Politie Gent

Wij hebben de politie van Gent altijd hoog aangeslagen: Steven De Smet, Jo De Meyere, Andrea Croonenberghs, Joke Devynck, de Charles Ruiters… speurders van topniveau. Peter De Wolf ook, maar die stond te dicht bij Fientje Moerman, zoiets blijft niet ongestraft.

Het mag dan ook geen verbazing wekken dat de Gentse politie een nauwgezet onderzoek heeft ingesteld naar de valsadresvoering van would-be politicus Siegfried Bracke. Stond op de website van de Senaat ingeschreven in de Pater Van Henxthovenstraat te Mol, terwijl hij volgens die van de N-VA in de Zuidstationstraat te Gent woonde. Een duidelijk geval van administratieve en politieke fraude. Een paar maanden later huisde hij plots in de Lozevisserstraat in Gent, waar hij zich in allerijl ook officieel liet inschrijven.

Daarmee was het nog niet in orde, want zijn laatste echtgenote Marina Nuyts bleef in Mol gedomicilieerd, waardoor het echtpaar zich strafbaar maakte aan een schending van de huwelijksgelofte, een rechtsgeldige verklaring waarvan een getuige was, al was het dan maar Onan De Vadder. Ook deze wetsovertreding werd in februari laatstleden inderhaast rechtgetrokken: Marina, die had gezworen nooit uit Mol weg te gaan, woont nu zogezegd ook in Gent.

Van Bracke weten we dat nu zeker. Wij zullen u eens iets vertellen, men denkt soms dat toeval niet bestaat maar het tegendeel is waar. Twee weken geleden zaten wij op een dinsdagavond een hapje te eten in een gezellig restaurant aan de Onderbergen in Gent, en wie komt daar binnen gestapt? Bracke! In een uitstekend humeur, en Marina zag er ook pront uit. Heeft haar haar donker laten verven, staat koketter. Een vrouw moet af en toe eens iets laten veranderen. Martine Tanghe heeft haar oogleden wel laten wegknippen: veel beter, goed gedaan Jeff. Ze tuurt nu voortdurend in doodsangst voor zich uit, alsof er een geest achter de camera staat, en wij hebben ons laten vertellen dat dat ook zo is.

Een Gentse wijkagent was eerst gaan controleren of Bracke wel op het opgegeven adres woonde, en moest nog een keer terug omdat Marina zich pas drie maanden later had ingeschreven. Hij zou daarbij, zoals het reglement voorschrijft, de kleerkast van de betrokkene hebben geopend, naar wij vernemen mede op vraag van de Dienst Volksgezondheid en Hygiëne.

Bracke woest: ze moesten niet in zijn onderbroeken komen rommelen. Een stelling waar men kan achter staan, minder om rechtskundige dan om modetechnische redenen. Op zijn website fulmineerde hij dat het Gentse stadsbestuur beter de zigeuners en de migranten zou wegjagen, en hij intimideerde in één moeite door de directrice van het departement Bevolking omdat die haar werk had gedaan zoals het hoorde, zonder allochtonen te discrimineren ten opzichte van raszuivere Vlamingen als hij. Een verdienstelijke poging van Bracke om de ware aard van het Vlaams-nationalisme nog eens voor iedereen zichtbaar te maken.

Ongelooflijk hoe die kerel, ingehaald als grote communicatiespecialist, de ene communicatieflater op de andere stapelt. Gelukkig maalt de tijd snel, toch in onze hedendaagse media, en zijn de meeste journalisten zijn leugens over zijn lidmaatschap van de SP.A al vergeten. Toen die aan het licht kwamen, lag Bracke een tijdje buiten westen, tot zijn goede vriend Kris Hoflack hem in een paar weken tijd twee keer deed opvoeren in TerZake en twee keer in De Zevende Dag en hij weer gelanceerd was. Je mag ook niet denken dat een openbare omroep geen enkel nut heeft.

Mogen wij aan de diensten van de fiscus vragen om nu op hun beurt het geval Bracke te onderzoeken. Of kent u veel journalisten die twéé eigen huizen hebben? Dat kan alleen als je goed hebt bijverdiend. Nu weten we allen wel dat de betrokkene zich fors liet betalen om propagandamiddagen van het Vlaams Belang te presenteren, maar dat geld heeft hij naar eigen zeggen weggeschonken aan een goed doel. Voor de SP.A werkte hij, alweer naar eigen zeggen, gratis. Het is wel zo dat de vele nevenorganisaties van de socialistische zuil voor gecamoufleerde vergoedinkjes kunnen zorgen, maar dat kan nooit hebben volstaan voor al de diensten die Bracke aan de partij leverde: artikels in het ledenblad, teksten voor congressen en partijprogramma’s, het subtiel bevoordelen van socialistische mandatarissen in televisiedebatten, tot en met het zelf trainen en lanceren van jonge socialistische kandidaat-politici… Als dat allemaal gratis was, hoe komt die vent dan aan twee huizen?

De verhuis naar Gent gaat Bracke de das om doen. Die Marina is zo al geen gemakkelijke, dat ze uiteindelijk tegen haar wil toch Mol moest verlaten en zich om zijn electorale redenen in de Bronx van Gent heeft moeten vestigen, gaat hij cash betalen. Het voelt in dit verband een beetje raar aan om in De Ochtend op Radio1 Lisbeth Imbo haar vroegere leermeester bitsig te horen vragen of hij wel degelijk in Gent verblijft. Double-checken is blijkbaar niet alleen op Knack de regel. Zo lang die kritische interviews maar geen doorgestoken kaart zijn. Gelukkig is dat op de radio onmogelijk geworden na de affaire Op de Beeck-Dewael.

Koen Meulenaere