Twintiger Elisabeth Lucie gidst u wekelijks door de do’s, de don’ts en de what the fucks van deze verwarrende tijden.
– Het jaar waarin je zo lang aan één stuk naar Netflix keek dat je smart-tv zelfs de moeite niet meer deed om te vragen of je nog aan het kijken was. In plaats daarvan vroeg hij of je ooit nog van plan was om een broek aan te trekken.
– Het jaar waarin je eindelijk je ugly sneakers met hoge plateauzolen durfde te dragen. Toen je ze drie jaar geleden voor een half maandloon kocht, verklaarden je vrienden je voor gek en daarom staan ze sindsdien onaangeraakt, doch opvallend veel plaats innemend (dat zijn die plateauzolen) in je kast. Maar nu heb je ze toch maar mooi stiekem een maand lang in huis gedragen, verborgen voor iedereen behalve je katten, die er, toegegeven, ook wat van opkeken. Wie is er nu de ‘blindelingse trendvolger zonder eigen stijl die nutteloze aankopen doet en daarom haar hypothecaire lening niet meer kan betalen’, hè Sanne?
– Het jaar dat bestond uit twee keer 20 na elkaar. Dat lijkt triviaal, maar de volgende keer dat we iets soortgelijks meemaken is over 1010 jaar en wie weet waar we op dat moment allemaal mee bezig zullen zijn*, misschien hebben we het dan wel te druk** om zoiets triviaals op te merken. (*De kans dat de wereld zoals we die nu kennen dan nog bestaat, is heel klein. Sorry.) (**Te druk met uitsterven zijn.)
– Het jaar van de rat. De rat in je koekenkast die je Franky doopte en waar je eerst lang over klaagde en bang voor was, maar die je toch begon te missen toen je besefte dat je net Rentokil heel veel geld had betaald om je enige knuffelcontact te laten vergiftigen. Vaarwel, Franky, het ga je goed.
– Het jaar waarin je besliste te stoppen met hypochondrie. Dat begon gewoon te veel tijd in beslag te nemen.
– Het jaar waarin na april meteen oktober kwam en niemand enig idee had waar die andere maanden dan precies naartoe waren of zich daar hardop vragen over durfde te stellen uit angst voor het antwoord.
– Het jaar dat de perfecte opportuniteit bood om eindelijk je boeken eens op kleur te sorteren. En je lp’s op muziekgenre of niveau van dansbaarheid. En om de elastiekjes en tandenstokers een vaste plaats in huis te geven en nooit zonder plakband te vallen. En je kast op te ruimen en de kelder schoon te maken en de laatste dozen van je verhuizing in 2015 uit te pakken. En yoga op te pikken en een sixpack te kweken en die op kleur gesorteerde boeken ook daadwerkelijk eens te lezen. En in de tuin te werken en je doktersbriefjes van het voorbije decennium binnen te brengen bij het ziekenfonds en planten te kopen en die voor de eerste keer ooit niet te laten doodgaan binnen vijf dagen na aankoop. Maar in plaats van al die dingen is 2020 het jaar dat je gewoon overleefd hebt, en dat is ook oké. En dat je het familierecord ‘zo veel mogelijk Twixen tegelijk in je mond steken’ van nonkel Dirk gestolen hebt, pakt niemand je nog af.
Leven in 2020: een handleiding
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
