“50-plussers terughalen naar de arbeidsmarkt”

© Belga

De denktank Itinera pleit in Knack voor een grondige hervorming van de Belgische arbeidsmarkt. ‘Met zijn huidige model is België zich met hoge snelheid te pletter aan het rijden.’

‘Bijna twee van de drie 55-plussers in ons land is niet meer actief’, brengt Itineradirecteur en professor Marc De Vos in herinnering. Om aan het Europese doel te komen – 50 procent actieven in de leeftijdsgroep 50 tot 64 jaar – moet België 200.000 vijftigplussers extra aan de slag krijgen. Voor de perspectieven van oudere werknemers zit het op de Belgische arbeidsmarkt op alle fronten fout: ze worden minder makkelijk aangeworven, ze krijgen tijdens hun carrière minder opleiding en een foute loonevolutie, en de ontslagregeling werkt tegen hen.

De Vos: ‘De beroepsbevolking groeit de komende tien jaar met 230.000 mensen, maar daarvan zijn er 200.000 50-plussers. Met andere woorden: wie op zoek is naar talent dat nog niet werkt, moet dáár zoeken. Al die mensen die we tijdens de crisis naar huis gestuurd hebben. Die hebben we nog nodig. We zullen ze wellicht moeten terughalen.’

De Vos pleit voor drie structurele ingrepen:

1) Een ander loopbaanmodel: flexibeler, en meer toegesneden op individuele wensen en verwachtingen

De Vos: ‘Als ze het mij vragen, zeg ik: maak een loopbaanrekening verplicht. We hoeven zoiets niet uit te vinden, er bestaan beproefde modellen. Het idee is dat zowel de werknemer als de werkgever bijdraagt aan de rekening, die zelf een multifunctionele rol heeft. Je moet het als een soort rugzakje zien, dat de werknemer volstopt naarmate hij werkt. De rekening moet de werknemer in staat stellen om op cruciale momenten zelf beslissingen te nemen omtrent de combinatie van werken en leven, inclusief stelsels zoals het tijdskrediet.’

2) Een ander loonmodel: leeftijd en anciënniteit minder bepalend maken voor de loonschalen

De Vos: ‘Als elk centraal akkoord er systematisch aan timmert, kunnen we over tien jaar een toestand bereiken waarin de rol van de factor leeftijd/anciënniteit na vijf jaar ervaring tot nul wordt herleid. Meer verdienen bij het begin en wat minder later in de carrière dus.’

3) Een ander ontslagmodel: werkgevers moeten een groter deel van het ontslagbudget gebruiken om voor de de ontslagen werknemer een nieuwe baan te vinden.

De Vos: ‘In ons model is de ontslagvergoeding een afkoopsom omdat je gedumpt wordt. Iedereen gaat ervan uit dat je daarna op straat staat. Ik pleit voor een vaste opzegtermijn, waarover dan alvast niet gediscussieerd hoeft te worden, en voor een vast budget voor de loopbaan van de werknemer.’

Omdat de vergrijzing momenteel al toeslaat, wil De Vos ook een aantal tijdelijke maatregelen uitgevoerd zien. Hij denkt aan:

– een vermindering van de sociale bijdragen voor oudere werknemers

– de verhoging van sociale bijdragen op uitkeringen voor inactiviteit

– de selectieve verhoging van de ontslagkosten

– de effectieve activering van oudere werklozen

– een goed gemikte sensibiliserings- en mobiliseringscampagne

De Vos: ‘Ons land moet zijn structuren verbouwen, met het oog op een bevolking zoals die er in 2050 zal uitzien. Nu is een goed moment om dat te doen: we komen stilaan uit de crisis en stappen net in de vergrijzing. Als we het nu goed doen, hoeft het geen zure appel te zijn. Maar we kunnen ons niet veroorloven om nog langer te wachten.’

(LBA)

Marc De Vos, Van de nood een deugd: eindelijk langer werken!, itinera Institute Analyse 2010/21,

www.itinerainstitute.org

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content