Patrick Duynslaegher: ‘Ik behoor tot de generatie waarvoor de VS nog het beloofde land was’

Patrick Duynslaegher is artistiek directeur van het Filmfestival van Gent. Dat loopt nog tot 20 oktober. Maar hoe is Duynslaegher als mens? Om deze twintig vragen te beantwoorden, had hij 20 minuten en 37 seconden nodig.

Welk nieuws heeft u recent bang of boos gemaakt?

Het scenario van een kernoorlog is niet langer sciencefiction. Met dank aan Donald Trump.

Hebt u een concreet idee of voorstel om de wereld te verbeteren?

We zullen toch tot een herverdeling moeten komen over de hele wereld. Anders komen er alleen maar vluchtelingen bij. Kun je het mensen die niets hebben verwijten dat ze iets proberen af te pakken van mensen die alles hebben?

Wat is uw grootste prestatie?

Ik heb van mijn passie mijn beroep kunnen maken. En ik heb onderweg ook een aantal mensen kunnen inspireren en stimuleren om verder te gaan met film.

Wat is uw grootste mislukking?

Zoals Frank Sinatra in My Way zingt: ‘Regrets, I’ve had a few. But then again, too few to mention.’ Er is veel mislukt, maar het was altijd wel de moeite waard.

Hebt u al eens overwogen te emigreren? Wanneer? Waarnaartoe?

Ik behoor tot de generatie waarvoor de Verenigde Staten nog het beloofde land was. Voor mij was dat dan in de eerste plaats San Francisco. Maar ik heb nooit stappen ondernomen om te verhuizen.

Aan welk voorwerp bent u het meest gehecht?

Een overzichtswerk van Bertrand Tavernier over de Amerikaanse film. Ik gebruik dat nog altijd vaak, en ontdek er nog steeds regisseurs in.

Doet u iets bijzonders voor het milieu?

Nee. Ik ben iets te oud om die reflex te hebben. Maar gelukkig word ik omringd door jonge mensen die allemaal heel milieubewust zijn.

Wat is het ergste wat u over uzelf op sociale media hebt gelezen?

Ik kan me niets ergs herinneren. Misschien valt er over mij ook wel niets ergs te zeggen? (lacht)

Praat u weleens tegen uw huisdier?

Ik heb er geen.

Hebt u ooit iets gedaan dat uw kinderen niet zouden mogen doen?

Ik heb ook geen kinderen. Als ik er had, zou ik er heel veel tegen praten. En van mijn huisdieren zou ik pas niet willen dat ze dingen doen die ik ooit heb gedaan. (lacht)

Welk kunstwerk – boek, film, muziek, schilderij… – heeft u het meest geraakt of gevormd?

U verwacht waarschijnlijk een film, maar ik kies toch voor de schilderijen van Mark Rothko. In die trillende kleurenvelden op hele grote doeken kan ik helemaal verdrinken. Zeker als je in een museumzaal staat waar een hele reeks hangt, heb ik bijna een religieuze ervaring.

Over welk onderwerp zou u meer willen weten?

Economie, ik weet daar helemaal niets van.

Wat is de schuld van de media?

De media, en ook de sociale media zijn prachtige instrumenten. Ik ben blij met zo veel mogelijkheden. Maar in de praktijk zorgen ze meestal toch vooral voor polarisering en vervlakking.

Hoeveel geld geeft u jaarlijks aan goede doelen?

Mocht ik geld geven aan goede doelen, zou ik het hier niet vertellen.

Wat vindt u het moeilijkste aan de liefde?

Niks. Het ontbreken van liefde, dat is pas moeilijk.

Vindt u seks overschat?

Het wordt overschat door degene die het doet, en onderschat door degene die het niet doen.

Hoelang is het geleden dat u uw ouders hebt gezien?

Ze zijn beiden al een hele lange tijd overleden.

Doet u iets bijzonders voor uw gezondheid?

Ik heb een levensbedreigende ziekte, en daarvoor moet ik veel pillen slikken en regelmatig op controle. Maar zo kan ik ermee leven.

Zou u op de vlucht slaan als het oorlog wordt?

Het heeft geen zin te vluchten voor een kernbom.

Wat hebt u geleerd in het leven?

De zin van het leven is het leven zelf. Er is niets naast, niets onder en al helemaal niets boven.