Wie praat over jolige kerels, kan niet voorbij aan de kalendermakers van de Koninklijke Belgische Voetbalbond. Dit weekend begint de competitie in derde klasse, en wat staat als eerste op de affiche : Stade Leuven – Oud-Heverlee. De twee aartsrivalen, wier avonturen in deze rubriek uitgebreid worden belicht.
Dit seizoen spelen beide in derde B. Want nadat de Zwarte Duivels van de sympathieke voorzitter Rik Kumps met groot overwicht kampioen waren geworden in 4D, plaatste weken later ook Stade Leuven zich, moeizaam en via de eindronde, voor derde klasse. Waarmee het precies even ver staat als toen Louis Tobback zes jaar geleden het bewind overnam over de stad, en al wat daartoe behoort.
Tobback stelde bij zijn aantreden een vierjarenplan op : promotie naar tweede, promotie naar eerste, kampioen, winst in de Champions League. En voor de verbaasde aanwezigen ontvouwde hij de bouwplannen van het eerste ondergrondse stadion ter wereld : het Stade Louis I dat onder het Leuvense stationsplein moest komen. Een subtiele verwijzing naar het luxueuze Stade Louis II van AS Monaco, de club van prins Rainier, de Tobback van Monte Carlo.
Van dat ambitieuze project is weinig terechtgekomen. Stade staat geen stap verder dan toen, en zou er nog slechter aan toe zijn ware er niet het achterpoortje van de eindronde geweest. Hoe veel grootser was de triomfantelijke opmars van Oud-Heverlee. Met veertien punten voorsprong kampioen, alledrie de periodetitels gewonnen, en de enige ploeg in de hogere afdeling die het seizoen afsloot zonder één enkele nederlaag. De Zwarte Duivels maakten gemiddeld 3,16 goals per wedstrijd, ook een record. En Bart Hendrickx werd als topschutter winnaar van de begeerde Zilveren Bal. Bij de uitreiking hiervan, in de Carré in Willebroek, was het bier op om kwart voor elf.
Letterlijk alles heeft Tobback geprobeerd om het welslagen van Oud-Heverlee te verhinderen. Het zou ons te ver leiden alle lage kuiperijen van de burgemeester op te sommen, maar om de wedstrijd Diegem-Stade Leuven kunnen we niet heen. Het was de laatste week van maart, en de Duivels waren zeker van de titel als zij wonnen van Lorrain Aarlen, wat uiteraard gebeurde, en als Stade niet won op Diegem. Ja, dat werd 1-2 natuurlijk. Dankzij, en luister nu goed : twee owngoals van Pieter Jacobs, de zoon van gewezen bonds- en huidig RWDM-trainer Ariël Jacobs. Die goed bevriend is met Werner Helsen, technisch directeur van Stade Leuven. Het is dat wij Ariël kennen als een uitermate correct man, of men zou toch verdenkingen beginnen koesteren, niet ?
En het is waar : Kevin Stuckens, die in die match het doelpunt van Diegem scoorde, had al een contract voor de Zwarte Duivels op zak. Maar dat is een kwestie van goede scouting en langetermijnvisie. Wat Jacobs deed neigde meer naar kleine criminaliteit. Weet u hoe de doelman van Diegem heette, die dus die twee owngoals zo maar liet passeren ? Seneca ! De kwelgeest van keizer Claudius. Seneca in de goal, wat je in die lagere reeksen niet tegen komt. Bij Berchem Sport speelde enkele jaren geleden zelfs een Schopenhauer mee. Maar die zag het na een tijdje niet meer zitten.
De Zwarte Duivels zijn dan maar een week later kampioen geworden, en het was na vijven de volgende ochtend toen Sonja moe maar gelukkig, en rijk, de deur van café Genenhoek sloot. Gevraagd naar zijn gevoelens antwoordde trainer Jean-Pierre Van de Velde : ‘Deze titel draag ik op aan mezelf.’ En dat mag hij ook. Dank u Jean-Pierre, voor het vele werk dat u voor de club hebt opgeknapt.
Anderhalve maand later dwong Leuven eveneens de promotie af, zodat er ook dit seizoen twee van die legendarische derby’s op het programma staan. Vrijdagavond de eerste, en als Stade niet wint ziet het er slecht uit voor de jongens van trainer Donato Lallo. Want de burgemeester, die in dit verkiezingsjaar absoluut enkele successen moet kunnen voorleggen, is niet bepaald opgetogen over de resultaten van groen-wit tot dusver. De maand augustus was nauwelijks begonnen of Stade lag al uit de beker. In de eerste ronde ! Thuis 0-3 tegen Racing Jet. Tobback kleurde bont en blauw van colère. En terwijl aan het Sportkot de eerste ruzies alweer opborrelden, spoten op de Waversebaan de tapkranen van Sonja dat het een lieve lust was. De Zwarte Duivels kegelden eerst het sterke Kontich, dan het gevreesde Korbeek Sport, en daarna het beruchte Wielsbeke uit de beker. Alvorens pas na verlengingen te sneuvelen op KV Kortrijk.
De verwachtingen aan de Korbeekdamstraat zijn dus zoals steeds, hoewel bescheiden geformuleerd, hooggespannen. Volgens Francis Veldeman, de grote dirigent achter de schermen, streeft Oud-Heverlee een combinatie na van het krachtvoetbal van Club Brugge en de verfijnde techniek van Anderlecht. Wie, behalve Club Brugge en Anderlecht zelf, kan zoiets zeggen ?
Veldeman, wiens belangeloze inzet voor het Belgische voetbal wij graag onder het licht brengen, is de geldschieter van de Zwarte Duivels. Bij momenten was hij ook coach, maar toen de officiële trainer daarover begon op te spelen besloot mijnheer Francis – wat doet een mens soms in een boze bui – zijn diensten te gaan aanbieden in Leuven. In De Streekkrant werd een foto afgedrukt waarop Veldeman aan Stadevoorzitter Richard Keustermans een cheque van twee miljoen overhandigde. Zo maar, uit goedigheid. Drie maanden ! Drie maanden, en Veldeman hield het bij Stade voor bekeken en kwam terug. Zonder zijn twee miljoen.
We zijn benieuwd voor vrijdag. Als Stade niet wint moeten de Leuvenaars maar eens bij zichzelf te rade gaan. Wat stimuleert voetballers het meest : de brutale terreurmethodes van mijnheerke Louis, of de zachte aanpak van Rik en Patricia ? Want op 8 oktober gaat het in Leuven om die vraag : zal Stade in 2003 een feestelijke honderdste verjaardag vieren, of is het tegen dan opgeslokt door het duo Veldeman-Kumps ? Of waarover dacht u dat in Genenhoek wordt gefezeld, als Sonja de gordijnen heeft neergelaten?
Koen Meulenaere
