Samen Vlaming zijn

De N-VA vraagt nieuwkomers niet om aan de grens hun identiteit af te leggen of hun geloof op te geven, schrijft Sander Loones van de studiedienst van N-VA. ‘We vragen wel burgerschap. En daar plaatsen we ook iets tegenover: taal en werk.’

In geen enkel Europees land is de houding tegenover migratie zo negatief is als in België. Dat blijkt uit internationaal onderzoek. Met verschillende culturen samenleven, zal nooit helemaal rimpelloos zijn. Voor de N-VA moet migratie een positief verhaal zijn waarbij asiel als een humanitair recht geldt en migratie gericht is op de versterking van onze samenleving. Om tot een gemeenschap te komen is inburgering daarbij een essentieel middel.

Het Vlaamse inburgeringsbeleid heeft intussen meer dan tien jaar op de teller staan. Ook de laatste jaren werden bijzondere stappen vooruit gezet. De hele inburgeringssector werd bijvoorbeeld vereenvoudigd. Een nieuw overkoepelend Agentschap zal kunnen optreden als een “VDAB van de integratie en inburgering”. Inburgeraars moeten voortaan ook een hoger niveau Nederlands (A2) behalen om een inburgeringsattest te krijgen. Er wordt volop ingezet op “samen Inburgeren” om dankzij inburgeringscoaches oefenkansen Nederlands te bieden.

Het inburgeringsbeleid stoot echter op zijn grenzen. Om te kunnen blijven groeien zullen we een geïntegreerd beleid moeten voeren waarbij Vlaanderen alle opportuniteiten benut, het Belgische migratiebeleid inburgering en niet verblijfsrecht als toetssteen hanteert en Europa bijkomende inburgeringskansen biedt.

Vlaanderen moet inspelen op noden van inburgeraars

15% van de 6,3 miljoen inwoners van Vlaanderen heeft een migratieachtergrond. We leven vaak naast elkaar: ieder zijn eigen café, zijn eigen school, zijn eigen slager. Die segregatie staat ontmoeting en wederzijds begrip in de weg. De N-VA vraagt nieuwkomers niet om aan de grens hun identiteit af te leggen of hun geloof op te geven. We vragen hen wel om onze publieke cultuur te delen, onze taal te leren en de basisregels van onze samenleving te respecteren en na te leven. Het gaat met andere woorden om burgerschap.

En daar plaatsen we ook iets tegenover: taal en werk. Meer nog dan vandaag moeten we nieuwkomers bereiken met een inburgerings- en NT2-aanbod (Nederlands als tweede taal) dat nog meer op maat is. Daarnaast willen we hen zo snel mogelijk aan de slag krijgen. Werk blijft immers dé sleutel tot echte integratie en participatie. Nederlands leren op de werk- of opleidingsvloer staat daarbij centraal.

Belgische complexiteit vervangen door eerlijke spelregels

Het federale beleid mist visie. Migratie wordt beschouwd als een fenomeen dat we louter moeten ondergaan, en niet als een kans om onze samenleving te vormen. De basisprincipes van een degelijk asiel- en migratiebeleid zijn voor de N-VA duidelijk: het asielbeleid moet onze solidariteit centraal stellen; het migratiebeleid moet gericht zijn op de versterking van de migrant en van onze gemeenschap.

Vandaag worden illegale vreemdelingen die de spelregels niet correct volgen nog al te veel beloond met papieren. Dat ondergraaft het inburgeringsbeleid. Net daarom is de verstrenging van de migratiewetten die er onder impuls van de N-VA kwam zo essentieel. Gezinshereniging aangescherpt, misbruiken bij asiel en medische regularisatie aangepakt, snel-Belgwet afgeschaft. Net daarom is onze kritiek op het falende terugkeerbeleid zo pertinent. Net daarom is het een schande dat criminele illegalen nog steeds worden geregulariseerd in plaats van verwijderd.

Bijkomende wetswijzigingen zijn nodig. Waar mogelijk moeten we inburgering als voorwaarde stellen om een onbeperkt verblijfsrecht te verkrijgen. De N-VA koppelt inburgering dus niet enkel aan nationaliteitsverwerving, maar eist dat die veel vroeger in de migratieketen aan bod komt. Wie naar ons land migreert kan een verblijfsrecht krijgen dat beperkt is in de tijd. Wil hij zich permanent vestigen, dan moet hij slagen voor een inburgeringstraject. Wanneer hij vervolgens Belg wil worden, is de inburgering reeds lang een feit.

Europa mag niet langer op de rem staan

Het Europees vrij personenverkeer is een fundament van onze Europese Unie. Het kan niet in vraag worden gesteld. Het vrij personenverkeer mag echter niet gelijk komen te staan met het importeren van kansarmoede. Dat ontwricht het sociaal weefsel in onze steden, zet onze sociale zekerheid onder zware druk en demotiveert de gemigreerde EU-burgers. Het is dan ook des te opmerkelijker dat Europa inburgering ziet als een belemmering van dat vrije verkeer, terwijl het net een versterking ervan biedt.

De EU verbiedt ons om vreemdelingen uit EU-landen te onderwerpen aan een verplicht inburgeringstraject. Deze groep van niet-verplichte inburgeraars neemt toe. Ook zij hebben baat bij informatie over onze samenleving en kennis van onze taal. Zeker nu we vaststellen dat het dikwijls migranten uit Midden- en Oost-Europese migratie betreft die soms schandelijk worden uitgebuit door malafide aannemers, koppelbazen en huisjesmelkers. De N-VA wil dan ook initiatieven nemen om de Europese wetgeving te wijzigen, zodat we een verplicht inburgeringstraject kunnen invoeren voor Europeanen die zich in ons land willen vestigen.

We moeten blijven werken aan een gedeelde samenleving. Een samenleving waarin iedereen zijn geloof vrij kan beleven en zijn mening vrij kan uiten. Een samenleving waarin iedereen gelijke rechten heeft, de plichten voor iedereen dezelfde zijn en iedereen zijn verantwoordelijkheid opneemt. Een samenleving waarin afkomst en levensbeschouwelijke aanhorigheid geen rol spelen. En dus moeten we blijven werken aan een integraal inburgeringsbeleid. En moeten we de hindernissen die inburgering in de weg staan, wegwerken. Enkel zo krijgen we een Vlaanderen waarin de kloof tussen “nieuwe” en “oude” Vlamingen plaats maakt voor een samenleving waarin we samen Vlaming zijn, met het Nederlands als gemeenschappelijke taal.