Een Conservatieve overwinning betekent niet noodzakelijk dat er veel verandert in de relatie van het Verenigd Koninkrijk met de Europese Unie, vindt topdiplomaat Sir Stephen Wall.
Voormalig topdiplomaat Sir Stephen Wall over de Britse verkiezingen en de Conservatieve euroscepsis.
Het leek een gelopen race. Maar de voormalige topdiplomaat Sir Stephen Wall moet het nog zien: de Conservatieve partijleider David Cameron is nog geen premier van het Verenigd Koninkrijk.
Volgens de peilingen zou tot 40 procent van de kiezers zich nog geen mening hebben gevormd, en dat komt volgens Wall omdat de ideologische verschillen tussen de partijen zo klein zijn geworden.
Ze kruipen samen in het centrum, en dat maakt het moeilijk voor de mensen om zich een mening te vormen. Het maakt ook de kans groter dat geen van de grote partijen een volstrekte meerderheid van het aantal zetels haalt in het Lagerhuis, en dat er een zogenaamd ‘hung parliament’ uit de stembus komt.
Wall sluit niet uit dat Labour toch nog de grootste partij blijft. ‘Gordon Brown toonde leiderschap in de financiële crisis, terwijl de Conservatieven een onzekere indruk maken. De ene dag willen ze besparen, de volgende niet meer. De mensen hebben een goede indruk van David Cameron, maar veel minder van zijn ploeg.’
Stephen Wall ging in 1968 bij het Foreign Office aan de slag. Hij werkte daar onder meer als een persoonlijk raadgever van toppolitici zoals David Owen, Margaret Thatcher, John Major en Tony Blair.
Een Conservatieve overwinning betekent, volgens hem, niet noodzakelijk dat er veel verandert in de relatie van het Verenigd Koninkrijk met de Europese Unie. ‘De soep wordt niet zo heet gegeten als ze worden opgediend. Oppositiepartijen zijn gewoonlijk eurosceptischer dan regeringspartijen. Maar we zijn een eiland en we hebben de mentaliteit van eilanders. We hebben onze hele geschiedenis lang veroveringspogingen van het continent moeten afweren.
Bovendien: eerst bleven we uit de Europese samenwerking om vervolgens in de jaren zestig twee keer op een veto van Charles de Gaulle te botsen. Dat was een vernederende ervaring. De Gaulle was toch de president van het land dat wij hadden bevrijd, en die keerde zich plotseling tegen ons.’
Alle euroscepsis ten spijt, speelde het Verenigd Koninkrijk later toch een hoofdrol in het tot stand komen van de eenheidsmarkt en in het formuleren van een politiek op het vlak van buitenlandse veiligheid. Wall is niet pessimistisch. ‘Stel dat je binnen een paar maanden een referendum zou organiseren met de vraag of het Verenigd Koninkrijk uit de Europese Unie moet stappen. Ik ben ervan overtuigd dat de meerderheid van de Britten dan nee zegt. Diep in ons hart weten we allemaal dat we niet in staat zijn om het in ons eentje te rooien. ‘
(PPI/HvH)
