Dat ze bij de VLD met hun lijsten doen wat ze willen. Dat Karel De Gucht zoveel brieven schrijft naar Dirk Sterckx als hij postzegels heeft. Anke Van dermeersch erop of niet erop, die vraag doet er minder toe dan als je ze omgekeerd stelt. Maar aan één ding wordt niet meer getornd. De Antwerpse lijst wordt door één en slechts één man getrokken: baron Delwaide. Sam the Eagle uit de Muppetshow. U herinnert zich Sam? Die het gebrek aan fatsoen en beschaving om hem heen niet kon aanzien ? Zo is ook de baron.
Onlangs te gast in TerZake. Bij Phara de Aguirre. De toorn Gods! De storm op de Atlantische kust. Aan Phara hebben er zich tot nu toe velen mispakt. Men komt de studio binnen, men ziet een aardig mevrouwtje zitten, fijn figuurtje om eens een tango mee te dansen, of een trage wals. En zie: een kwartier later stapt men buiten, een bijl in het voorhoofd, een mes door de longen, twee gebroken ribben, een verbrijzelde knie, en een stekende pijn… hoe zullen we het voornaam omschrijven… op een ongemakkelijke plaats. Zoals wij in Dad’s army korporaal Jones eens zagen roepen naar Captain Mainwaring. Jones was met geopende benen van een dak gegleden, en tot stilstand gekomen tegen een gloeiend hete schoorsteenpijp : “Oewoewoewoe, permission to speak Sir? It is hot on a very uncomfortable place Sir.”
Die Phara, wij zullen nu iets zeggen dat men licht verkeerd kan interpreteren, maar die Phara is ook een beetje een hete schoorsteenpijp. In die zin dat ze een man lelijk kan bezeren op een hoogst oncomfortabele plaats, namelijk zijn ego. Yves Desmet van De Morgen hebben ze zo al mogen wegdragen. Met welk recht hij zijn blad een kwaliteitskrant bleef noemen, als zowat elke primeur op zijn voorpagina een dag later totaal verkeerd bleek te zijn? En waarom hijzelf na de valse beschuldiging van Didier Reynders geen ontslag had genomen, in plaats van een ondergeschikte voor de miserie te laten opdraaien? Exit Desmet. Ging van ellende bij VTM op het scherm zitten, en schreef een hoofdartikel waarin hij voor de privatisering van de VRT pleitte.
Vorige maand was Leo Delwaide junior aan de beurt. Waarom er tijdens het oorlogsbewind van vader Delwaide relatief meer joden uit Antwerpen dan uit andere steden waren gedeporteerd? Weten wij veel. Volgens Phara was dat de schuld van vader Delwaide, daarover liet ze weinig twijfel. Had niet veel gedaan om de Duitsers uit zijn stad te jagen.
Delwaide junior probeerde dat met klem te ontkennen. Hij onderstreepte eerst dat hij zelf ten tijde van de feiten drie jaar was, en dat hem persoonlijk dus weinig ten laste kan worden gelegd. Zijn vader, vervolgde hij, had getracht er het beste van te maken en had voortdurend gepoogd om zijn joodse gemeentenaren zo goed en zo kwaad als het kon te beschermen. “Ik heb hier een brief van vader bij, waarin hij dat precies uitlegt”, schoof de baron zijn bril wat vaster op de neus. “Ik zal er een stukje uit voorlezen.”
“Da’s goed”, zei Phara zonder verpinken. “Ondertussen kijken wij naar een gesprekje met professor Saerens.” En terwijl Delwaide voor joker zat met zijn brief, zag hij op de monitor een Leuvense leerling-historicus precies het tegenovergestelde vertellen van wat hij had willen voorlezen: het was wél de schuld van vader Delwaide geweest. Terug in de studio liet Phara de verbijsterde baron voor wat hij was, draaide hem zonder een blik te gunnen de rug toe, en kondigde het volgende item aan: overstromingsgevaar in Duffel.
Leo Delwaide trekt bij de gemeenteraadsverkiezingen de Antwerpse VLD-lijst, dat staat vast. Als de Duitsers dan weer komen, zijn de Antwerpenaren zo goed en zo kwaad als het kan beschermd. Zat onlangs ook met Van Peel en Dewinter in De zevende dag. Drie mannen die alledrie menen dat ze de volgende burgemeester van Antwerpen worden. Het betoog van Delwaide was het volgende: “We moeten niet doen alsof er in Antwerpen geen problemen meer zijn, maar het is niet zo slecht als sommigen willen doen geloven.” Een vrij triviale stelling, die de baron tot vier keer toe herhaalde. Eraan toevoegend dat het bijvoorbeeld wel uitstekend ging met de haven. Waarvan hij, maar dit tussen twee haakjes, schepen was.
Bij Phara had het niet gepakt, dat weten wij zeker. De eerste die eieren voor zijn geld koos, en blode Jan boven dode Jan, was de toekomstige ex-SP-voorzitter Patrick Janssens. We hadden net een filmpje gezien waarin de Antwerpse SP-schepen van Onderwijs Gilbert Verstraelen de vloer aanveegde met zijn nationale partijvoorzitter. Zo min socialist als u en ik, en meer geblaat dan wol, dat was in een notendop de mening van Verstraelen over Janssens.
Toen dit gezegd was, kwam Phara weer in beeld: “We hebben natuurlijk Patrick Janssens voor een reactie in de studio uitgenodigd. Maar”, en daar verscheen dat dodelijk venijnige monkellachje dat elke mannelijke gast van TerZake nachtmerries bezorgt, “hij verkoos de zachte zetel van De laatste show boven een echt interview.”
Einde Patrick Janssens. Ook de meest onbevooroordeelde kijker kon maar één conclusie trekken: wat een beunhaas. Wij zijn vergeten op welke plaats hij staat op de Antwerpse kieslijst, maar wij geven de raad alsnog alle anderen voor hem te posteren. Zoniet is de SP na Leuven ook Antwerpen kwijt.
Voor Phara kon er best een schepje bovenop. Dat hij de zachte zetel verkoos, was niet erg, want: “We hebben in zijn plaats politicoloog Marc Swyngedouw uitgenodigd, en met hem zullen we nu even een evaluatie van die Janssens maken.” Vijf minuten later waren er in het land al meer dan vijftien scheurlijsten van de SP gevormd.
Terwijl dit alles gebeurde, viel in de Libische woestijn Dirk Tieleman van zijn motor, en stuikte met zijn hoofd tegen de grond. “Toen ik vier uur later weer bij bewustzijn kwam”, vertelde Tieleman in Humo, “en ze me vroegen voor welk programma ik werkte, antwoordde ik: TerZake. Nee, zeiden ze: je werkt nu voor Koppen. Dat waar je net op bent gevallen.”
Koen Meulenaere
