Belgacom ligt opnieuw onder juridisch vuur. Maar het (ex-?)overheidsbedrijf is zich van geen kwaad bewust.

In minder dan één week kreeg Belgacom, dat nog steeds voor ruim de helft eigendom is van de Belgische staat, twee kritische verhalen te slikken. Eerst was er het Europees Hof van Justitie in Luxemburg. Dat heeft bezwaren tegen de manier waarop de telecomoperatoren in ons land gecompenseerd worden voor de sociale tarieven die ze aan sommige categorieën klanten toekennen. Volgens het Hof is de berekening van die compensatie niet in orde en strijkt Belgacom er een onrechtmatig voordeel mee op.

Zo’n 360.000 mensen in België genieten een sociaal telefoontarief. 95 procent van hen is aangesloten bij Belgacom. Sinds 2005 bestaat er een fonds dat door alle telefoonoperatoren gespijsd wordt in verhouding tot hun omzet en marktaandeel. Wegens zijn grote aandeel in het sociale cliënteel, trekt Belgacom nu meer terug uit het fonds dan wat het erin stopt.

In een reactie laat Belgacom doorschemeren dat de wetgever de wet van 2005 wellicht wat zal moeten verfijnen, maar volgens woordvoerder Jan Margot is vooral van belang dat het Hof het principe van de sociale tarieven zelf niet op de helling zet. Belgacom is ook blij dat het principe dat alle operatoren aan het fonds moeten bijdragen, overeind blijft.

Vrijwel op hetzelfde ogenblik stuurden Base en Mobi-star de politici een brief over de schadeclaim die ze sinds 2003 tegen Belgacom hebben lopen. De door de rechtbank aangestelde gerechtelijke experts zijn in een voorlopig verslag tot de conclusie gekomen dat Mobistar en Base tussen 1999 en 2003 wellicht 1,18 miljard en misschien zelfs 1,53 miljard schade geleden zouden hebben door de al te hoge tarieven die Proximus (nu deel van Belgacom) aanrekende voor het doorschakelen van Base- en Mobistarabonnees naar Proximusabonnees. Belgacom zelf betwist de berekening van de experts en vindt het voorbarig om vooruit te lopen op het definitieve verslag van de experts of op wat de rechtbank zal oordelen. Maar Mobistar en Base rekenen eigenhandig voor dat met interesten erbij de schade-vergoeding wel eens tot 1,7 miljard euro kan oplopen, vier keer meer dan wat de Belgische staat vorig jaar aan Belgacomdividend opstreek. Zo’n schadevergoeding zou volgend jaar dus de Belgische begroting kunnen hypothekeren. Belgacom reageert verontwaardigd op die externe bemoeienis en overweegt een tegenklacht.

Base heeft intussen gesuggereerd dat het voor de perio-de 2004-2010 met een nieuwe klacht wil komen, zeker als de rechtbank het bedrijf in de eerste zaak gelijk zou geven. Want Proximus zou zijn ‘wurgtarieven’ niet aangepast hebben. Het verband met een klacht die in oktober 2009 al ingediend werd, is niet helemaal duidelijk. Maar bij Belgacom wijst Margot erop dat de tarieven vrijwel onophoudelijk evolueren, en vooral: dat de tarieven die Base en Mobistar aanrekenen voor het doorschakelen van Proximusabonnees naar hun netwerk hoger liggen dan die welke Proximus aanrekent.

Uit dat onoverzichtelijke debat blijkt vooral de totale afwezigheid van het BIPT (de regulator voor post en telecom). Ons land wordt in vergelijking met de rest van Europa meer en meer een ontwikkelingsland op het vlak van telecom. Dat komt niet zozeer omdat het BIPT niet zou functioneren, maar vooral omdat het van de wetgever veel te weinig slagkracht krijgt.

Luc Baltussen

‘Het zou talrijke Chinese exportbedrijven naar het faillissement leiden, vele mensen hun job doen verliezen en sociale onrust veroorzaken.’ De Chinese premier Wen Jiabao wil niet weten van een opwaardering van de yuan, ondanks westerse druk.