‘N-VA doet een aanbod en de Antwerpenaar kiest zelf’

Van ons moet u de komende maanden geen hyperindividuele en partijneutrale publicaties verwachten om de Antwerpenaar te ‘lijmen’, schrijft N-VA-kopstuk Liesbeth Homans.

Stadscongres N-VA Antwerpen. Voor dag en dauw uit de veren, niet moeilijk met een biologische klok die sowieso vroeg geprogrammeerd staat en twee actieve jonge zonen die bij het minste (zon)licht hun bed snel achter zich laten.

Naar Berchem dan. Zes jaar geleden hielden we op exact dezelfde locatie ons eerste lokale N-VA-verkiezingscongres ooit. Exact is niet correct, want intussen werd de zaal stevig vertimmerd tot een knap ‘learning en meeting point’. Maar niet alleen de zaal werd grootser, ook onze partij veranderde. Ik herinner mij nog hoe gelukkig we toen met een volle zaal waren, en vol betekende zo om en bij de 70 aanwezigen. Vandaag was dat met zo’n 450 enthousiaste Antwerpenaren wel even anders…

Even terug naar de metamorfose van de congreszaal die veel parallellen vertoont met onze partijevolutie. Een verhoogde capaciteit, meer personeel, een pak professioneler, modern ogend, goed uitgerust, hedendaags,… Begrippen die ook onze groei tekenen, iets wat me soms blijft verbazen maar zeker ook trots maakt.

Nog trotser ben ik met het feit dat onze manier van werken, onze partijziel, die jaren niét veranderde. Net zoals in 2006 werd er de jongste maanden weer op teksten gezwoegd, kregen alle leden regelmatig de kans hun mening te laten horen en de teksten bij te sturen en passeerde een pak amendementen de revue, waarvan er vele werden aangenomen. Voor sommigen mag dit misschien ambachtelijk klinken, of ‘niet meer van deze tijd’ waarin alles snel moet gaan en programma’s gemaakt worden op basis van gepeil, getwitter en steekvlammen.

Ook bij de opmaak van ons stadsprogramma pasten we daarvoor en vierde realisme hoogtij. Steeds weer doken vragen zoals ‘is dat wel betaalbaar?’ en ‘hoe gaan we dat in de praktijk doen?’ op. Dat de leden de antwoorden hierop waardeerden, werd tijdens de Berchemse voormiddagsessie duidelijk. De laatste punten en komma’s werden verzet, enkele niet weerhouden amendementen schoven toch nog de tekstkolommen binnen waardoor tegen 12u de afgewerkte tekst met de zegen van de leden richting drukker kon vertrekken.

Het meest fundamentele werk van deze dag werd dus tijdens deze voormiddaguren verricht. Hier werd in groep de Antwerpse N-VA-visie uitgetekend. Een partijpolitieke visie waarmee we kleur bekennen waardoor iedere Antwerpenaar weet waaraan en waaraf. Van ons moet u dus de komende maanden geen hyperindividuele en partijneutrale (en voor sommigen zelfs partijloze wegens geen partij meer) publicaties verwachten om de Antwerpenaar te ‘lijmen’. Neen, wij doen een aanbod en de Antwerpenaar kiest zelf. A kiest dus voor de stad en niet andersom.

Intussen schoven de cameraploegen aan want de namiddagmeeting zou het antwoord gaan bieden op de vraag ‘doet ie het of doet ie het niet?’. De eerste twee uren deed hij het alvast niet, want bij de N-VA mogen ook de leden, militanten en mandatarissen het hoge woord voeren en het programma uitdragen. Enfin, de klok van 16u naderde, waardoor het hoge woord er stilaan moest uit komen.

Zoals u intussen weet werd het een ja, tot grote opluchting van de presidentiële campagnemakers, de media ook. Wij zagen die dag vooral een grote groep kritische maar eensgezinde mensen, kortom een partij, die als eerste een 14 oktober-programma aanbiedt. En als onze zogenaamde ‘president’ deze inhoud Antwerpen instuurt en ze achteraf -als de kiezer dat op 14 oktober vraagt- effectief uitvoert, dan zijn ook wij hem daar uiteraard dankbaar voor.