De christelijke vakbond ACV/CSC houdt al sinds het begin van de coronacrisis zijn Brusselse kantoren dicht. Door dat geslotendeurenbeleid krijgen sommige mensen niet waar ze recht op hebben.
Het was een opmerkelijk tafereel, vorige week dinsdag. Een vijftigtal leden van Sociaal Werk in Actie/Travail Social en Lutte, een collectief van sociale werkers, manifesteerde samen met een aantal werkzoekenden voor het Brusselse hoofdkantoor van de christelijke vakbond ACV/CSC. Ze eisten de heropening van de werkloosheidsloketten.
De christelijke vakbond is de enige vakorganisatie in Brussel die sinds het begin van de coronacrisis zijn kantoren dicht houdt en werkloosheidsdossiers per telefoon of digitaal behandelt. De socialistische ABVV/FGTB heropende sinds kort beperkt de uitbetalingskantoren, met lange wachtrijen op straat tot gevolg. Niet per se aangenaam voor de wachtenden, maar een moeizaam loket is nog altijd beter dan helemaal geen loket.
Volgens Sociaal Werk in Actie veroorzaken de gesloten vakbondskantoren schrijnende situaties, omdat rechthebbenden soms heel lang op hun uitkering moeten wachten. ‘De vakbonden zijn in deze crisis niet in staat gebleken hun rol als uitbetalingsinstelling te vervullen en fabriceren armoede’, klinkt het bij het collectief.
Melanie Spinnoy is maatschappelijk werkster bij een vzw in Schaarbeek en actief in Sociaal Werk in Actie/ Travail social en lutte. ‘Er is veel frustratie bij sociale werkers in de wijkcentra, de OCMW’s, de sociale diensten van de gemeenten, de jeugdzorg’, zegt ze. ‘Tijdens de coronacrisis is het aantal hulpaanvragen enorm gestegen en werd ons doelpubliek vergeten. Uiteraard zijn we niet tegen digitalisering, maar er moet een alternatief zijn. Maar sinds het begin van de coronacrisis zijn steeds meer overheidsdiensten, denk ook aan de gemeenten of de FOD Financiën, haast uitsluitend digitaal toegankelijk. Niet iedereen beschikt over een e-reader of kan met Itsme overweg. Mensen komen bij ons aankloppen om een afspraak te maken bij de gemeente. Of om ze te helpen hun belastingaangifte in te vullen. Dat zorgt ervoor dat we geen tijd hebben om onze echte opdrachten uit te voeren.’
Niet iedereen beschikt over een e-reader of kan met Itsme overweg.
Het resultaat van het geslotendeurenbeleid is dat sommige mensen niet krijgen waar ze recht op hebben. ‘Omdat het niet mogelijk is een dienst telefonisch te bereiken en alles digitaal moet gebeuren’, vervolgt Spinnoy. ‘En door het moeizame contact met de vakbond duurt het soms weken of maanden voor ze erachter zijn dat hun dossier onvolledig is omdat er bijvoorbeeld een handtekening van de werkgever of de werknemer ontbreekt. Die mensen zitten daardoor maanden zonder inkomen, moeten schulden maken, kunnen de huur niet betalen en doen soms zelfs een steunaanvraag bij het OCMW. Terwijl een vakbondsmedewerker in een fysiek gesprek in één oogopslag had kunnen zien waar het schoentje knelde’, vervolgt Spinnoy.
Wie de vakbond de voorbije maanden telefonisch wilde bereiken, beschikte maar beter ook over stalen zenuwen. Wegens overbelaste lijnen kon het soms weken duren voordat je iemand te spreken kreeg.
‘Ik begrijp dat de vakbonden in het begin van de coronacrisis werden overspoeld door de miljoenen aanvragen voor tijdelijke werkloosheid’, zegt Spinnoy. ‘Maar twee jaar later zijn de diensten van het ACV/CSC in Brussel nog steeds dicht en medewerkers heel moeilijk bereikbaar.’
Magere buit
ACV-woordvoerder David Vanbellinghen erkent het probleem. Hij verwijst naar de tsunami aan werkloosheidsdossiers als gevolg van corona, ‘zeker in Brussel, door de hoge werkloosheidsgraad’. Het ACV nam in Vlaanderen en Brussel tijdens de coronacrisis 100 extra mensen in dienst, legt hij uit. ‘Maar het vergt minimaal één jaar om die mensen op te leiden, want het gaat vaak wel degelijk om juridisch heel technische dossiers door de zeer complexe werkloosheidsreglementering. We weten dat mensen lang moeten wachten om geholpen te worden. Maar wij roeien met de riemen die we hebben.’
Voor de gezondheid van het personeel en om de continuïteit van de dienstverlening te waarborgen, koos het ACV ervoor iedereen gedurende de coronacrisis thuis te laten werken. ‘Stel je voor dat er een cluster uitbreekt in een van onze dienstencentra’, zegt Vanbellinghen. ‘Dan zouden in een regio de uitbetalingen compleet kunnen stilvallen en zijn we nog verder van huis.’
Ook in Vlaanderen waren de voorbije maanden veel klachten over de onbereikbaarheid van het ACV en de werkloosheidsdiensten, en de late uitbetalingen van de uitkeringen. In Vlaanderen en Wallonië zijn de ACV/CSC-kantoren inmiddels opnieuw open, op afspraak weliswaar. Vooralsnog is dat niet het geval in Brussel, volgens Philippe Vansnick van de Brusselse CSC wegens personeelstekort en een gebrek aan middelen. Dat laatste, zegt de vakbond, is een gevolg van de ‘onderfinanciering’ van de uitbetalingsinstellingen door de overheid.
‘Maar zodra het kan, gaan alle ACV- loketten opnieuw open. Wij willen niemand in de kou laten staan’, verzekert woordvoerder Vanbellinghen. In Brussel echter kreeg Sociaal Werk in Actie/Travail Social en Lutte de belofte dat midden maart één ACV-CSC-kantoor opnieuw de deuren opent, en dan nog uitsluitend op afspraak. Een magere buit, vinden de actievoerders.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
