Papa is in Irak

Dan maar een papieren papa, dachten ze bij de thuiszorg van de Nationale garde in de staat Maine. Tweehonderd gezinnen kregen al een levensgrote foto van de afwezige vader, die bij de National Guard in Irak zit.
Dat het helpt om de stress bij de kids te bestrijden, zegt een verantwoordelijke mevrouw van de American Forces in Irak.
Natuurlijk zijn het foto’s van papa’s in uniform. Want het is het beeld van de soldaat, de held, dat kinderen letterlijk en figuurlijk met zich mee moeten dragen. Niet zozeerd de papa die verhaaltjes voorleest , die baseball met je speelt, ribbetjes op de barbecue legt, of je nog eens lekker komt onderstoppen voor hij zelf onder zeil gaat.

Voel je je minder eenzaam met zo’n bordkartonnen vader in huis? Ga je werkelijk geloven dat hij een held is, als je hem elke dag ziet in uniform? Ben je dan minder bang als de televisie weer beelden spuit van bomaanslagen in Bagdad of Najraf? Vermindert de angst dat hij gewond of helemaal niet naar huis komt?
De soldaten-vaders van karton zijn nog maar eens een nieuw propagandamiddel in de gigantische “Support our troops” campagne, die sinds het begin van de Irak-oorlog in Amerika wordt gevoerd. Ze zullen zich vermenigvuldigen zoals de stickers en de yellow ribbons. Ze zullen verbleken met de maanden. En misschien of hopelijk worden ze in de meeste gezinnen toch op een dag opgestookt in een vreugdevuur als papa, de held, echt naar huis komt. Aan het eind van zijn “tour of duty”. Want de meesten van die vaders doen alleen hun plicht. En zijn ziek van heimwee naar hun kids.