Jan Nolf

Parket zet Pieter De Crem in zijn hemd: geen oorlog voor 233,86 euro

Jan Nolf Erevrederechter en justitiewatcher

Het parket in Brussel fluit minister van Defensie Pieter De Crem op een genante en niet mis te verstane manier terug. Er komt geen oorlog om 233,86 euro. Het parket vorderde de vrijspraak in een zaak die De Crem liet aanspannen tegen vredesactivisten. Het artikel op Knack.be, dat eerder deze week de zaak in de bekendheid bracht, werd in de pleidooien geciteerd en opgenomen in de overtuigingsstukken.

Magistraten zijn geen tinnen soldaatjes. Ze staan niet in het gelid van de minister van Defensie. Pieter De Crem kreeg een klinkende klap om de oren en die kwam deze keer niet van Kris Peeters over de loonlastenverlaging. De kaakslag die het Brussels parket aan de minister van Oorlog uitdeelde was ongezien: “nee, we doen niet met u mee”.

De zitting van de overbelaste 60ste correctionele kamer van de Brusselse rechtbank startte stipt en zou een film waard geweest zijn. Tussen de dagelijkse dosis van verdachte diefjes, overvallers, drugdealers en partnergeweld door, moest The Case behandeld raken: minister van Oorlog Pieter De Crem versus vzw Vredesactie. Een vreemde stoelendans van verdachten, met stijgende verbazing gadegeslagen door o.a. Eva Brems, Mieke Vogels, Bruno Tuybens en Jan Roegiers.

Want omwille van de klacht van Pieter De Crem dienden een aantal échte criminele dossiers uitgesteld “wegens overbelasting van de rol“. Hopelijk komen die de volgende keer niet vrij door “overschrijding van de redelijke termijn”.

The Case of De Crem

Zoals eerder deze week op Knack.be te lezen was, vordert minister De Crem via de duurst mogelijke gerechtelijke weg een schadevergoeding à 233,860 euro voor de rode kleutervingerverf die vijf jaar geleden op de muren van zijn hoofdkwartier aangebracht werd door vredesmanifestanten.

Defensie had een jaartje nodig om dat bedrag uit te cijferen, tot 3 cijfers na de komma, inclusief 0,600 euro voor onderhoud van de Renault Master die de hogedrukreiniger à 10,3 liter per minuut moest aanvoeren en ook twee militairen erbij. Terwijl twee sponsen volstonden in de afwikkeling van het – inderdaad indrukwekkend – theaterscenario door de actievoerders voorzien.

De behandeling van The Case lukte eerst maar niet want de advocaat van Defensie – in het defensief – moest blijkbaar overleg plegen of de zaak niet eerder uitgesteld moest worden. Kort daarna volgde een nieuwe lange onderbreking van de zitting: na de wel heel merkwaardige vordering van het Openbaar Ministerie.

Immers vordert de vervolgende parketmagistraat ter zitting normaliter de veroordeling van de onverlaat die door datzelfde parket dagvaard werd. Niet deze keer.

Coup de théâtre…

De akoestiek is ook in die zwaar beveiligde ondergrondse zittingszaal van de 60ste correctionele kamer abominabel. De voorzitter hoort amper de advocaten pleiten en vraagt de deuren achter die van de eigenlijke zittingszaal te sluiten: die deuren waarop – voor een Nederlandstalige kamer – het bordje hangt: “prière de fermer la porte svp merci”. Dàt zal wel geen procedurefout opleveren.

Toen de procureur zijn requisitoir beëindigd had, werden echter heel wat blikken uitgewisseld in de zaal: “hebben we dat goed gehoord ?“. Vandaar dat de voorzitter (een vroegere persmagistraat van het parket) attent de rol op zich nam van vertaler: de procureur had wel degelijk de vrijspraak – jawel de vrijspraak – van de vzw Vredesactie gevraagd.

Coup de théâtre dus. Exit voor een nieuw telefonisch overleg de advocaat van de minister van Oorlog die onverwacht in het defensief gedwongen wordt. Advocaat zijn, het is toch een stiel.

Toen een ongeduldige voorzitter om een vrijwilliger vroeg om de advocaat van de minister uit te wandelgangen (waar gsm-bereik is) terug te zoeken, werd uw #justitiewatcher de facto haar gezant. En dus startten de pleidooien dan toch. Het werd een lange avondzitting.

Avondpleidooien

Voor de verdediging is zo’n vraag van de procureur tot vrijspraak uiteraard extreem ongebruikelijk. Hetzelfde parket dat volgens het gevleugeld gezegde “één en ondeelbaar” is, had immers datzelfde argument al bij de behandeling voor de raadkamer kunnen aanvaarden. Toen woog de klacht van De Crem blijkbaar wel als voldoende voor vervolging. Maar ook het Openbaar Ministerie kent het verschijnsel van voortschrijdend inzicht. Trop is teveel.

Ook als het Openbaar Ministerie plots je medestander wordt, kan een advocaat nooit voorzichtig genoeg zijn. Meester Johan Verstraeten haalde dan toch zijn vier argumenten uit de kast.

Vooreerst is het recht op geweldloos protest een meer essentiële waarde dan die van enkele minuten lang verkleurde muren. Zelfs die van Defensie.

Dat argument zag minister De Crem aankomen: op de parlementaire vraag van David Geerts (sp.a) van woensdag jl. antwoordde hij “overigens vertoonde het gebouw nog een lange tijd een rode schijn“. Wat tegengesproken werd in het strafdossier door het in tempore non suspectu bijgeroepen politielabo.

Een tweede argument is pijnlijker voor de minister: de klacht staat haaks op het beginsel van behoorlijk bestuur, dat verspilling verbiedt. Om het in het latijn van een kandidaat-minister van Justitie te stellen: “de minimis non curat praetor”. Wat destijds door professor & CD&V-senator Storme in zijn afscheidscollege vertaald werd als: “hier functioneert een overheidsdienst, waarvan de gebruikers verplicht zijn op een zuinige wijze gebruik te maken“. Dit proces is inderdaad een gigantische verspilling van belastinggeld.

Advocaat Verstraeten citeerde in zijn pleidooi de opinie in Knack.be van maandag: “Het kanon van Defensie schiet op een mug” en voegde de opinie als ‘overtuigingsstuk’ bij het dossier.

Het derde argument van de advocaat van de verdediging was ook het argument van de procureur. Wie een vereniging dagvaardt moet bewijzen dat dit de beslissing van de top was. Anders kan je iedereen vervolgen die om ethische redenen achter een actie staat. De boekhouding van de vereniging werd nageplozen maar daar werd geen post voor verf teruggevonden. Die werd blijkbaar bekostigd door enthousiastelingen die niet vervolgd werden.

Wil de minister 233,86 euro schadevergoeding of wil hij integendeel kost wat kost de vredesbeweging treffen? “Intellectuele eerlijkheid duurt het langst” waarschuwde meester Verstraeten.

Het vierde argument betwistte de tenlastelegging technisch. Waarmee kleuters zich niet blijvend bevuilen kan ook het ministerie van Defensie niet schaden. De potjes kleutervingerverf – die de politie weigerde in beslag te nemen – werden nu door de verdediging zelf naar voor gebracht. Een hilarisch moment.

Het proces tegen deze organisatie van vredesactivisten is dus voor de klagende minister roemloos verzand. Maar justitie behield deze keer haar eer, in afwachting van een pientere uitspraak op 13 maart.

Pieter De Crem liet één kans liggen: een burgerlijke partijstelling voor geleden politieke schade. Want na die boemerang is dat leed aanzienlijk, daar zijn we het er over eens.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content