Vrije Tribune

Willen we dat Maggie De Block boven de wet staat?

Vrije Tribune Hier geven we een forum aan organisaties, columnisten en gastbloggers

De kern van de zaak Parwais Sangari is hoe we dergelijke beslissingen willen nemen: op basis van emotie, of op basis van wetten?

Er vloeide veel inkt over Parwais Sangari, de Afghaanse vluchteling die na 4 jaar in België naar zijn land moest terugkeren. Activisten probeerden minister Maggie De Block (Open VLD) nog te beïnvloeden. De vraag is echter niet langer of Parwais Sangari in België mag blijven. De kern van de zaak is hoe we deze beslissingen willen nemen. Willen we een systeem gebaseerd op wetten en regels? Of een systeem op basis van emotie en willekeur? Willen we heldere wetten voor iedereen? Of willen we het systeem aanpassen voor elk individueel geval?

We kunnen van onze ministers en staatssecretarissen niet verwachten dat ze zich verdiepen in elk individueel dossier, want dan zouden we een hoop extra ministers nodig hebben. En daar zit de bevolking niet meteen op te wachten. En waar zou dit eindigen? Moet Freya Van Den Bossche (SP.A) dan ook beslissen over elk gezin dat het huis wordt uitgezet, want ook dat is onmenselijk? Of nog gekker, gaan we dan verlangen van Annemie Turtelboom (Open VLD) dat zij zich uitspreekt over elke veroordeling of vervroegde vrijlating?

De vraag in dit debat is dus vooral wat we van ministers en staatssecretarissen verwachten. Het kan geenszins de bedoeling zijn dat zij geval per geval beslissen. Ministers mogen zich niet boven de wet zetten: zij horen de regels te volgen die zijn opgelegd door de vertegenwoordigers van het volk.

De taak van ministers en staatssecretarissen is tweeledig: enerzijds hun departement op een efficiënte manier managen en anderzijds een visie uitzetten rond hun bevoegdheden. Deze visie kan dan in wetten gegoten worden door de wetgevende macht, waardoor de volgende minister weer een beter beleid kan voeren. De Block heeft wat dat betreft geen cadeau gekregen van zowel de paarse regeringen als Leterme I en II. De te lange procedures zijn hun erfenis. De huidige regering heeft de wachttijd al drastisch verkort. Hopelijk slaagt ze erin om weldra elke aanvraag binnen de 6 maanden te behandelen en hier ook de nodige consequenties aan te koppelen. Enkel zo krijg je een humaan asielbeleid dat mensen helpt die het nodig hebben en daarnaast aandacht heeft voor economische migratie.

Een minister die beslissingen neemt op basis van willekeur en emotie is vatbaar voor beïnvloeding. De activisten die Parwais Sangari in België willen houden, lijken onschuldig. Maar in feite zijn zij niets meer dan een lobbygroep. Ze willen de beslissing van de minister beïnvloeden, net zoals bijvoorbeeld de nucleaire lobby probeert de kerncentrales langer open te houden. De recente verhalen over keizer Vande Lanotte bevestigen dat teveel macht in de handen van één persoon leidt tot corruptie.

A deze bedenkingen mogen banaal lijken in vergelijking met het individuele leed. Maar banaal is deze discussie zeker niet. We mogen immers nooit verglijden naar een systeem waar ministers beslissingen nemen op basis van emoties. Dat systeem, waarbij (de emotie van) de minister boven de wet staat, is dikwijls net de reden waarom Parwais Sangari en zovelen anderen hun eigen land ontvluchten.

Frederick Vandeput Nationaal voorzitter Jong VLD

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content