De Thaise politie in Bangkok heeft een speciale afdeling om vrouwen te helpen bevallen die vast zitten in de monsterfiles in de stad.
Op een ochtend in juli zat de 19-jarige Sotika Cheunoi vast in de file, en ze begon zich zorgen te maken. Rondom haar zaten duizenden andere tieners vast in het verkeer op weg naar school. Maar Sotika was niet op weg naar school. Ze was negen maanden zwanger en wilde snel naar het ziekenhuis. De weeën waren al een tijdje bezig, want het had even geduurd voor haar zus een taxi vond die hen van de sloppenwijk naar een ziekenhuis kon brengen.
Het werd al snel duidelijk dat ze daar niet op tijd zouden aankomen. In een wanhopige poging belde de taxichauffeur de politie om een escorte te organiseren. Maar in het potdichte verkeer van de ochtendspits in Bangkok maakte dat weinig verschil. “Ik kon het niet meer houden”, vertelt Sotika. “Ik zat op de achterbank en probeerde de baby eruit te persen.”
Redding in uniform
De redding kwam in een onverwachte gedaante. Enkele minuten na het telefoontje van de taxichauffeur kwam politieagent Mana Jokkoksung aan op zijn motor. “Mijn naam is Mana”, zei hij met rustige stem. “Ik ben een agent bij de Koninklijke Thaise Politie. Ik ben getraind in verschillende ziekenhuizen om je te begeleiden bij de geboorte, dus blijf kalm en laat me helpen.”
Thailand is niet het enige land waar geboortes aan de kant van de weg plaatsvinden. Maar Bangkok is berucht om zijn monsterfiles, waarbij het verkeer op sommige wegen vrijwel dagelijks urenlang tot stilstand komt. De stad telt meer dan dubbel zoveel voertuigen als New York, dat veel groter is. Bovendien beschikt Bangkok over een erg beperkt en verouderd wegennet. Het stadsbestuur moest daarom een innovatieve oplossing zoeken voor het probleem van steeds meer hoogzwangeren die vast komen te zitten op weg naar het ziekenhuis.
Honderdste kind
In 1993 werd daarom een speciale eenheid van de politie in het leven geroepen, met agenten die een opleiding krijgen in het Bangkok Hospitaal. Eerder dit jaar bracht de eenheid het honderdste kind ter wereld, en dat aantal is inmiddels verder gestegen tot 107. “Aanvankelijk waren de mensen terughoudend, ze vonden het vreemd”, zegt Mana. “Nu zien ze dat we dit echt kunnen.”
Mana heeft persoonlijk al 47 kinderen op de wereld gezet. “Toen ik me kandidaat stelde voor de verkeerspolitie, dacht ik dat ik het verkeer zou regelen”, vertelt hij. “De eerste keer dat ik een kind hielp op de wereld zetten, beefde ik. Ik was opgewonden en bang, voor het bloed en voor het hoofdje dat eraan kwam. Ik ben nog altijd zenuwachtig en vraag me af of ik er op tijd zal zijn, en of ik de auto zal vinden.”
Vooral armen
Rijken kunnen het zich permitteren om vroeg naar het ziekenhuis te vertrekken, maar armere mensen wachten af. De meeste families die Mana heeft geholpen, zijn arm. “Maar het probleem is dat je nooit weet wanneer de weeën beginnen”, zegt hij. “Je wil gezelschap, dus je wil iemand erbij om met je mee te gaan. Soms is het verkeer onvoorspelbaar traag, en gaat de bevalling onvoorstelbaar snel.” (IPS/MS/SD)
