Vier Belgische muzikanten maakten in de lente een roadtrip door Israël en de Palestijnse gebieden. Hun verhaal is vanaf zondag twee december te volgen op Canvas, in Soundtrack.
Voor Johannes Verschaeve, frontman van The Van Jets, was het een echte eyeopener. Samen met zangeres Eva De Roovere en Dijf Sanders en Jason Dousselare van Teddiedrum reisde hij in mei door Israël, de Westelijke Jordaanoever en Gaza.
‘Het opzet was om na te gaan welke rol muziek er speelt’, vertelt Verschaeve. ‘En dan zie je dat muziek ook daar verschillende functies heeft. We zijn er op een rave-party geweest aan het meer van Galilea, waar mensen dagenlang loos gaan op beats om hun trauma’s los te laten. Muziek werkt er ook therapeutisch: we bezochten een vrouwengroep die een koor had gevormd en traditionele liederen combineerde met eigen teksten. Erg belangrijk, want iedereen is daar maar bezig over de mannen die ten oorlog trekken, maar naar de vrouwen luistert niemand.
‘Het verschil tussen Israël en de Palestijnse gebieden was groot. In Gaza en de Westelijke Jordaanover is er, behalve op enkele plaatsen in Ramallah, weinig ruimte voor cultuur. Men is er vooral bezig met overleven. In Israël heb je wel een echte muziekindustrie, in Palestina niet. En dus is er ook geen popmuziek aanwezig. Wel wat hiphop die ze van internet kennen, maar verder klampen de Palestijnen zich vast aan traditionele muziek, wat logisch is voor een volk dat zijn eigenheid dreigt te verliezen.
Van de Thora naar Jimmy Hendrickx
‘In Ateret, een Joodse nederzetting op de Westelijke Jordaanoever, werd het echt surreëel. Daar bezochten we een wat naïeve Nederlander die op zijn achttiende het licht had gezien in de Thora. Hij heeft daar een muziekschool opgericht. Het ene uur volgen die kinderen daar Thora-studie, het volgende spelen ze er Jimmy Hendrickx. Bizar. Ik vind de bezetting van de Westoever echt een misdaad en ik voelde me schuldig dat ik daar in die nederzetting was. Die kinderen konden daar natuurlijk niets aan doen, en ik begrijp ook wel dat die mensen handelen vanuit een diep geloof. Maar met die tweestrijdige gevoelens kon ik echt niet omgaan. Daarom ben ik in ‘superstarmodus’ geschakeld, en beginnen te entertainen. Gewoon om mezelf een houding te geven, want ik wist echt niet wat ik anders moest.
‘Na deze reis kan ik wel meer begrip opbrengen voor beide kanten. Politiek steun ik de Palestijnen, maar menselijk lijdt iedereen onder de situatie. Dat conflict is zo systematisch geworden, dat zelfs mensen die zouden wíllen communiceren met de andere kant, dat niet meer kunnen. Er staat een muur tussen.’ (TVE)
