Jean-Marie Dedecker (LDD)

‘Klimaatakkoord: het Zuiden gaat van het voedselinfuus aan de klimaatbaxter’

Volgens Jean-Marie Dedecker is het klimaatakkoord van Parijs historisch omdat het een kritiekloze welvaartsvernietiging voor het Noorden inhoudt en een ongebreidelde miljardentransfer naar het Zuiden.

De kogel is door de klimaatkerk. Er kwam witte rook uit de schoorsteen van het klimaatconcilie. De klimaatprofeten, die denken dat de mens de thermostaat van deze planeet kan regelen, zullen de thermometer de komende eeuw maar met twee graden doen stijgen. Onze weergoeroe’s kunnen amper het weer voorspellen voor de komende week, maar zijn blijkbaar wel in staat om de temperatuur en het klimaat binnen 100 jaar exact te berekenen. Het dogma dat CO2 de levensadem van ons plantenrijk, verantwoordelijk is voor de opwarming van de aarde is even absurd als het geloof dat er in het hiernamaals 72 maagden op ons staan te wachten. Alleen zullen de ruiters van de klimaatapocalyps in 2100 al overleden zijn om het te bekennen, en van die tweede soort zeloten zien we na hun dood niemand meer terug om de maagdenmythe te bevestigen. Wat bijvoorbeeld met de zonneactiviteit, zonnevlekken, zonnewinden, zonnecycli, de kosmische straling en de ecliptische baan van de aarde rond de zon? Volgens warhoofd Lubos Motl, ex-prof aan Harvard, wordt het zelfs warmer op Mars, Pluto, Saturnus en Jupiter, en daar lopen – volgens mijn bescheiden mening – geen mensen rond.

Klimaatakkoord: het Zuiden gaat van het voedselinfuus aan de klimaatbaxter

Het Parijse klimaatakkoord wordt door deze profeten van de klimaatkerk voorgesteld alsof het de stenen tafels met de tien geboden zijn waarmee Mozes van de Sinaï afdaalde. Beneden zag hij enkel de aanbidders van het gouden kalf en trok er uit eerlijke schaamte 40 jaar mee door de woestijn. Er wacht ons dezelfde calvarietocht, want het is immers een historisch akkoord omdat het een kritiekloze welvaartsvernietiging voor het Noorden inhoudt en een ongebreidelde miljardentransfer naar het Zuiden. Die welvaartsvernietiging is al aan de gang, zelfs in Duitsland, waar de Energiewende 28.2 miljard euro per jaar kost en de stroomprijzen verdubbelden. De koopkracht die we hier door de daling van de olieprijzen cadeau kregen, werd opgesoupeerd door Turteltaksen om de doorgeschoten hysterie van de groenestroomcertificaten te betalen. Van de CO2 emissiehandel worden alleen speculanten en multinationals rijker en wordt de kostprijs van de nieuwe subsidie-economie doorgerekend aan de belastingbetaler.

Van het voedselinfuus naar de klimaatbaxter

Het Westen moet van het Parijse klimaatconcilie vanaf 2020 ook nog jaarlijks een 100 miljard dollar extra betalen aan het Zuiden. Offergeld voor haar zondig energieverslindend gedrag. Met wat die steun aan de ontwikkelingslanden kan betekenen hebben we nochtans al wat ervaring. Een halve eeuw ontwikkelingshulp heeft vooral de politieke satrapen en kleptokraten rijker gemaakt, samen met de hulpindustrie. De bevolking bleef arm en hulpverslavend. In Congo bijvoorbeeld werd sedert haar onafhankelijkheid zo’n slordige 600 miljard dollar ontwikkelingsgeld als water naar de Congostroom gedragen. Om dergelijke redenen pleitte de Zambiaanse econome Dambisa Moyo er zelfs voor om de ontwikkelingshulp stop te zetten, maar we hangen ze nu van het voedselinfuus aan de klimaatbaxter. Corruptie is de houtworm in de schatkist vol ontwikkelingsgeld. Vele ngo’s die voortdurend op zoek zijn naar een nieuwe bestaansreden kunnen nu ook mee lurken aan het klimaatfonds, naast de 104 miljard dollar die de OESO- landen jaarlijks al aan ontwikkelingshulp besteden.

Vele ngo’s die voortdurend op zoek zijn naar een nieuwe bestaansreden kunnen nu ook mee lurken aan het klimaatfonds.

Armoede is de grootste vervuiler, zei Mahatma Ghandi al. Volgens de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) sterven er jaarlijks 7 miljoen mensen aan luchtvervuiling, gemiddeld 19.376 per dag. Meer dan de helft daarvan, zo’n 4 miljoen of 11.000 per dag , voornamelijk vrouwen en kinderen, aan longziekten en kanker door het inademen van verpeste lucht afkomstig van biomassaverbranding. Luchtvervuiling door de industrie en het verkeer zijn volgens de WHO amper verantwoordelijk voor respectievelijk 3 en 2% van de 7 miljoen doden. Barun Mitra, voorzitter van het Liberty Institute of Delhi: “Jonge kinderen en vrouwen spenderen uren per dag in drassige grond om brandhout te sprokkelen, of ploeteren in het slijk dat doordrenkt is met dierlijke uitwerpselen en urine, om droge mest te verzamelen die ze nodig hebben om te koken en om het licht te doen branden. Ze zouden beter op school kunnen zitten of zich bezighouden met meer bevredigende of productievere economische activiteiten. Koelkasten, televisies en computers die ecologisten zo normaal beschouwen zijn hier niet voorhanden”. De Keniaan James Shikwati drukt het directer uit in zijn pamflet “I do not need white NGO’s to speak for me”: “Wat geeft de rijke landen het recht om keuzes te maken voor de armen? Wealthy countries want the Earth to be green, the underdeveloped want the Earth fed”. Dit laatste hoeft geen vertaling. Anderhalf miljard mensen zijn nog niet aangesloten op het elektriciteitsnet. Wij hebben het recht niet om hen te beletten de lamp aan te steken, hun comfortniveau te verhogen en hun gezondheid veilig te stellen. In Oeganda bijvoorbeeld heeft amper 3% van de bevolking elektriciteit. Dankzij fossiele brandstoffen moeten wij geen hout meer sprokkelen.

Van proletariaat tot ecotoriaat

Mars voor het klimaat in Oostende
Mars voor het klimaat in Oostende © BELGA

In 2010 kreeg ik de eer om het voorwoord te schrijven in het boek “De blauwe planeet” van de Tsjechische president Václav Klaus. Hij schreef dat de communistische dreiging vervangen is door de dreiging van het militant ecologisme. Een ideologie die het heil van de natuur en de aarde predikt. Een heilsleer die net als het Marxisme streeft om de vrije en spontane evolutie van de mensheid te onderdrukken en te vervangen door een soort centrale wereldwijde planning van de samenleving. Het proletariaat is vervangen door het ecotoriaat. “De geïndustrialiseerde landen hebben jegens ontwikkelingslanden de morele verplichting een klimaat tot stand te brengen waarin het vrije verkeer van goederen, diensten en kapitaal is gewaarborgd en waarin ieder land gebruik kan maken van zijn specifieke voordelen. Dit zal de economische ontwikkeling van de achtergebleven landen ten goede komen. De kunstmatige administratieve barrières, limieten en voorschriften die door de geïndustrialiseerde wereld worden opgelegd, zijn discriminerend voor de ontwikkelingslanden. Ze zijn schadelijk voor hun economische groei en leiden alleen maar tot verdere armoede en achterstand. De voorstellen van de milieulobby zijn een perfect voorbeeld van dit schadelijke en antiliberale beleid. Ontwikkelingslanden zullen immers nooit kunnen voldoen aan de limieten en normen die op grond van irrationeel milieubeleid aan de wereld worden opgelegd en ook niet aan de nieuwe technologische normen die de antibroeikaskerk verlangt. Dit zal de toegang van hun producten tot de wereldmarkt belemmeren, met als gevolg een nog bredere kloof tussen hen en de geïndustrialiseerde wereld. De ontwikkelingslanden zullen irrationele doelstellingen en beperkingen krijgen opgedrongen, omdat “de aarde prioriteit heeft” en hun behoeften van ondergeschikt belang zijn. Het argument van de milieubeschermers is koren op de molen van protectionisten van allerlei pluimage, die huiveren voor de concurrentie van opkomende economieën.”

Mijn arkje ligt klaar, met plaats voor een os en een ezel, niet om te ontsnappen aan de zondvloed, maar aan de inquisitie van de klimaatkerk.

Volgens het Statistical Review of World Energy zorgen de fossiele brandstoffen voor 87% van de wereldwijde energievoorziening. Wind en zon voor amper één procent, en dan nog als de weergoden het willen, en daar helpt een schietgebedje van de pilarenbijters in de klimaatkerk niet bij. Het is aanvullend, niet vervangend. Dit neemt niet weg dat we er moeten blijven in investeren. Om alleen al alle steenkoolcentrales in de wereld te vervangen zegt Frank Clemente, directeur van het Environmental Policy Center aan de Pennsylvania State University, heb je 5.000 Hooverdammen nodig, meer dan 5 miljoen windturbines (genoeg om anderhalf miljoen kilometer vol te leggen, of tweemaal de afstand van hier tot aan de maan) en meer dan 2.000 kernreactoren. De Chinezen hebben het begrepen en ondertussen al wijselijk 25 nucleaire centrales besteld.

Over het besluit van het Parijse concilie dat wetenschappers in de toekomst de normen zullen bepalen om het vluchtgedrag van politici te verdoezelen, citeer ik eventjes de wijze woorden van Henry Hazlitt in “Economics in One Lesson”: “Terwijl een bepaalde vorm van publiek beleid ten goede komt van iedereen, is er een andere vorm die slechts ten goede komt aan één groep, ten koste van alle anderen. Deze begunstigde groep, die een rechtstreeks belang heeft bij het behoud van dit soort beleid, zal voor dit beleid blijven pleiten met voor de hand liggende argumenten en op een volhardende wijze. Deze groep zal de grootste geesten aanwerven opdat ze zich voltijds zouden wijden aan de verdediging van hun zaak. En deze groep zal er uiteindelijk in slagen de publieke opinie ervan te overtuigen dat haar oordeel het juiste is, of zal de zaken zo verwarrend maken dat het praktisch onmogelijk zal worden voor eender wie om over dat onderwerp een duidelijke mening te hebben.” Een wijs man, die Hazlitt. Mijn arkje ligt klaar, met plaats voor een os en een ezel, niet om te ontsnappen aan de zondvloed, maar aan de inquisitie van de klimaatkerk.

Partner Content