De Volkswagenfabriek in Vorst kampt met productieproblemen: in de plaats van 1050 rollen er slechts 800 wagens per dag van de band. Het gevolg van problemen op het niveau van de fabrieksleiding, aldus Hedwin De Clercq van de socialistische vakbond ABVV. En dus niet de schuld van de werknemers, zoals de directie van VW Vorst beweert.

HEDWIN

DE CLERCQ

“De ellende is vorig jaar begonnen bij de assemblage van de nieuwe Golf. Stukken uit Duitsland kwamen te laat, waardoor het werk vertraging opliep. Daarom is er tijdens de werkzaterdagen vooral gekaart, er viel niets anders te doen. Bovendien functioneert de robotinstallatie niet naar behoren. Driehonderd robotten zijn er geplaatst, maar als er eentje stilvalt, ligt de hele plaatzagerij plat. Dan zeg ik: verkeerde investering. Tot dat besef is de directie ook gekomen: ze trekt 500 miljoen frank uit om de installatie bij te stellen. Dat de productie niet wordt gehaald, is niet onze schuld. Wij hebben er alle belang bij dat de fabriek op volle toeren draait. Wij willen ook een inspanning doen, maar ieder moet zijn verantwoordelijkheid nemen.

Nu schuift de directie de verantwoordelijkheid gewoon door. De actie tegen de bedrijfsarts wordt door de directie gebruikt om ons te beschuldigen van tegenwerking. Met dat argument kan ze zich verantwoorden tegenover het Duitse moederbedrijf. De vakbonden maken door hun stugge houding elke onderhandeling onmogelijk, luidt het. Dat klopt dus niet.

De directie wil een weekendploeg invoeren. Toen wij daar zelf om vroegen, wilde Duitsland er niets van weten. Men wil ook meer flexibiliteit. Maar die is nu al groot. Zaterdagwerk, geblokkeerde vakantiedagen, wat verwacht men nog meer?

Ook in Duitsland worden stukken niet op tijd geleverd. Het verschil is dat men daar nog andere modellen produceert, zodat de verliezen kunnen worden gecompenseerd. Wij vragen ons af of de problemen in de hand worden gewerkt door de top in Duitsland. Want alle stukken komen wél tijdig aan in fabrieken in de Oostbloklanden, waar de loonkost lager ligt. Probeert men argumenten te verzamelen om de fabriek in Vorst te sluiten? Neen, zegt de directie hier. Ze geeft wel toe dat het oppassen wordt. Vandaar dat we de mensen nu hebben opgeroepen om het werk te hervatten. Omdat er zware dreigementen vielen en het risico bestond dat de fabriek zou worden gesloten. We zijn op onze hoede.”

JULES ACKERMANS

Technische problemen in het bedrijf mogen geen aanleiding vormen voor de werknemers om systematisch dwars te liggen, vindt Jules Ackermans, gedelegeerd bestuurder bij VW Vorst. Zeventig werkonderbrekingen in één jaar zeggen volgens hem alles. Als de sociale onrust blijft, zou het voortbestaan van de fabriek in het gedrang kunnen komen.

“Wanneer onderdelen niet op tijd worden geleverd, treft de werknemers geen enkele schuld. Wanneer pannes optreden in de robotinstallatie, ook niet. Maar ons moederbedrijf in Duitsland kan niet aanvaarden dat de werknemers zich niet actiever inzetten om de problemen op te lossen. Een paar maanden geleden moesten we lang wachten op kofferdeksels. Die konden gerust later worden gemonteerd op de auto’s. Maar een vakbond besliste: wij maken geen auto’s zolang die deksels er niet zijn. Nog iets: in Duitsland is Volkswagen 278 dagen per jaar open, hier 248. Vier zaterdagen wordt er gewerkt, niet meer. Nochtans is het in de gegeven omstandigheden wenselijk dat de band langer loopt. Maar de wil bij de werknemers ontbreekt. In Duitsland en Spanje is die wil er wel. Hier wijzen de werknemers met de vinger naar de directie en dat is dat. In de plaats van elkaar te beschuldigen, moeten we samen naar een oplossing zoeken. Ieder moet zijn verantwoordelijkheid nemen, zegt de socialistische vakbond. Neen, zeg ik, we moeten samen dezelfde verantwoordelijkheid nemen.

De insinuaties dat de sociale onrust zou worden aangewakkerd door Duitsland, slaan nergens op. Duitsland heeft onze productie nodig. Maar als de vraag van de markt daalt en er keuzes gemaakt moeten worden, kiest de bedrijfstop natuurlijk voor de fabrieken waar een positieve ingesteldheid heerst.

De affaire rond onze bedrijfsarts was een mooie gelegenheid voor de werknemers om de boel stil te leggen. Men was echter al weken iets aan het voorbereiden, werd mij ingefluisterd. Ik voelde de huidige sociale onrust dus aankomen. Hoe die onrust er is gekomen? Een goede vraag. Ik stel vast dat enkele personen systematisch proberen de werkzaamheden te blokkeren. Als er een dag vakantie niet wordt toegekend omdat dat het productieproces in de war stuurt, ja zelfs als een werknemer een andere opdracht krijgt, legt men de boel stil. Een tijdje liep alles vlot, maar in ’95 hebben we hier zo’n zeventig werkonderbrekingen gehad.”

Opgetekend door Bart Vandormael