‘SP.A wil een blanco cheque voor de gezondheidszorg’

SP.A-voorzitter Bruno Tobback wil meer geld voor de gezondheidszorg. Wie kan daar nu tegen zijn, vraagt Louis Ide (N-VA). ‘Het statement van Tobback om de hospitalisatieverzekeringen af te schaffen is puur populisme: de ziekenfondsen verdienen er immers zelf aan’

SP.A-voorzitter Bruno Tobback en algemeen secretaris van de Socialistische Mutualiteiten Paul Callewaert zetten een doorzichtig een-tweetje op, gelardeerd met een sausje zogenaamd wetenschappelijk onderzoek van Marc Elchardus. De socialisten willen meer geld voor de gezondheidszorg. Point final. Wie kan daar nu tegen zijn? Hier kritische vragen over stellen is gevaarlijk, want dan loop je het gevaar om als asociaal afgeschilderd te worden. Vandaar dat het statement van de socialisten puur populisme is.

Eerst en vooral zijn het de ziekenfondsen zelf die het gros van de hospitalisatieverzekeringen aan de man brengen. Ze verdienen er dus zelf aan. Op het eerste gezicht zou een mens zelfs denken dat ze in eigen vlees snijden. Neen. Naast het afschaffen van de hospitalisatieverzekeringen pleiten de ziekenfondsen in één adem voor meer middelen voor de verplichte ziekteverzekering. Nobel? Misschien, maar ziekenfondsen krijgen een administratiekost toegewezen door de overheid om die verplichte ziekteverzekering “te beheren”. Door meer middelen in de verplichte ziekteverzekering te pompen zal zeker en vast de vraag naar meer vergoeding van de administratiekost gesteld worden.

Deze rekening loopt nu echter al op tot 1.1 miljard euro per jaar. Dit bedrag is meer dan wat ons alle huisartsen samen kosten in dit land. Die 1.1 miljard euro is een bedrag hoger dan wat alle tandartsen ons kosten… Ziekenfondsen rekenen een administratiekost aan van om en bij de 5.25% terwijl sociale verzekeringskassen voor zelfstandigen het doen met 3.05%. Kwestie van de zaken wat in perspectief te plaatsen.

Dus ziekenfondsen willen meer middelen voor de verplichte ziekteverzekering en tegelijk de hospitalisatieverzekeringen afschaffen. Cynisch is wel dat het de ziekenfondsen zijn die er voor gezorgd hebben dat de aanvullende ziekteverzekering verplicht werd. Inderdaad wij allen betalen vandaag een verplichte aanvullende ziekteverzekering. Volgt u nog?

Vroeger kon u kiezen of u wel voor de ‘leuke dingetjes’ zoals het saunabezoek zou betalen. Maar omdat Europa zich bemoeide met het feit dat ziekenfondsen in een bevoordeelde situatie hospitalisatieverzekeringen aanboden, werd weer een oplossing op zijn Belgisch gevonden: een koppeling met een verplichte aanvullende verzekering. Daardoor bent u dus nu verplicht te betalen en hebt u geen keuze meer. Dit alles kost ons tezamen een slordige 700 miljoen euro of tussen de 160 en 200 euro per gezin per jaar.

Laat ons dus, beste vrienden van de ziekenfondsen, beginnen met de afschaffing van de verplichte aanvullende ziekteverzekering. Dat lijkt me een stuk logischer. Op die manier geven we aan elk gezin tot 200 euro per jaar terug! Dat is meer dan gerechtvaardigd, want saunabeurten, reizen en andere leuke dingetjes zijn niet essentieel voor de ziekteverzekering. Ze financieren enkel de ziekenfondsen. Want wat de burger betaalt, haalt hij er nooit uit. Daardoor brengt het de ziekenfondsen enkel op.

Daarenboven maken de socialisten weer al eens een bocht van 180°. Op 23 juni 2009 in De Morgen werd mijn Vlaamse hospitalisatieverzekering op tandengeknars onthaald. Het concept was blijkbaar zo goed en degelijk dat het afgunst wekte. Ook bij de christelijke en socialistische ziekenfondsen werd het voorstel maar lauwtjes onthaald, het was immers een N-VA voorstel. Toch kon men niet anders dan voor het voorstel applaudisseren, maar het was dus niet van harte. De rancune was zo groot dat de ziekenfondsen, die hun vertegenwoordigers hebben in de bevriende kabinetten van politici, de Vlaamse hospitalisatieverzekering torpedeerden. Zo heeft het kabinet van Vlaams minister van Welzijn Jo Vandeurzen nooit echt werk willen maken van de Vlaamse hospitalisatieverzekering. Het heeft zelfs niet de moeite genomen om een begin van decreet op te stellen. (Lees: ‘Minister Jo Vandeurzen, u heeft nog een jaar voor de Vlaamse hospitalisatieverzekering‘)

Inderdaad, zoals Marc Elchardus schrijft (en wat we al langer weten): 1 miljoen Vlamingen heeft namelijk geen hospitalisatieverzekering. Maar het is fout dat dit allemaal hoog-risico patiënten zijn. De helft zijn inderdaad mensen met een al bestaande ziekte, mensen in armoede of die het economisch moeilijk hebben. De andere helft zijn de noodzakelijke gezonden die het systeem betaalbaar houden.

Ten slotte ontken ik niet dat supplementen een kostenfactor zijn binnen de hospitalisatieverzekeringen. Alleen stel ik vast dat dit verhaal wel een bijzonder communautair tintje heeft dat de socialisten graag verzwijgen. In 2009 berekende ik al dat de gemiddelde ereloonsupplementen op eenpersoonskamers voor Vlaanderen 105% bedroeg, voor Wallonië 168% en voor Brussel 286%! In Brussel zijn er ziekenhuizen met een gemiddeld supplement van 400% en uitschieters tot 700%. Als hospitalisatieverzekeringen dit moeten betalen zullen ze duur uitvallen. Ook de Vlaming die hulp zoekt in een Vlaams ziekenhuis betaalt deze Brusselse supplementen, via zijn polis en bij uitbreiding als het over de ganse gezondheidszorg gaat via zijn belastingen en sociale bijdragen.

Ik hoop dan ook dat Tobback zich nog eens bezint en zijn woorden uit het verleden niet vergeet: ‘Noch de Vlaamse noch de Belgische vlag interesseert mij. Als we de sociale zekerheid van de mensen maar verbeteren. En ik heb er geen bezwaar tegen als dat op een Vlaamse wijze gebeurt.’