Vrouwen mogen dan op heel wat gebieden in de samenleving aan een opmars bezig zijn, niet zo in de misdaad. ‘Op dat vlak is er geen sprake van een inhaalbeweging’, zegt strafpleiter Jef Vermassen.
Plegen vrouwen ook minder levensdelicten?
Vermassen: Inderdaad. Wereldwijd wordt één op de tien levensdelicten door een vrouw gepleegd. Maar in Vlaanderen en Brussel zijn vrouwen op dat gebied een beetje actiever (lacht): de voorbije zeventien jaar waren ze bij ons goed voor 15 procent van de levensdelicten. Al blijft dat natuurlijk een kleine minderheid. Doden is duidelijk een mannenaangelegenheid, en dat komt doordat mannen doorgaans agressiever zijn en ook een grotere fysieke kracht hebben. Veel heeft met hun hormonenhuishouding te maken. Vandaar dat mannen de meeste agressie vertonen in de levensfase waarin hun hormonenspiegel het hoogst is. Vanaf een jaar of vijftig worden heel wat criminelen vanzelf rustiger.
Als vrouwen al doden, dan nemen ze meestal hun toevlucht tot ‘zachtere’ methodes. Het komt bijvoorbeeld niet vaak voor dat een vrouw naar een vuurwapen grijpt. Tenzij ze na jarenlang opgebouwde frustratie ontploft, het wapen van haar man pakt en hem doodschiet.
Vrouwelijke doders hebben het meestal op hun partner gemunt?
Vermassen: Dat klopt. Sowieso wordt een derde van alle levensdelicten door de partner van het slachtoffer gepleegd. Het grote verschil is dat mannen niet alleen hun partner doden maar ook vaak hun rivaal. Tientallen keren heb ik zo iemand horen zeggen: ‘Als ik haar niet kan hebben, dan zal niemand haar hebben.’ Zeer egocentrisch, natuurlijk. Vrouwen, daarentegen, beperken zich tot het doden van hun partner. Velen van heb zijn trouwens niet eens echte daders maar veeleer slachtoffers.
Omdat ze door het slachtoffer werden mishandeld?
Vermassen: Ik heb vrouwen gezien die helemaal op waren, totaal wanhopig. Na jarenlange mishandelingen was hun grens bereikt en doodden ze hun terrorist. Zo’n vrouw krijg ik altijd vrij als ze voor het hof van assisen mag verschijnen. Maar dat wordt me niet vaak gegund.
Waarom niet?
Vermassen: Omdat iedereen weet dat een volksjury zo’n vrouw vrijspreekt terwijl ze van een beroepsrechter in een correctionele rechtbank hoogstwaarschijnlijk een – weliswaar lichte – straf krijgt. (APE/HRE)
