Martine Franck: Een ster is gedoofd

Martine Franck, één van de sterfiguren van het internationale fotoagentschap MAGNUM heeft haar camera voor altijd neergelegd.

De in België geboren Martine Franck (1938) groeide op in de Verenigde Staten en Engeland maar studeerde kunstgeschiedenis aan de universiteit van Madris en de Ecole du Louvre in Parijs. Dat bleef haar thuishaven waar zij ging werken voor Time-Life en er in 1966 Henri Cartier-Bresson leerde kennen waarmee zij in 1970 huwde. Aanvankelijk legde zij zich toe op modefotografie in opdracht van de New York Times en later voor Vogue.

Haar belangstelling als vrije fotografe ging vooral uit naar reportages waarin de mensen centraal stonden en waarvan zij haar handelsmerk maakte. Een voobeeld in dat opzicht was een reportage in een bejaardentehuis in Ivry-sur-Seine met het beroemde beeld van een oude vrouw aan een tafel die de fotografe bekijkt door haar hand die ze als een lens voor haar oog houdt. In al haar foto’s blijkt haar zin voor waarneming en compositie. Het gaat altijd over mensen die in hun context worden geplaatst zodat er een situatiebeeld ontstaat dat verder gaat dan een louter portret. Vaak is daarbij een zachte humor niet ver weg en spelen vrouwen daarbij een specifieke rol. Alles bij elkaar gaat het vrijwel altijd om humanitaire documenten. Dat was heel duidelijk bij een project dat zij realiseerde voor het Franse Ministerie voor de Vrouwenrechten (1983) en ook haar deelname aan een opdracht voor The International Federation of Little Brothers of the Poor. Ze reisde naar Nepal en Tibet waar zij de opleiding van de Tibetaanse Tulkus monniken volgde.

Nadat zij al in 1964 de officiële fotograaf van het Théatre du Soleil onder Ariane Mnouchkine was geworden, trok zij de aandacht van de regisseur Robert Wilson die haar engageerde om de toneelfoto’s van zijn productie van de fabels van La Fontaine in de Comédie Française te realiseren.

Na het overlijden van haat echtgenoot in 2004 hield zij zich intensief bezig met de Cartier-Bresson stichting die zij in het leven had geroepen om zijn archief en de tentoonstellingen van zijn oeuvre te bewaken.

Met Martine Franck verliest de internationale fotografiegeschiedenis één van haar sterke en heel persoonlijke pijlers en het agentschap MAGNUM een gewaardeerd lid van deze exclusieve club.

Ludo Bekkers