Zijn journalisten te beklagen?

© Belga

Meer dan tien procent van de Vlaamse beroepsjournalisten kampt in ernstige mate met burnout.

Meer dan tien procent van de Vlaamse beroepsjournalisten kampt in ernstige mate met burnout. Dat blijkt uit een onderzoek van de Arteveldehogeschool.

Onderzoekers van de Gentse Arteveldehogeschool bevroegen voor hun studie 720 beroepsjournalisten in Vlaanderen. Uit de enquête blijkt dat tien procent van de journalisten in ernstige mate met burnout kampt en dat een vijfde tot de risicogroep voor de ziekte behoort.

Behalve individuele stressgevoeligheid worden vooral verschuivingen binnen de journalistiek, zoals digitalisering, commercialisering en de stijgende concurrentie verantwoordelijk geacht voor het verhoogde stressniveau. Journalisten hebben steeds vaker het gevoel dat hun deontologische missie het onderspit moet delven.

Dit gevoel van onvermogen heeft volgens de onderzoekers een aantal concrete oorzaken: het hoge ‘copy-paste’-gehalte van de hedendaagse journalistiek, de algemene daling van de kwaliteit, de toenemende sensatiezucht en ook de zogenaamde formatcultuur, die weinig ruimte laat voor eigen inbreng omdat stukken in een vooraf vastgelegd stramien moeten passen. Journalisten worden ook geacht steeds sneller en aan meer onderwerpen tegelijkertijd te werken.

Die verhoogde werkdruk uit zich volgens de researchers op verschillende manieren: lange periodes zonder vakantie, de mentale druk om veel uren te kloppen en het omgaan met emotioneel geladen thema’s. Sommige journalisten ervaren ook een gebrek aan fair play op de werkvloer. Volgens het onderzoeksteam heeft dit te maken met de discriminatie van ouderen, jongeren en vrouwen.

Macho’s

Protest tegen deze evoluties blijft volgens de makers van de studie meestal uit omdat het groepsgevoel op redacties vaak ver te zoeken is. Journalisten moeten individueel scoren en zijn ook steeds minder zeker van hun baan. Bovendien rust er een taboe op burnout, omdat van journalisten per definitie verwacht wordt dat ze stressbestendig zijn. Ook het hoge machogehalte van het beroep speelt hierbij een rol.

De gedrevenheid van journalisten en hun liefde voor het beroep maken de preventie van burnout niet gemakkelijk. Toch dragen de onderzoekers een aantal oplossingen aan om het probleem aan te pakken. Zo zouden werkgevers en vakbonden gesensibiliseerd moeten worden en zou het personeelsbeleid meer oog moeten hebben voor taakdifferentiatie.

Daarnaast pleiten de vorsers voor een betere communicatie en meer coaching op redacties en voor het stimuleren van de betrokkenheid van medewerkers. Ook een aanspreekpunt op de werkvloer, meer redactionele onafhankelijkheid en meer ruimte voor persoonlijk initiatief kunnen volgens hen nuttig zijn. Ten slotte stellen ze voor om burnout bij journalisten als beroepsziekte te erkennen.

Freek Lauwers

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content