Het Belgische profvoetbal bestaat veertig jaar, een jubileum dat Sport/Voetbalmagazine niet onopgemerkt voorbij laat gaan. Onze redactie stelde een top 40 op van de beste Belgische spelers in die veertig jaar.
De top drie en de rest van deze eigenzinnige ranglijst ontdek je deze week in ons magazine, maar voor onze trouwe onlinevrienden geven we hier alvast de rest van de top tien mee. Stuk voor stuk namen die in de ogen van onze redactie hun stempel drukten op de Belgische competitie.
10. Ludo Coeck
Geboren: 25 september 1955
Overleden: 9 oktober 1985
1972-1983: Anderlecht
Ludo Coeck was een van de sierlijkste Belgische voetballers uit de geschiedenis. Hij begon bij Berchem Sport. Anderlecht ontdekte al snel zijn magistrale linkerpoot, waarmee hij snoeihard kon uithalen, wat hem de bijnaam ‘Ludo boem boem’ opleverde.
Coeck won drie Europese bekers (1976, 1978, 1983), twee landstitels en drie nationale bekers met Anderlecht. Zijn carrière werd echter gekenmerkt door vele blessures. Ook in Italië, bij Inter en Ascoli, speelden zijn zwakke enkels hem parten. Coeck kwam op 30-jarige leeftijd om het leven in een auto-ongeval.
9. Kevin De Bruyne
Geboren: 28 juni 1991
2008-2011: Racing Genk
Een Gentenaar in Genk die meteen furore maakte. Als jonge snaak leverde Kevin De Bruyne zowel op de linkerflank als centraal achter de spitsen met fraaie goals of geniale assists een belangrijke bijdrage aan de bekerwinst (2009) en de landstitel (2011) van de Limburgers.
Chelsea kocht hem halverwege het seizoen weg, maar hij maakte het seizoen vol in Genk. Na een uitleenbeurt aan Werder Bremen kon hij José Mourinho nog niet overtuigen en vertrok hij naar Wolfsburg, waar hij even kwistig knappe passes verstuurde als in Genk.
8. Enzo Scifo
Geboren: 19 februari 1966
1983-1987 en 1997-2000: Anderlecht, 2000-2001: Charleroi
Enzo Scifo groeide op bij La Louvière en trok als 14-jarige naar Anderlecht, waar hij in 1983 mocht debuteren. De jonge middenvelder met de Italiaanse roots en de fluwelen baltoets bracht velen in vervoering en sommigen de wanhoop nabij. Hij trad aan in twee Europese finales en kreeg in 1985 de Gouden Schoen.
Na drie landstitels op rij begon hij aan zijn omzwervingen die hem bij Inter, Bordeaux, Auxerre, Torino en Monaco brachten. Hij keerde naar het Astridpark terug, maar het klikte niet met Pär Zetterberg. Desondanks won hij een vierde landstitel in 2000.
7. Michel Preud’homme
Geboren: 24 januari 1959
1977-1986: Standard, 1986-1994: KV Mechelen
Michel Preud’homme zat nog op de schoolbanken toen hij zowel bij Standard als de Rode Duivels debuteerde. In Luik nam hij de plaats in van een monument als Christian Piot en won hij de beker en twee keer de titel.
Tijdens zijn schorsing vanwege de omkoopaffaire met Waterschei nam zijn toenmalige schoonbroer Gilbert Bodart zijn plaats in. Preud’homme moest voor een tweede kans uitwijken naar KV Mechelen. Onder Aad de Mos bereikte hij zijn hoogtepunt met een beker, titel en Europese beker. Op 35-jarige leeftijd trok hij nog naar Benfica, waar hij speelde tot hij 39 was.
6. Jean-Marie Pfaff
Geboren: 4 december 1953
1973-1982: SK Beveren, 1988-1989: Lierse
Jean-Marie Pfaff groeide op in een woonwagen. Dankzij zijn wilskracht en doorzettingsvermogen werkte hij zich op tot eerste doelman van SK Beveren en België. Met de semi-amateurs uit het Waasland won hij de beker (1978), de landstitel (1979) en de Gouden Schoen (1979).
Na het WK’82 werd hij de opvolger van de legendarische Sepp Maier bij Bayern München en vierde hij triomfen in de Bundesliga. In Beieren was hij gedurende zes seizoenen op elk gebied een echte sensatie. Hij sloot zijn loopbaan af bij Lierse en het Turkse Trabzonspor.
5. Erik Gerets
Geboren: 18 mei 1954
1971-1983: Standard
Erik Gerets was jarenlang het symbool van de onverzettelijkheid en vechtersmentaliteit van Standard. ‘De Leeuw’ begon als spits, maar het was als rechtsachter dat hij zijn stempel drukte. Hij won twee titels en één beker met de Rouches en speelde in 1982 de finale van Europacup II tegen FC Barcelona.
In 1983 won Gerets de Gouden Schoen. Hij vertrok nadien naar AC Milan, maar de omkoopaffaire met Waterschei gooide roet in het eten. Na zijn schorsing kreeg zijn carrière een nieuwe wending bij PSV. In Eindhoven won hij zes titels en drie bekers en werd hij de eerste Belg die Europacup I won.
4. Wilfried Van Moer
Geboren: 1 maart 1945
1965-1968: Antwerp, 1968-1976: Standard, 1976-1980: Beringen, 1980-1982: SK Beveren
Wilfried Van Moer debuteerde als 16-jarige in de spits bij SK Beveren, op dat moment een vierdeklasser. Bij eersteklasser Antwerp werd hij omgevormd tot middenvelder en veroverde hij meteen een Gouden Schoen (1966).
De topclubs Standard en Club Brugge vochten om zijn diensten en de ‘Kleine Generaal’ trok naar Luik. Van Moer bezorgde de Rouches eind jaren 60 drie landstitels op rij en won nog twee keer de Gouden Schoen (1969, 1970).
Na een beenbreuk in nationale dienst (1972) verminderde zijn invloed op Sclessin en toen hij ervoor koos cafébaas te worden, leek zijn ster tanende. Van Moer ging bij FC Beringen tegen de degradatie knokken. In 1979 begon hij totaal onverwacht echter aan een tweede carrière bij de Rode Duivels (in 1980 werd hij uitgeroepen tot op drie na beste speler van Europa) en keerde hij naar SK Beveren terug om ook daar internationaal voetbal te spelen.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier