Dinsdag trappen de Rode Duivels het WK af tegen Algerije, dat zijn WK-voorbereiding in Zwitserland afrondde. Moet België bang zijn van zijn eerste tegenstander?

Ze zijn met vijftig, misschien zestig, de Algerijnse journalisten die naar Genève zijn afgezakt om de laatste WK-voorbereidingen van hun team te volgen. Ze vertegenwoordigen Algerijnse kranten, magazines, radio, tv, websites en nog veel meer. Ze zijn boos, zo bleek tussen de gewonnen oefenmatchen tegen Armenië (3-1) en Roemenië (2-1) door. Hoe komt dat eigenlijk? En wat is er aan de hand met het team en de entourage?

Het botert niet tussen de bond en de pers

De avond voor de wedstrijd Algerije-Roemenië heeft de perszaal van het stadion van Genève veel weg van een slagveld. De persconferentie van bondscoach Vahid Halilhodzic gaat zo beginnen. Een journalist pakt de perschef van Algerije aan. “Zo gaat het niet meer, we pikken het niet meer dat wij benadeeld worden. Wij krijgen twee spelers te zien in een ganse week, terwijl Radio Monte Carlo en de Portugese media gemakkelijk aan interviews geraken. Waarom geven jullie voorrang aan de buitenlandse pers boven de nationale media? We vragen meer respect.” De spanning is te snijden, er wordt geroepen, geduwd, overal gaan smartphones over. De perschef verdedigt zich: “Dat klopt niet, jullie worden niet benadeeld. Nu, het is wel logisch dat de vier Algerijnse tv-zenders die zwaar geïnvesteerd hebben om de ploeg te mogen volgen in de coulissen, meer mogelijkheden krijgen.”

“De communicatie met de bond is een oud zeer bij ons”, zucht een Algerijnse journalist. “Dat loopt al jaren stroef. We krijgen maar met mondjesmaat informatie door, en dat zorgt voor wrevel, omdat op die manier veel media zich verplicht zien om halve waarheden, leugens en geruchten uit te vergroten. Wij moeten onze pagina’s vol krijgen en de concurrentie tussen de kranten is moordend. De bond verbergt voor ons alles wat ze maar kan verbergen. Ze denken daar dat, als we niets weten over de ploeg, we dan maar over hen zelf gaan berichten, dat ze zo zelf belangrijker worden. Op het Afrikaans landenkampioenschap in 2010 zorgde dat voor een botsing. De Algerijnse pers heeft toen actie gevoerd, door in de mixed zone met de rug naar de spelers te gaan staan. Dat was ons antwoord aan de bond.” Een collega vult aan: “We zijn journalisten, geen supporters. Dat verwijt de bond ons. Wij zijn er om nieuws te geven, niet om bestuurders, technische staf of spelers op te hemelen wanneer ze dat niet verdienen.”

Het botert niet tussen de coach en de pers

“Halilhodzic is een mooi voorbeeld van hoe de delegatie makkelijk praat met de buitenlandse pers terwijl ze een minimum aan tijd besteden aan de eigen mensen. Wanneer een Bosnische of Franse krant om een interview vraagt, staat hij dat toe. Met ons doet hij dat niet, en dat stoort. Het is net alsof hij ons vanuit de hoogte bekijkt, alsof we tweederangs pers zijn.”

Wanneer Vahid praat, klinkt hij cynisch of, in het beste geval, ironisch. Dat blijkt aan de vooravond tegen Roemenen, wanneer ex-Charleroispeler Adlène Guédioura ter sprake komt, die een paar uur eerder uit de definitieve WK-selectie viel. De vraag luidt: “U verwijdert een goeie middenvelder als Guédioura maar houdt wel negen verdedigers over. Hoe legt u dat uit?” De vraag is nog niet helemaal uitgesproken of de ergernis is al op Halilhodzics gezicht te lezen. Hij onderbreekt de vragensteller: “Ik begrijp niet waar u die negen verdedigers ziet. Maar het maakt me niet uit. Voor mijn part schrijven jullie dat ik er achttien of negentien heb. Geen probleem. Uw vraagt bewijst nog eens dat u altijd het conflict zoekt. Ik moet keuzes maken, mijnheer. Als ik 24 spelers had mogen meenemen naar het WK, had ik er Guédioura bij genomen. Maar wist u dat ik er maar 23 mag meenemen? Het moment waarop ik die keuze moest meedelen aan de speler was voor mij een moeilijk moment. Ik zat ermee, we keken elkaar aan. Dat is best hard, hoor. Maar hij wist dat het voor hem kantje boordje zou worden, dat ik op zijn positie andere spelers heb die een goed niveau halen. Ik had hem aangeraden om bij Crystal Palace weg te gaan in januari om vaker aan spelen toe te komen in een betere ploeg. Hij heeft dat niet gedaan. Om Marouane Fellaini of Romelu Lukaku af te stoppen heb ik spelers nodig die in topvorm zijn.”

Coach Vahid, zoals hij in de Algerijnse pers genoemd wordt, kijkt rond en vraagt: “Kunnen we op zo’n persconferentie echt niet over voetbalaangelegenheden praten? Over het spel zelf? Hier gaat het van polemiek naar polemiek. Cafépraat is het. Horen dat ik te veel verdedigers meeneem terwijl we, sinds ik de ploeg heb overgenomen, net meer naar voren voetballen.” De journalist in kwestie wil daarop ingaan, maar Halilhodzic onderbreekt hem: “Eén vraag per journalist, dat was de afspraak.”

Na de zege tegen Roemenië, de tweede opeenvolgende overwinning, is de spanning wat weggeëbd. Halilhodzic toont meer goeie wil, er verschijnt zelfs iets wat op een flauwe glimlach lijkt op zijn gezicht. Wanneer hij de aanwezigen vriendelijk begroet met “Bonsoir tout le monde”, vallen er een aantal bijna van hun stoel. Zodra hij gedreven over voetbal praat, hangt iedereen aan zijn lippen. Zijn analyses zijn goed, zijn Frans accent met weglating van een paar woorden klinkt sappig. Een kleine bloemlezing: “J’ai aligné défenseurs différents dans les deux matches.” / “Il fallait sacrée qualité technique.” / “Gardien a montré beaucoup qualités.

Tegenover de aanwezige Zuid-Koreaanse journalisten geeft Halilhodzic toe dat het beter klikt tussen hem en de buitenlandse pers dan met de Algerijnse media. Zij bestoken hem met dezelfde vragen die aan Marc Wilmots voorgelegd werden toen die zijn 23 spelers bekendmaakte: “Wat denkt u van Zuid-Korea?” “Welke Koreaanse spelers kent u?” Waar Wilmots er zich snel van afmaakte, zet Valilhodzic een klein charmeoffensief op. “Je plaatst je niet zomaar acht keer op rij voor een WK. Ik heb jullie team goed bestudeerd, jullie kunnen om het even wie in de problemen brengen.” “Ik heb al een tiental video’s bekeken. Ik weet precies hoe Zuid-Korea gaat spelen, ik kan zo uit het hoofd acht of negen spelers uit de basiself opsommen. Ik weet dat een van uw centrale verdedigers geblesseerd is en dat dat een groot probleem kan vormen.”

Het botert niet tussen de bond en de coach

Na weken strijd, aangewakkerd door de plaatselijke pers, heeft Halilhodzic officieel vrede gesloten met de voorzitter van de bond, Mohamed Raouraoura. Maar iedereen is het erover eens dat dit maar een schijnvrede is, niet meer dan een rationeel bestand om het WK niet in gevaar te brengen. Tussen trainer en bestuurders klettert het namelijk onophoudelijk.

Alles begon toen de voorzitter van de bond een paar spelers in de selectie wilde, een oude gewoonte in het Algerijnse voetbal. Met plaatselijke bondscoaches pakt dat, maar niet met een karakter als coach Vahid die, om duidelijk te maken wat zijn domein is, voor bepaalde wedstrijden net die spelers selecteerde die de bondsvoorzitter niet wilde. Twee meningen domineerden het debat voorafgaand aan de WK-selectie. Moet je voorrang geven aan de emigranten, spelers die heel hun opleiding in het buitenland (vooral Frankrijk) genoten en daar nog steeds spelen, die vaak zelfs een deel van de Franse jeugdselecties doorliepen en uiteindelijk voor Algerije kozen, omdat ze begrepen dat ze het nooit tot Frans international zouden schoppen? Of moet je dat juist niet doen?

“Er zijn er die in de Franse ploeg op een muur stoten vanwege hun afkomst”, zegt een journalist. “We weten dat heel zeker. Neem nu Samir Nasri.Als hij een volbloed Fransman is, gaat hij zeker mee naar Brazilië. Kijk maar naar wat hij afgelopen seizoen heeft gepresteerd. Hij zou niet geselecteerd zijn omdat hij een slecht karakter heeft en de groep zou besmetten? Waar gaan we dan naartoe? Didier Deschamps heeft te maken gehad met andere karakters. Is hij bang van onze Nasri? In Frankrijk weet iedereen dat Franck Ribéry een ploegmaat een klap verkocht heeft én meegewerkt heeft aan de revolte in Zuid-Afrika. Maar monsieur Ribéry is onmisbaar. Zo’n Adil Rami,verdient die misschien niet om mee te gaan naar Brazilië? Hij is wél van Marokkaanse origine. Wil je nog een voorbeeld om alles duidelijk te maken? Als Karim Benzema goed speelt, is hij een goeie Fransman, maar als het fout loopt, is hij een Arabier, iemand die evengoed voor Algerije had kunnen spelen. Zo komen we bij de fameuze quota’s wat het aantal ‘buitenlanders’ betreft in de Franse selecties. Voor ons is dat de realiteit.”

Tussen de coach en het publiek klikt het wel

Onwaarschijnlijk, du jamais vu! Vanuit alle delen van Zwitserland, uit Frankrijk (alleen al uit Parijs kwamen twintig autobussen aan), en zelfs uit België zijn Algerijnse fans naar het stadion van Servette Genève afgezakt. Meer dan 15.000 man is opgedaagd voor de wedstrijd tegen Roemenië. Het loopt op het veld en in de tribunes helemaal uit de hand: laserprojecties op de Roemenen en de scheidsrechter, vuurwerk in de tribunes en op het veld,… Er wordt ook met van alles gegooid en het terrein wordt bestormd terwijl de match aan de gang is. Na de tweede Algerijnse goal zoekt een supporter een Roemeen op in de middencirkel terwijl hij zichzelf filmt met zijn i-Pad. Wanneer de scheidsrechter het na 43 minuten voor bekeken houdt en iedereen naar binnen stuurt, duwt iemand van de Algerijnse bond een microfoon in de handen van Halilhodzic. “Vrienden, alstublieft, de scheidsrechter gaat de wedstrijd stopzetten als jullie nog iets op het veld gooien. Jullie moeten ons steunen, maar niet door met dingen te gooien. Dank u wel, goedenavond.” Op de persconferentie na de match geeft coach Vahid aan: “Op een bepaald moment waren de fans toch wel erg geagiteerd. Ik ben een beetje aangeslagen. Algerijnen zijn warmbloedig, dat is goed, maar je moet ook niet overdrijven.”

“De supporters zijn helemaal weg van Vahid”, zegt een tv-reporter. “Zijn charisma is enorm, het spel is goed en de resultaten volgen. De negatieve dingen die de mensen horen en lezen over hem, interesseert hen niet. Bij ons is het zoals elders: de resultaten verbloemen al de rest. Had Algerije verloren tegen Armenië en Roemenië, dan zou iedereen klaarstaan om coach Vahid te lynchen.”

DOOR PIERRE DANVOYE IN GENÈVE – BEELDEN BELGAIMAGE

“Wat blijft er van onze beste dribbelaar over als Fellaini hem aanpakt?”

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content