Nabela Ben Aïssa wijst ons terecht

Toen ze bij de begrafenis van haar zusje Loubna, 9 jaar geleden, op een waardige en wijze manier probeerde de woede van de massa te bedwingen door over het verdriet van haar familie te spreken en het een plaats te geven in de heftige golven die België toen in volle Dutrouxperiode beroerden, heb ik haar een brief geschreven. Om mijn respect uit te drukken voor dat dappere meisje van 18, mét hoofddoek, dat precies zei wat toen moest gezegd worden.
Ze wou daarna dat we haar vergaten. Dat is haar perfect gelukt. In stilte en rust heeft ze rechten gestudeerd en zich een mening gevormd over de dingen van het leven en de maatschappij. Nu werkt ze als advocate.

In De Morgen van vorige zaterdag praat ze met Filip Rogiers over de meer recente gebeurtenissen, over de Stille Mars voor Joe Van Holsbeeck.
Weer valt de wijsheid op van die jonge vrouw, nu zonder hoofddoek die niet wil spreken over religie omdat dat privé is maar duidelijk wel geïnspireerd wordt door een humanistische visie. “De enige hoop op vooruitgang is en blijft de gehechtheid van de ene mens aan de andere. Als we dat humanisme niet hebben, slaan we elkaar de kop in”, zegt ze.
Ze wijst de pers terecht, waarvan velen als gieren bleven – en blijven – cirkelen rond de actoren van de gruweldaad op Joe Van Holsbeeck. Ze wijst de bevolking terecht die haar politici opjaagt als wild, omdat ze instant maatregelen wil, die olie op de golven gieten.
Ze wijst de politici terecht die zich laten opjagen en geen visie meer ontwikkelen, alleen nog pleisters op de wonden plakken.
Niet als het kwaad is geschied, moet het jeugdsanctierecht plots alles willen oplossen, dat is onmogelijk. Het begint bijvoorbeeld al op school. Met de huidige middelen is het gewoon onmogelijk om een vernieuwd beleid met meer zorg en ondersteuning te bieden. Niet met woorden moet een beleid worden gemaakt maar met middelen, met veel meer middelen. Misschien moeten we wat minder gratis weggeven aan wie al veel heeft?
En ze wijst de allochtone gemeenschap op hun verantwoordelijkheid : de plaats die je wil moet je veroveren, opeisen. Maar ze zegt er ook bij dat we gemakkelijk vergeten hoeveel mensen van haar generatie al een quantumsprong hebben gemaakt.

En ze waarschuwt voor het simplistische discours van extreem rechts. Precies daarom doet ze nu haar mond open, omdat ze heel goed heeft begrepen waarom extreem rechts zo stil blijft rond de moord op Joe Van Holsbeeck.
Extremisten ruiken angst, zegt Nabela Ben Aïssa. Wie bang is snakt naar simpele woorden, zegt ze, en die komen uit die extreem-rechtse richting.
Problemen zijn echter niet simpel, oplossingen evenmin.

Nabela Ben Aïssa, ik wou je opnieuw danken voor je wijsheid en je goed getimede naar buiten komen. Een stem als de jouwe is hard nodig om te beletten dat ons
hart en ons verstand op hol slaan.