit die zich niet laat doen’, zegt hij. ‘Misschien kleur ik straks ook voor haar een bolletje op de lijst. Waar staat ze? Niet op de lijst van Jean-Marie Dedecker? Dan zal het voor een andere keer zijn.’
DOOR ANN PEUTEMAN / FOTO LIEVEN VAN ASSCHE
