De angst voor de wolf

Belgische jagers schoten in december twee beschermde wolven dood in Polen.

In Knack van 8 februari berichtten we al over een incident in een bosgebied in het noordwesten van Polen. Twee Belgische jagers schoten er op 10 december 2011 twee wolven dood. Wolven zijn bijna overal in Europa beschermd.

De twee werden opgepakt na klachten van verbolgen boswachters. Ze werden ondervraagd door de politie, en mochten pas beschikken nadat ze 2000 euro borg hadden betaald. Het onderzoek loopt nog. Lokale natuurbeschermers hopen dat het grondig en zonder inmenging zal kunnen gebeuren.

Binnenkort zullen de twee zich moeten verantwoorden voor de gerechtelijke instanties van het stadje Choszczno. De straffen kunnen oplopen tot vijf jaar cel en een boete van 50.000 euro per wolf.

De naam van een van de twee was al bekend: Olivier Delporte, de in het Brusselse residerende vicepresident voor Europa van een Amerikaanse fabrikant van medisch materiaal. Hij was al verschillende keren eerder in dezelfde Poolse regio, waar vooral op herten en everzwijnen gejaagd wordt. Hij wordt beschouwd als de ‘leider’ van de groep jagers die er die dag ging schieten. Delporte reageerde nooit op onze herhaalde vragen om uitleg.

Ondertussen is ook de naam van de tweede jager bekend: Axel Denie, een handelaar in luxetweedehandswagens uit de regio Oostende, die op zijn Facebookpagina trots met een dikke sigaar poseert, en ‘la chasse’ als voornaamste interesse naar voren schuift.

Denie reageerde stroef op telefonische vragen naar wat er gebeurde, en naar zijn ervaringen als jager. Hij wilde niet zeggen hoe lang hij al jager is, hoe dikwijls hij al in Polen was, hoe groot zijn kennis van wolven is, wie zijn advocaat is. Hij wilde enkel kwijt dat hij niet trots is op wat er gebeurde, en dat het te wijten was aan ‘de omstandigheden’. ‘Als gij daar had gestaan, had gij die vergissing ook gemaakt’, stelde hij bot.

De vergissing waarnaar hij refereert is de kwestie dat de mannen beweren dat ze dachten dat de dieren wasbeerhonden waren, en geen wolven. Vreemd, want een wasbeer is de helft kleiner dan een wolf, en het is echt wel moeilijk de twee soorten te verwarren als je een beetje verstand van de natuur hebt. In jagerskringen is het in principe ook de gewoonte niet te schieten als je niet 100 procent zeker bent van wat je gaat raken.

Voor de kleine wolvenpopulatie van de regio is het gebeuren een ramp, want de geschoten dieren waren waarschijnlijk een koppel uit een kleine roedel met drie jongen, en over het lot van die beestjes is nog niets bekend. Lokale wolvenexperts vrezen dat de kleinsten de slachting van hun ouders niet overleefden. De regio is pas sinds kort opnieuw gekoloniseerd door wolven, die er decennialang genadeloos verdelgd werden.

In ons land is de laatste wolf op het einde van de 19de eeuw geschoten. De hoop groeit dat hij zich binnenkort weer bij ons komt vestigen. In de Ardennen is er zeker plaats voor, maar ook in, bijvoorbeeld, het Nationaal Park Hoge Kempen in Limburg. Er zal dan wel grondig moeten worden toegezien op het welzijn van de dieren, om te vermijden dat ze ten prooi vallen aan onverlaten als Delporte en Denie. De laatste ging er tijdens ons moeizame gesprek overigens prat op dat hij ‘veel respect’ heeft voor dieren. Het is altijd wat vreemd mensen die bewust dieren doden het woord ‘respect’ in de mond te horen nemen.

Denie is er als de dood voor dat zijn jachtvergunning in België zou worden ingetrokken na een veroordeling. ‘Als ge een verkeersongeval veroorzaakt waar ge niets aan kon doen, moet ge toch ook uw wagen niet laten staan’, opperde hij. Dat hangt natuurlijk van de ernst van het ongeval af – er worden regelmatig rijbewijzen ingetrokken. De vraag is of een overtreding in het buitenland kan leiden tot het intrekken van een jachtvergunning in België. De meningen daarover zijn verdeeld. De jagers zeggen van niet, maar Jan Rodts van Vogelbescherming Vlaanderen, die heel regelmatig juridische procedures inspant tegen jagers en andere mensen die de wetten op de bescherming van dieren overtreden, meent dat het mogelijk is dat een arrondissementscommissaris beslist een jachtvergunning in te trekken na aantoonbaar wangedrag in het veld – en dat zou niet beperkt zijn tot het binnenland.

Letterlijk staat er in het betreffende wetsartikel dat een vergunning geweigerd kan worden ‘aan degenen wier slecht gedrag, geestestoestand of vorig gedrag laat veronderstellen dat zij een slecht gebruik van hun wapens maakten’. Rodts heeft al verschillende malen met succes van dat artikel gebruik gemaakt om jachtvergunningen te laten intrekken.

Dirk Draulans