Minister van Cultuur Bert Anciaux wil het voortouw nemen in de strijd tegen de sociale en culturele uitsluiting. Als Sinterklaas of als piraat?
Sinterklaas komt overal. Alle jaren. Soms komt Sinterklaas voor niets. Soms komt hij voor veel. In het sportpaleis komt hij voor veel. Wie naar De Grote Sinterklaasshow van Studio 100 met Piet Piraat en zijn Kornuiten wil, zal daarvoor betalen. Er zijn verschillende soorten goedheiligheden, maar er is maar één ‘superleuke show voor het hele gezin’. Er zijn heel veel hele gezinnen die daar diep voor in hun portemonnee tasten. De prijzen: 28,50 euro voor een droomstoel, en dan: 23,50 euro – 18,50 euro – 13,50 euro en 5 euro voor een staanplaats. Waaruit een mens moet concluderen dat 4 droomstoelen te veel van het goede is.
(Een stoel in categorie 5 in de Munt kost 18 euro. Een stoel in de engelenbak 6 euro. Met 25 procent korting voor bepaalde categorieën. En bepaalde groepen betalen maar 1,5 euro per voorstelling.)
Nu was het vorige week de dag van de uitsluiting van de armoede. Daar kondigde minister van Cultuur Bert Anciaux aan dat hij het voortouw wilde nemen in de strijd tegen de sociale en culturele uitsluiting. Of hij dat als Sinterklaas of als piraat wil doen, is niet zo duidelijk.
‘Gezinnen die leven in armoede vinden amper de weg naar het brede vrijetijdsaanbod dat Vlaanderen kenmerkt’, zei hij op het Gentse Sint-Pietersplein. In 2000 zei hij nog in de Gentse Vooruit: ‘De gesubsidieerde, traditionele cultuur bereikt slechts een minderheid, dit in tegenstelling tot de commerciële massacultuur.’ Hij pleitte toen voor meer engagement vanuit de kunstensector om verder te denken dan het eigen publiek. Hij voegde daar zes jaar geleden aan toe: ‘En nog eens: ik pleit niet voor de zoetekoek van Pinocchio en Assepoester, hoewel ik aan beide veel plezier heb beleefd…’
Dit jaar klink het anders. Op het Sint-Pietersplein, zei hij dat de overheid niet mocht fungeren als cultuurpaus. En hij sprak over geld.
‘We trekken vanaf dit jaar 42.000 euro extra uit om ook met commerciële spelers stevige afspraken te maken’, aldus Anciaux. ‘Zij kunnen lagere prijzen hanteren voor gezinnen die leven in armoede, en mee zorgen voor een aangepaste omkadering. Daarbovenop kunnen deze gezinnen dan 80 procent van de gemaakte kosten terugvorderen via het participatiefonds.’
‘Op die manier maken we ook het ruime, maar duurdere commerciële cultuuraanbod stap voor stap toegankelijk voor mensen die er nu vaak van uitgesloten blijven. En doorbreken we ook de ietwat betuttelende houding van de Vlaamse overheid alsof enkel gesubsidieerde vormen van cultuur verantwoorde vormen van cultuur zouden zijn. Ook gezinnen die leven in armoede zijn perfect in staat om zélf die waardeoordelen te vormen.’
‘Hiermee dwingen wij de commerciële cultuurhuizen om na te denken over sociale maatregelen om ook arme gezinnen een kans te bieden. Zo kunnen wij een ethisch ondernemerschap belonen’, zegt de woordvoerder van de minister.
De vraag is vooral of arme gezinnen nu aanspraak kunnen maken op een droomstoel.
DOOR Anna Luyten
