In de prehistorie moet er een gigantische reuzeninktvis actief geweest zijn.
Tussen 250 en 200 miljoen jaar geleden (de geologische periode bekend als het trias) moet de zee een weelde aan wat wij monsters zouden noemen, gehuisvest hebben. Reptielen met de afmetingen van een stevige schoolbus – de toenmalige equivalenten van onder meer de reuzeninktvisetende potvissen van vandaag – moeten heel talrijk geweest zijn.
Maar het kan blijkbaar nog spectaculairder. Volgens The Geological Society of America hebben paleontologen een nieuwe verklaring gevonden voor een bizarre rangschikking van zeefossielen op een vindplaats in de Amerikaanse staat Nevada. Daar zijn beenderen van grote zeereptielen op een vreemde manier samengekomen. Aanvankelijk werd gedacht dat de dieren samen gestorven moesten zijn, in ondiep water, tijdens een stranding of een giftige algenbloei.
Er waren echter een aantal elementen die niet strookten met deze veronderstelling, zoals het feit dat de beenderen niet op hetzelfde ogenblik konden zijn afgezet. Nu is er een nieuwe hypothese: de site zou de rustplaats geweest zijn van een gigantische inktvis die er zijn prooien kwam verorberen. Tussen die prooien zaten dus monsters met een lengte van meer dan 15 meter, wat inzicht kan geven in hoe deze koning onder de giganten er zelf moet hebben uitgezien.
Het is bekend dat inktvissen vandaag hun prooi naar een vaste pleisterplaats kunnen slepen, waar ze hem verder verorberen. Nader onderzoek van de beenderen wees ook uit dat nogal wat nekwervels ‘gebroken’ leken, wat op de kracht van het dier in kwestie zou kunnen wijzen.
Omdat inktvissen bijna geen harde delen hebben, is de kans er een fossiel van te vinden zo goed als nul. Maar dat mag onze verbeelding niet in de weg staan. (DD)
