Over Brusselse homo’s en jonge meiden met bloemetjesjurken.

’t Stad is van iedereen? Blijkbaar niet in Brussel.

In de Schaarbeekse Brabantstraat, aan het Noordstation, werd enige tijd geleden op zaterdagnamiddag een homoseksuele man verrot geslagen omwille van zijn geaardheid. Weer maar eens. Het zoveelste incident tegen homo’s in Brussel. Eerder al verklaarde een homostel uit de Anneessens wijk, ten einde raad na een lange reeks van pesterijen en agressie, hun huis te verkopen.

Moegetergd. Geen plaats voor homo’s in de buurt.

Verbaast mij dat? Nee. Iedereen die homo’s of lesbiennes in zijn vriendenkring heeft weet hoe vaak ze worden uitgescholden en slachtoffer zijn van (verbale) agressie. Ze mijden Brussel centrum, Anderlecht, Molenbeek….’t Stad is van iedereen? Blijkbaar niet in Brussel.

De Ehsal (nu HUB) voerde enkele jaren geleden onderzoek naar agressie tegen holebi’s in Brussel. Meer dan de helft van de 4OO ondervraagden (60 %) gaf aan al één of meerdere keren slachtoffer te zijn van (verbale) agressie.

De vergelijking met mijn vriendinnen is niet veraf. Ben je blond en heb je een rok aan (om van de combinatie van beiden nog maar te zwijgen), dan is de kans dat je wordt lastig gevallen vrij groot. Vaak gaat het over seksistische opmerkingen. Ergere vormen zijn scheldtirades, dreigementen, racistische opmerkingen en intimidaties. Op vakantie in Athene was het opvallend hoe fleurig en sexy jonge vrouwen in het straatbeeld aanwezig zijn.

Duizelingwekkende décolletés, vrolijke gebloemde zomerjurkjes, blote schouders en benen die menig mannenhart sneller doen slaan. In vele buurten in Brussel is zoiets ondenkbaar. Een van onze vriendinnen vertelde ons onlangs hoe ze steevast haar lange lokken samenbindt en baskets aantrekt als ze, na een avondje stappen, terugfietst naar huis, in Molenbeek. Niet de dader stelt zijn gedrag bij, maar het slachtoffer.

Naar aanleiding van deze zoveelste pijnlijke gebeurtenis waarbij homoseksuelen duidelijk geviseerd worden, wil de Minister bevoegd voor Gelijke Kansen een campagne op het getouw zetten om homo’s die aangerand worden aan te sporen aangifte te doen. Ook wil hij de politie sensibiliseren. Een zinvol initiatief, maar het zal niet volstaan.

Het is immers niet omdat homoseksuelen en vrouwen aangifte doen en politiemensen gesensibiliseerd worden, dat de agressie ophoudt. De kern van het probleem ligt immers elders. Niet bij de slachtoffers. Maar bij de daders. De Brusselaars met niet-Europese roots uit achtergestelde middens, zoals omschreven in de media, gaan maar al te vaak vrijuit. Nochtans zou geen enkele samenleving, geen enkele stad, geen enkele buurt dergelijk gedrag mogen dulden. Politiemensen sensibiliseren is goed. Laat ze nu ook optreden. Dat is nog beter. Hoeft hierbij nog te worden gewezen op de verantwoordelijkheid van de Brusselse burgemeesters?

Maar er is meer. Zorgen voor goede onderwijskansen. En erop toezien dat de kansen die men geeft, ook gegrepen worden. Onderwijs en vorming zijn de sleutels tot de poorten van de arbeidsmarkt. De ouders van de jonge boefjes responsabiliseren, mensen wijzen op hun rechten maar ook op hun plichten, ingrijpen wanneer men ons, westers waarden- en normenkader niet respecteert, is minstens even noodzakelijk als een sensibiliseringscampagne. Hoe goed bedoeld ze ook mag zijn.

Bianca Debaets, CD&V-volksvertegenwoordiger in het Brussels Parlement.