“One day we shall kill all the Jews”

Er zijn zo van die momenten dat men elke westerse journalist en ‘Midden-Oostenexpert’ een kosteloos abonnement zou willen bezorgen op het Middle East Media Research Institute oftewel MEMRI (www.memri.org).

Ze zouden dan kunnen leren dat het antisemitisme uit alle poriën van de islamitische wereld druipt, en dat – tegen al hun politiek correcte waanideeën in – de oorzaak daarvan niet de eenzijdige mainstream anti-Israëlische mediapropaganda van de laatste decennia is.

Het conflict tussen Israël en de islamitische wereld heeft het latent aanwezige antisemitisme slechts opnieuw zichtbaar gemaakt. Bij moslims, maar ook bij islamofiel links. Elke rechtgeaarde, niet door olielanden of door cultureel marxistische instellingen gesponsorde arabist of historicus, moet erkennen dat antisemitisme ook een heel sterke theologische basis heeft in de islam. Om die reden zitten bij heel wat moslims een of meerdere antisemitische gevoelens cultureel ingebakken.

Het Midden-Oostenconflict is dus geenszins, zoals de Amerikaanse ambassadeur Howard
Gutman beweerde, de oorzaak van islamitische Jodenhaat en moslimgeweld tegen Joden. Hoe komt het immers toch dat men in Europa nooit eens hoort van Joodse jongeren die – door ‘spanningen’ in het Midden-Oosten – moslims of Arabieren bedreigen of in elkaar slaan, maar gebeurt dat wel andersom? (Malmö in Zweden is een triest voorbeeld). Omdat de islam(itische cultuur) doordrongen is van het (latente) antisemitisme, en het Midden-Oostenconflict slechts als vuur voor deze lont wordt gebruikt.

De conclusie van de socioloog Mark Elchardus, die een onderzoek deed waaruit bleek dat de helft van de Brusselse moslimjongeren antisemitisch is, is dan ook even helder als vanzelfsprekend: “Het antisemitisme bij die moslimleerlingen is theologisch geïnspireerd en er is een rechtstreeks verband tussen moslim-zijn en antisemitische gevoelens koesteren”. Elchardus heeft het latent aanwezige antisemitisme middels een duidelijke vragenlijst zichtbaar gemaakt. Vervolgens heeft de marxistische socioloog Jan Hertogen alle moeite van de wereld gedaan om middels allerhande sofismen en wat sociologengewauwel (dixit Benno Barnard) Elchardus’ onderzoek te diskwalificeren. Hertogen noemde Elchardus nog net geen Mossad-spion, en schreef zelfs: “In feite zou tegen Elchardus een aanklacht tegen (sic) racisme kunnen worden ingediend”. Daarmee legde hij de basis voor een aanklacht van een moslimvereniging tegen Elchardus.

Conclusie één: de juridische jihad (om islamcritici de mond te snoeren) wordt voltrokken met behulp van het Monsterverbond tussen Groen (de islam) en Rood (Links). Datzelfde Monsterverbond bezet wel eens Europese straten om Joden aan het gas te wensen of om de nazistische slogan ‘Kauft nicht bei Juden’, verpakt in een postmodern ‘Boycot Israël’-jasje, in de praktijk te brengen.
Conclusie twee: islamofiele ‘antizionisten’ met een diploma zijn het gevaarlijkst, want zij zijn zeer bekwaam in het als antizionisme verpakken van hun antisemitische sentimenten.
De Franse filosoof Vladimir Jankélévitch schreef in 1986 al: “Het antizionisme is voor heel wat mensen een buitenkans, want het geeft hen toestemming en zelfs het recht en de plicht om in naam van de democratie antisemitisch te zijn. Antizionisme is gerechtvaardigd antisemitisme dat eindelijk binnen ieders bereik ligt. Het is een vrijbrief om democratisch antisemitisch te zijn.”

Wat het Midden-Oosten betreft hebben we echter geen moedige socioloog zoals Elchardus nodig om een en ander helder aan het licht te brengen. De laatste vrijdag van november hield de Moslimbroederschap een demonstratie met een centrale leuze die niets aan de verbeelding overlaat: “One day we’ll kill all Jews”. Hallo, Jan Hertogen, bent u daar? Niet ‘alle Israëliërs’. Niet ‘alle zionisten’. En ook niet ‘alle bezetters’ of ‘alle kolonisten’. Maar ‘alle Joden’. De demonstratie vond plaats bij een van de belangrijkste moskeeën van Caïro. Ahmed al-Tayeb, een spiritueel leider, gaf een antisemitische speech waarin hij onder andere stelde dat “Joden overal ter wereld islamitische en Egyptische eenheid proberen te voorkomen”. Er werd opgeroepen om “jihad te voeren om heel Palestina [dus inclusief Israël] te bevrijden”. Tussendoor werd de leuze “One day we shall kill all the Jews” een aantal keer herhaald, kwestie van de essentie zeker niet verloren te laten gaan: de wereld moet Judenrein worden gemaakt.

Passeerden ook nog de revue: “Tel Aviv, Tel Aviv, judgment day has come” en “Faith in Allah is the basis for everything”. Waarlijk geruststellend allemaal. Een Egyptische leraar, Ala al-Din, vertelde aan een journalist van Ynetnews dat “alle Egyptische moslims jihad willen voeren voor Palestina”. Deze man deed ook de essentie van de clash tussen het Westen en de islamitische wereld uit de doeken: “Waarom verliest de VS in Afghanistan? Omdat de andere kant bereid is om te sterven, ja, zelfs wil sterven. Wij hebben een andere mentaliteit dan de Amerikanen en de Joden.” Ook bij Hamas, de Palestijnse tak van de Moslimbroederschap, vindt men dezelfde kerngedachte terug: “We desire death like you desire life”, zegt Hamasleider Fathi Hammad. Oftewel: de islam in een notendop.

Als moslim vereenzelvigt deze Egyptische man zich dus niet alleen met de Taliban, maar ook met diens doodscultus. Deze Egyptenaar staat niet alleen met zulke gedachten: de Moslimbroederschap en de salafisten zullen bij de verkiezingen tezamen allicht rond de 70 procent halen – in de rurale gebieden zullen de salafisten misschien nog aan invloed winnen ten nadele van de Moslimbroeders. Het ziet er dus naar uit dat een meerderheid van de Egyptenaren stemt voor groeperingen die in feite alle Joden ter wereld dood willen.

Een dergelijk gegeven mag in feite niet verbazen, daar een recent grootschalig onderzoek (Pew Research Center) uitwees dat 84 procent (!) van de Egyptenaren vindt dat afvalligen mogen worden gedood. En al die ‘jonge Facebook-Egyptenaren’ die het wél goed menen? Die maken een absolute minderheid uit en trekken – zoals dat gaat wanneer er een fascistoïde systeem zoals de islam in het spel is – aan het kortste eind. Egypte is, zoals veel islamcritici lang van tevoren hadden voorspeld, op weg om een gevaarlijk islamofascistisch land te worden. Kustaw Bessems, een Nederlands journalist, concludeert na een pakkend verhaal over de gevangengenomen en in hongerstaking zijnde Maikel Nabil, een Egyptenaar die zichzelf “liberaal, seculier, kapitalist, feminist, pro-westers, materialist, realist, ‘pro-globalist’, pacifist, én pro-Israël” noemt: “Het nieuwe Egypte faalt”.

In verband met de vrouw die recent zwaar werd mishandeld door Egyptische militairen, schreef Arthur Van Amerongen treffend: “Fijn, die Egyptische Lente: of de weerzinwekkende zwijnen van het leger of de weerzinwekkende zwijnen van de Moslimbroederschap”. Inderdaad: waar de islam preponderant is, bestaat in essentie slechts de keuze tussen de pest en de cholera. Erg typerend was het dat een van de Egyptische soldaten (van Allah) het wel belangrijk vond dat de uitgetelde vrouw ‘bedekt’ bleef, en de tijd nam om haar onthulde bh met een kledingstuk te bedekken. Het leger bood na een wereldwijde golf van verontwaardiging zogenaamd zijn excuses aan, maar tegelijkertijd zegt een Egyptische kolonel over de mishandelde vrouw: “Wat had ze dan verwacht?” Die verontschuldigingen zijn, zoals zo vaak in het Midden-Oosten, niet meer dan een façade om het Westen te paaien. En wat te denken van al die vrouwen die op het Tahrirplein slachtoffer werden van een groepsverkrachting, waaronder CBS-journaliste Lara Logan? Tijdens de verkrachting, te midden van de feestelijkheden, werd ze uitgescholden met ‘Jood! Jood!’, in het Midden-Oosten een standaard scheldwoord.

In het licht van deze feiten is het niet te geloven dat in Vlaanderen ‘experts’ worden opgevoerd die op geruststellende toon beweren dat de Moslimbroederschap een soort CD&V van het Midden-Oosten is, of dat alleszins aan het worden is (Prof. Rik Coolsaet in Ter Zake, enkele maanden geleden, allicht misleid door ’taqiyya’). Of dat een gerespecteerd journalist tijdens de eerste maanden van wat hij noemde “de grootste democratiseringsgolf sinds de val van de Berlijnse Muur” (die moet zich nu wel flink belachelijk voelen), op treiterige toon schrijft: “Waar zitten ze [de islamcritici]?” (Tom Naegels in De Standaard op 1/1/2011). Nu, als ombudsman van De Standaard!, antwoordt hij me “Fuck off!” wanneer ik hem confronteer met het slechte nieuws. “Gaat u maar rustig slapen,” wil menig hedonistische westerling koste wat het kost kunnen blijven zeggen.

Ayatollah Khamenei, de Hoogste Leider van Iran, heeft pas beslist dat een antisemitische film met als titel ‘The Sabbath Hunter’ op elke Iraanse universiteit moet worden vertoond. De film is gebaseerd op de Protocollen van de Wijzen van Zion, en
werd gelijktijdig uitgebracht met een antisemitisch boek getiteld ‘How Israel should be destroyed’. Daarin wordt niet alleen beschreven hoe Israël moet worden vernietigd, maar ook hoe alle Joden ter wereld moeten worden gedood. Er wordt geciteerd uit de Protocollen en uit de Koran, en er wordt uitgelegd dat de eeuwigdurende Jodenvervolging, inclusief de Holocaust, een straf voor hun misdaden was. Khamenei gaf opdracht voor deze antisemitisme-campagne, en het boek kreeg onmiddellijk een Iraanse ‘beste boek’-prijs.

Ik vraag mij af: kan Israël met zulke vijanden om zich heen, met welke grenzen ook, op lange termijn blijven bestaan? Dat de wereld geobsedeerd is door het tot op de komma naleven van internationale verdragen en wetteksten door Israël, terwijl de oceaan van islamitische achterlijkheid en barbarij rondom dat petieterige vrije landje alleen maar toeneemt, maakt me zeer pessimistisch.

Sam van Rooy De auteur is voormalig medewerker van de PVV van Geert Wilders en publicist.